Πρόβλημα λύσσας, όπως γνωρίζουν όλοι, ευτυχώς δεν υπάρχει στη χώρα μας. Και αυτό, χάρη στη σωστή εφαρμογή του αντιλυσσικού εμβολιασμού των οικόσιτων ζώων ήδη απ' τη δεκαετία του 1950. Τα τελευταία κρούσματα σημειώθηκαν στη 10ετία του 1970. Να, όμως, που τα 2-3 τελευταία χρόνια σημειώθηκαν 3 κρούσματα λύσσας -ελάχιστα, αλλά ικανά για να προκαλέσουν την (ψύχραιμη πάντως) αντίδραση των αρμόδιων αρχών. Οι οποίες συνέστησαν στους κατόχους ζώων να μην εφησυχάζουν, αλλά να εμβολιάζουν, όπως και πριν, τα ζωάκια τους. Καλού-κακού.
Φαίνεται όμως ότι η ψυχραιμία δεν είναι το χαρακτηριστικό μας, ως λαού. Ετσι, σημειώθηκαν και αντιδράσεις που δείχνουν πανικό, αλλά και διάθεση υπέρβασης του σχετικού νόμου. Συγκεκριμένα:
● Σύμφωνα με καταγγελία της Πανελλαδικής Ζωοφιλικής και Περιβαλλοντικής Ομοσπονδίας, η εισαγγελία Πρωτοδικών Ιωαννίνων, με επιστολή της, ζήτησε απ' τον Δήμο Ιωαννίνων τα εξής (2683/22.5.2014):
● «Παρακαλούμε για την άμεση περισυλλογή και φύλαξη των αδέσποτων (όλων) ζώων του Δήμου, λόγω άμεσου κινδύνου της δημόσιας υγείας των κατοίκων (πιθανολογείται κίνδυνος λύσσας) και λόγω των επανειλημμένων συστάσεων από τη Διεύθυνση Δημόσιας Υγείας».
Βέβαια, ο σχετικός (εν ισχύι) νόμος άλλα λέει:
«Στην περίπτωση λυσσύποπτου αδέσποτου, σύμφωνα με την ανωτέρω ΚΥΑ, Αρθρο 8, παρ. 1, περ α) υποπερίπτωση i), πραγματοποιείται η σύλληψή τους από εξουσιοδοτημένο και εκπαιδευμένο για το σκοπό αυτό προσωπικό, κλινική εξέταση και απομόνωσή τους για χρονικό διάστημα 15 τουλάχιστον ημερών, υπό την καθημερινή επίβλεψη ιδιώτη ή δημοσίου κτηνιάτρου και πραγματοποιούνται σε συνεργασία με τα ζωοφιλικά σωματεία.
Αν μετά από αυτές τις 15 ημέρες διαπιστωθεί ότι το ζώο είναι υγιές, εμβολιάζεται και επιστρέφει στο φυσικό του περιβάλλον σύμφωνα με τις διατάξεις του Αρθρου 9 του Ν.4039/2012 όπως αυτό τροποποιήθηκε με το άρθρο 46 του Ν.4235/2014».
● Ο νόμος, λοιπόν, δεν λέει πουθενά για πογκρόμ «όλων των αδέσποτων ζώων», αλλά ορίζει σαφώς ότι μόνο τα «λυσσύποπτα» ζώα πρέπει να «συλλαμβάνονται» και να εξετάζονται. Και αν διαπιστωθεί (μετά από 15 μέρες) ότι είναι υγιή, να τα επιστρέφουν εκεί απ' όπου τα είχαν περισυλλέξει. Εξυπακούεται, βέβαια ότι για το αν ένα ζώο είναι «λυσσύποπτο» ή υγιές, δεν αποφαίνεται ο δήμαρχος ή ο τεχνίτης του δήμου, αλλά ο κτηνίατρος-ιδιώτης ή του Δημοσίου.
Να σοβαρευτούμε, λοιπόν και να εφαρμόσουμε τις εντολές των κτηνιάτρων και του νόμου. Και, ως κάτοχοι ζώων, να μην αμελούμε τις υποχρεώσεις μας απέναντι στα ζωάκια μας αλλά και στην κοινωνία. Mια απ' αυτές -η σημαντικότερη- είναι ο τακτικός εμβολιασμός τους κατά των πιθανών ασθενειών, αλλά και της λύσσας. Καλού-κακού.
Απ' την άλλη, βέβαια, μακάρι όλοι οι δήμοι να φροντίσουν να αποκτήσουν σωστά «κυνοκομεία», όπου θα εξετάζονται και θα εμβολιάζονται τα δύστυχα αδέσποτα ζωάκια. Και τα μεν υγιή θα επιστρέφουν στις γειτονιές τους -όπου θα τα φροντίζουν οι ζωόφιλοι- όσα δε έχουν ανάγκη περίθαλψης θα παραμένουν εκεί μέχρι να γίνουν καλά. Αυτό θα πει πολιτισμός.
