Του Φώτη Παπούλια

Με δύο αδημοσίευτες επιστολές, οι οποίες αναμένεται να πυροδοτήσουν νέο κύκλο συζητήσεων, η πρώτη (21/8/1996) προς τον τότε πρωθυπουργό Κ. Σημίτη και η δεύτερη προς τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ Γ. Α. Παπανδρέου (19/12/2004), κυκλοφορεί σήμερα το βιβλίο του πρώην υπουργού Α. Παπαδόπουλου «Πολεμώντας τον επόμενο Πόλεμο – Υστερη γνώση για το μέλλον» (από τον εκδοτικό οίκο Μεταμεσονύκτιες Εκδόσεις).

Ο Κ. Σημίτης ήταν ήδη πρωθυπουργός και πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, η χώρα έβγαινε «τραυματισμένη» απο την περίοδο του «Ωνασείου» και των Ιμίων και όδευε σε εκλογές. Στην επιστολή του προς τον Κ. Σημίτη, ο τότε υπουργός Οικονομικών σημείωνε εισαγωγικά: «Θεωρώ κύριε πρόεδρε ότι στον τόπο υποβόσκει μια γενική πολιτική κρίση στην οικονομία, στην κοινωνία και στην πολιτική λειτουργία». Και πρότεινε «το πρώτο μας καθήκον είναι να βγάλουμε το λαό από την πνευματική, ψυχική και ηθική ραστώνη», επιμένοντας στην αλλαγή του «προπαγανδιστικού μας στυλ».

«Μόνο για τόκους»!

Και αν αυτό φαντάζει ως γενικό πρόταγμα, η συνέχεια είναι αποκαλυπτική: «Εχουμε φθάσει στο σημείο να αυξάνουμε το χρέος μόνο και μόνο για να πληρώσουμε τους τόκους του χρέους [...], η Ελλάδα υποβιβάζεται σε χώρα του ευρωπαϊκού τρίτου κόσμου». Επεσήμαινε δε: «Εμείς μπορούμε να οδηγήσουμε πραγματικά τη χώρα μας σε ευρωπαϊκή τροχιά, με τον όρο ότι θα δεχθούν οι Ελληνες -ιδιαίτερα οι Ελληνες που καλοπερνάνε, όχι οι Ελληνες που υποφέρουν- να κάνουν τις αναγκαίες συνθήκες».

Και αφού τόνιζε ότι «ουσιαστικά η Ελλάδα δεν κυβερνιέται», προχωρούσε σε μια σειρά «αναγκαίων» προτάσεων, μεταξύ των οποίων μέτρα για την είσπραξη των φόρων, κατάργηση επιδόματος πολύτεκνης μητέρας, κατάργηση φορολογικών απαλλαγών, πάγωμα προσλήψεων για τρία χρόνια, πάγωμα όλων των μισθολογίων πλην δικαστικών και στρατιωτικών, νέο μισθολόγιο δημοσίων υπαλλήλων, πάγωμα αμοιβών για δύο χρόνια, αναθεώρηση καθεστώτος δωρεάν παροχής σχολικών βιβλίων.

Εχοντας δε πλήρη επίγνωση των «σκληρών μέτρων», κατέληγε στην επιστολή του πως «είναι προφανές ότι τα μέτρα που σας προτείνω συνεπάγονται τριβές και συγκρούσεις για τις οποίες επιβάλλεται η ισχυρή κυβέρνηση με λαϊκή εντολή να βγάλει τον τόπο από το επικίνδυνο αδιέξοδο που μας περισφίγγει, τα μέτρα αποτελούν μια αληθινή αρχή».

Στο υπόμνημά του προς τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ Γ. Α. Παπανδρέου προχωρούσε στη διαπίστωση ότι «η υψηλή ανάπτυξη στηρίχθηκε στα διπλά ελλείμματα, δηλαδή στα ελλείμματα τόσο του δημόσιου όσο και του ιδιωτικού τομέα», επιμένοντας ότι «το δημοσιονομικό πρόβλημα ήταν και παραμένει ένα απο τα πιο αδύνατα σημεία της οικονομίας».

Περιέγραφε την αξιοσημείωτη απόκλιση μεταξύ δημοσιονομικών και πραγματικών ελλειμμάτων, και επεσήμαινε πως «η χώρα αποδείχθηκε ανίκανη να αντιμετωπίσει το δημοσιονομικό της πρόβλημα». Ασκώντας κριτική στην περίφημη «απογραφή», η οποία «δημιούργησε νέα αδιέξοδα», έθετε το ερώτημα «Τι θα έδινε το ΠΑΣΟΚ που δεν το δίνει η Ν.Δ. και τι απαντά το ΠΑΣΟΚ σε όσους αντιλαμβάνονται το δημοσιονομικό πρόβλημα;»

Διαβλέποντας το παιχνίδι των «οίκων αξιολόγησης», πρότεινε αποκλιμάκωση του χρέους ως ποσοστό του ΑΕΠ, ολοκληρωμένο πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων στον χώρο της μικροοικονομίας, τομές στο σύστημα Υγείας και Παιδείας, μηδενική ανοχή στη διαφθορά. Τις χαρακτήριζε δε «προτάσεις φυγής προς τα εμπρός», και κατέληγε στο ότι «ο επαναπροσανατολισμός της οικονομικής πολιτικής για την αντιμετώπιση των καυτών και καίριων προβλημάτων απαιτεί πολιτικό θάρρος και συγκρούσεις, απαιτείται αποσαφήνιση των στόχων και σωστή και έγκαιρη διαχείριση των προσδοκιών».

Και ύστερα ήρθε το Καστελόριζο…