Του Τζώρτζη Ρούσσου
Ανοίγει ο δρόμος για χιλιάδες… σφαγές εργαζομένων στις πολύ μεγάλες επιχειρήσεις της χώρας μετά την εν πολλοίς αδικαιολόγητη απόφαση του Ανωτάτου Συμβουλίου Εργασίας να εγκρίνει σχέδιο ομαδικών απολύσεων, στο 46%, στην Ελληνική Χαλυβουργία, συμφερόντων της οικογένειας Νικολάου Μάνεση. Μία έντρομη, από το βάρος μιας στα όρια της νομιμότητας απόφασης και των αντιδράσεων που αυτή προκαλεί, Αννα Στρατινάκη προσπάθησε χθες να αιτιολογήσει τα αναιτιολόγητα προβάλλοντας την άποψη ότι οι ομαδικές απολύσεις αυτού του μεγέθους αφορούν μόλις το 0,8% των ελληνικών επιχειρήσεων. Ξέχασε όμως να αναφέρει ότι σ’ αυτό το 0,8% εργάζονται χιλιάδες άνθρωποι που πλέον δίνονται βορά στις μνημονιακές επιλογές των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ-Ν.Δ.-ΔΗΜΑΡ που έφτασαν την κοινωνία στα όρια της εξαθλίωσης από το 2010 και εντεύθεν.
Το σκεπτικό της Στρατινάκη
Για την κ. Στρατινάκη, λοιπόν, αυτό που μέτρησε ήταν ότι οι εργαζόμενοι σε διαφορετική περίπτωση θα έπρεπε να ζουν με 150 ευρώ τον μήνα, αφού θα επιβαλλόταν εκ περιτροπής απασχόληση 5 ημερών τον μήνα. Βέβαια για τη γενική γραμματέα του υπουργείου Εργασίας, η οποία φαίνεται ότι διορίστηκε για να εκτελέσει -κυριολεκτικά- τα δικαιώματα των εργαζομένων, καμία συμβολή δεν είχαν στις αποφάσεις του ΑΣΕ οι ελλείψεις στον φάκελο που περιείχε το σχέδιο των ομαδικών απολύσεων. Οπως δε αποκαλύφθηκε, ο εκπρόσωπος του υπουργείου Οικονομικών καταψήφισε τις ομαδικές απολύσεις θεωρώντας ότι τα περίπου 500.000 ευρώ που θα μοιραστούν ως αποζημίωση απόλυσης στους καρατομημένους εργαζόμενους θα έπρεπε να χρησιμοποιηθούν για να εργαστούν αυτοί στο εργοστάσιο της επιχείρησης στον Βόλο (κάτι που δεν αποδέχθηκαν ούτε οι εργαζόμενοι). Με έωλα επιχειρήματα, που συνοψίζονται εν ολίγοις στο ότι το Ανώτατο Συμβούλιο Εργασίας κατέληξε στην απόφαση να εγκρίνει την ομαδική απόλυση 45 χαλυβουργών της Ελληνικής Χαλυβουργίας προκειμένου να μην αφήσει την επιχείρηση να προβεί σε εκ περιτροπής απασχόληση του προσωπικού για 5 ημέρες τον μήνα, προσπάθησε χθες η διορισμένη γενική γραμματέας του υπουργείου Εργασίας Αννα Στρατινάκη να δικαιολογήσει τις αποφάσεις της.
Πρόκειται σαφώς για μία αδικαιολόγητη ψήφο από μία έγκριτη νομικό που θα έπρεπε να γνωρίζει και να θέσει στο τραπέζι της συζήτησης ότι μία τέτοια απόφαση για εκ περιτροπής απασχόληση 5 ημερών τον μήνα έχει κριθεί από ελληνικό δικαστήριο (για την περίπτωση των ναυπηγείων Σκαραμαγκά) καταχρηστική και άρα άκυρη. Καθίσταται, λοιπόν, πρόδηλο ότι οι διορισμένοι εκπρόσωποι του υπουργείου Εργασίας στο ΑΣΕ απλώς εκτέλεσαν τους 45 εργαζόμενους προκειμένου να γίνουν αρεστοί στην τρόικα των δανειστών μας, που έρχεται το φθινόπωρο και θα απαιτήσει να νομοθετηθεί η πλήρης απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων.
«Βαρύ» βιογραφικό
Και ακριβώς το βαρύ βιογραφικό της κ. Στρατινάκη (υποψήφια διδάκτωρ στο Ιδιωτικό Διεθνές Δίκαιο, δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω που ασκούσε μάχιμη δικηγορία, με κύριο αντικείμενο ζητήματα εργατικού και εταιρικού δικαίου) είναι που κάνει βεβαιωμένες τις παρασκηνιακές κινήσεις των διορισμένων εκπροσώπων στο ΑΣΕ, που έγειραν την πλάστιγγα της έγκρισης του σχεδίου ομαδικών απολύσεων 45 εργαζομένων σε σύνολο 96 της Ελληνικής Χαλυβουργίας.
