Του Μπάμπη Μιχάλη

Η μετακίνηση των στελεχών των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων του ιδιωτικού τομέα σε καίριες θέσεις του Δημοσίου -και ενίοτε η επιστροφή τους έπειτα από κάποια χρόνια στον ιδιωτικό τομέα- δεν είναι καινούργια πρακτική.

Η περιβόητη «περιστρεφόμενη πόρτα» αποτελεί καθεστώς στην αέναη σχέση διαπλοκής επιχειρηματιών και πολιτικών. Στις ΗΠΑ κρατά τουλάχιστον από το 1934, όταν ύστερα από μια επιτυχημένη καριέρα στη Wall Street ως ανεξάρτητος επενδυτής, υπάλληλος της χρηματιστηριακής Hayden Stone και πρόεδρος του Columbia Trust Bank, ο Τζόζεφ Κένεντι τοποθετήθηκε από τον τότε Αμερικανό πρόεδρο Φραγκλίνο Ρούσβελτ επικεφαλής της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς. Εκτοτε χιλιάδες στελέχη τραπεζών και μεγάλων επιχειρήσεων θα αναλάμβαναν υπουργοί, υφυπουργοί και γενικοί γραμματείς, πρόεδροι κεντρικών τραπεζών, επικεφαλής κρατικών εποπτικών αρχών και επιτροπών και άλλες καίριες θέσεις του δημόσιου τομέα αλλά και διεθνών οργανισμών, όπως το ΔΝΤ και ο ΟΟΣΑ. Αποκλειστικός σκοπός της τοποθέτησής τους σε αυτές τις θέσεις ήταν ανέκαθεν η προώθηση των συμφερόντων των επιχειρήσεων στις οποίες αυτοί είχαν εργαστεί νωρίτερα, ο «εξαγνισμός» των αφεντικών τους και το ξέπλυμα των ατασθαλιών τους. Κορυφαία όλων ήταν η περίπτωση του υπουργού Οικονομικών των ΗΠΑ της κυβέρνησης Μπους, Χένρι Πόλσον, ο οποίος έπειτα από θητεία 32 ετών στην Goldman Sachs ήταν αυτός που κλήθηκε να διαχειριστεί το χρηματοπιστωτικό κραχ του 2008 και την πτώχευση της Lehman Brothers.

H εύνοια που έδειξε υπέρ του πρώην εργοδότη του και μιας σειράς άλλων μεγάλων επενδυτικών τραπεζών ήταν σκανδαλώδης. Χάρη στις αποφάσεις του οι υπαίτιοι του κραχ όχι μόνο βγήκαν λάδι για τις χρόνιες απάτες τους -που οδήγησαν στην καταστροφή το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα και σε παρατεταμένη οικονομική στασιμότητα τον πλανήτη- αλλά και διασώθηκαν από τη χρεοκοπία με τα χρήματα των φορολογουμένων. Χάρη στον Πόλσον, χάρη στον Ρόμπερτ Ρούμπιν -ο οποίος αφού πέρασε 26 χρόνια στην Goldman Sachs έγινε στη συνέχεια υπουργός Οικονομικών του Μπιλ Κλίντον (1995-1999) και κατάργησε τον νόμο Glass–Steagall του 1933 που διαχώριζε την επενδυτική από τη λιανική τραπεζική… και στη συνέχεια ξανάπιασε δουλειά στη Citigroup- και μια σειρά άλλα στελέχη της, η Goldman Sachs απέκτησε το παρατσούκλι Government (κυβέρνηση) Sachs. Υπάλληλος της τελευταίας ήταν άλλωστε και ο σημερινός πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Μάριο Ντράγκι.