Τις προάλλες, οι διοργανωτές συναυλιών του συνόλου «KYKLOS» πρόσφεραν στην κατάμεστη ισόγεια αίθουσα του Ωδείου Αθηνών ένα ακόμη ωραίο, ενδιαφέρον δείγμα γραφής. Ηταν ένα ρεσιτάλ του τσελίστα Βασίλη Λύκου, ο οποίος συνέπραξε με την πιανίστρια Μαρία Μοσχίδου στην παρουσίαση ενός ιδιαίτερα απαιτητικού προγράμματος (31/5/2014). Πρώτο δόθηκε το τρίπτυχο «Από την εβραϊκή ζωή» του Ερνστ Μπλοχ, έργο εκ προδιαγραφής φορτωμένο με την επιταγή το τσέλο να ψάλει, να ικετεύσει, να προσευχηθεί μέσα από παραγράφους μελισματικών –έως κάποτε και «μελό»– ενόργανων αριόζι. Οι δυο μουσικοί το απέδωσαν άψογα, με ισορροπημένες δόσεις συναισθήματος και ωραία, μαλακιά φραστική.

Ακολούθησε η «Σονάτα αρ. 1, BWV 1027» του Μπαχ. Ηταν η γνωστή, δημοφιλής σονάτα για βιόλα ντα γκάμπα και πληκτροφόρο, που εδώ αποδόθηκε, κάπως αστόχαστα, σε τσέλο και μεγάλο πιάνο, «μεταφράζοντας» μάλλον ατελώς τις αυθεντικές ηχοχρωματικές και εκφραστικές ισορροπίες. Αδιαπραγμάτευτα απαιτητική σε πυκνούς δαχτυλισμούς, παραγράφους περίτεχνης φραστικής, ευρηματικά αναρυθμιζόμενη ρυθμική συμπορεία καθώς επίσης επιταγές ελαφράδας και κομψότητας, η γραφή του Μπαχ αποδείχτηκε αισθητά έως βασανιστικά δύσκολη για αμφότερους τους μουσικούς, δίχως, ωστόσο, να ακυρώσει την απόλαυση της ακρόασης.

Ολόκληρο το δεύτερο μισό της βραδιάς αφιερώθηκε στην εκτενή «Σονάτα για τσέλο και πιάνο» του Σοστακόβιτς. Οχι λιγότερο απαιτητική τεχνικά, αλλ’ οπωσδήποτε κοντά στις σύγχρονες ευαισθησίες και γραμμένη για σύγχρονα όργανα, η νεανική σονάτα του Σοστακόβιτς παίχτηκε πολύ καλά, με σαφή αντίληψη και σωστή απόδοση της μουσικής δραματουργίας. Στο εναρκτήριο Allegro non troppo κυριάρχησε ο μελαγχολικός μελωδικός μονόλογος του τσέλου, στο Largo δόθηκαν τόνοι εκμυστήρευσης, ενώ τα δύο Allegro δόθηκαν με ταιριαστά δαιμονική φόρτιση το πρώτο, καυστικά πειρακτικούς τόνους το δεύτερο.