Πολλαπλά εκτεθειμένος είναι και ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ Γ. Παναγόπουλος. «Με τη συμφωνία που επετεύχθη στο Ανώτατο Συμβούλιο Εργασίας μπαίνουν όρια, κριτήρια και υποχρεωτικοί περιορισμοί στους εργοδότες, ενώ δεν αλλάζει καθόλου το εθνικό νομοθετικό πλαίσιο για τις ομαδικές απολύσεις και τις αρμοδιότητες του υπουργού» ήταν οι δηλώσεις του όπως φρόντισε χθες να υπενθυμίσει η παράταξη ΜΕΤΑ (ΣΥΡΙΖΑ).
Ωστόσο άλλοι συνδικαλιστές στηλίτευαν τον κ. Παναγόπουλο, ο οποίος δήλωσε απών προχθές το βράδυ, ενώ χθες (με τη γνωστή τακτική του «επεμβαίνουμε εκ των υστέρων») εξαπέλυσε φιλιππικούς κατά της κυβέρνησης.
Με το κύρος του προέδρου της ΓΣΕΕ θα έπρεπε να είχε ασκήσει παρέμβαση πέρα από την τυπική εκπροσώπηση της Συνομοσπονδίας, σχολίαζαν σχετικά συνδικαλιστές που δεν μπορούσαν να χωνέψουν ότι μετά από 33 χρόνια, με την ευθύνη να βαραίνει αποκλειστικά τις πλάτες του κ. Παναγόπουλου, η ΓΣΕΕ έχασε και τη μάχη της προστασίας των εργαζομένων από ομαδικές απολύσεις.
………………………………………………………………………………………………………………………………….
«Μας καταδικάζουν στην ανεργία»
→Κατάπτυστη χαρακτηρίζει την απόφαση το σωματείο των χαλυβουργών, ενώ ο πρώην πρόεδρός του, Γ. Σιφωνιός, φοβάται ότι «θα απολύσουν όσους απήργησαν και θα κρατήσουν μόνο τους απεργοσπάστες»
Με «θλίψη και οργή» υποδέχτηκε τις ομαδικές απολύσεις -που η ίδια ζήτησε- η Χαλυβουργία Ελλάδος στον Ασπρόπυργο. Θα έλεγε κανείς, διαβάζοντας τη δακρύβρεχτη ανακοίνωση της εταιρείας, ότι δεν απολύει η ίδια τους 45 από τους τελευταίους 74 εργαζόμενους, αλλά κάποιος τρίτος. Την αληθινή, όμως, οργή την ένιωσαν οι ίδιοι οι χαλυβουργοί, όταν άκουσαν αργά το βράδυ της Τετάρτης την καταδικαστική, γι’ αυτούς, απόφαση του Ανώτατου Συμβουλίου Εργασίας: «Με αυτή την κατάπτυστη απόφαση καταδίκασαν τους χαλυβουργούς στην ανεργία», σχολιάζει ο Γιώργος Σιφωνιός, πρώην πρόεδρος του σωματείου της Χαλυβουργίας, που πρωτοστάτησε στην 9μηνη απεργία πριν από δύο χρόνια. «Ημασταν 480 εργαζόμενοι, και έχουν μείνει μόλις 72. Με τις απολύσεις αυτές, το εργοστάσιο ουσιαστικά κλείνει, αφού δεν θα παράγει τίποτα. Θα μείνει μόνο μια εφεδρεία εργαζομένων, κυρίως οι απεργοσπάστες, αφού είμαστε σίγουροι ότι, όταν καταρτιστούν οι λίστες των απολυμένων, οι απεργοί θα είναι πρώτοι που θα απολυθούν, και θα μείνουν 29 απεργοσπάστες διοικητικοί. Μας πετάνε στο δρόμο και θα περιμένουν όταν θα υπάρχει δουλειά να προσλάβει εργάτες με 580 ευρώ».
Οι εργαζόμενοι είχαν χθες συνάντηση στο υπουργείο Εργασίας, ζητώντας την ανάκληση της απόφασης. «Ηταν ανένδοτοι. Μας έλεγαν ότι το κάνουν για το καλό μας, για να πάρουμε τις αποζημιώσεις μας. Ομως είναι παράλογο, φουσκώνουν την ανεργία, αντί να τη μειώνουν. Ο Μάνεσης αποδείχθηκε ξανά ο λαγός των βιομηχάνων, όπως τον αποκαλούσαμε από το 2011, αφού η απόφαση του ΑΣΕ ανοίγει τον δρόμο για ομαδικές απολύσεις στη Χαλυβουργική, στα ναυπηγεία και αλλού», καταλήγει ο Γ. Σιφωνιός.
Α.ΤΖ.
