Συμπλήρωσαν σχεδόν έναν μήνα λειτουργίας: ακριβώς όσο χρόνο μετράει και η εφαρμογή του νέου μεταναστευτικού κώδικα. Και τα αιτήματα που έχουν διαχειριστεί φανερώνουν ήδη τις αδυναμίες της νέας νομοθεσίας. Η ρατσιστική βία, τα παιδιά των μεταναστών που γεννήθηκαν εδώ, αλλά παραμένουν «αόρατα» για τις αρχές, αλλά και η απονομιμοποίηση -λόγω ανεργίας- πολλών μεταναστών, οι οποίοι -παρά τη σχετική πρόβλεψη- δεν καταφέρνουν τελικά να πάρουν άδεια παραμονής, είναι τα κυριότερα θέματα αναφοράς.
Ετσι συνοψίζονται οι διαπιστώσεις από το πρώτο διάστημα λειτουργίας των «ΚΕΠ μεταναστών» ή «γραφείων παροχής υποστήριξης κατά των διακρίσεων σε πολίτες τρίτων χωρών» -όπως ονομάζονται- που βρίσκονται σε επτά μεγάλες πόλεις (Αθήνα, Πειραιά, Θεσσαλονίκη, Γιάννενα, Πάτρα, Ηράκλειο, Λάρισα), χρηματοδοτούνται κυρίως από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Ενταξης και συντονίζονται από πέντε ΜΚΟ (Praksis, anthropomania, Kean, Kethi, Civilplus).
Ρόλος τους, η ενημέρωση των μεταναστών για τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις τους και η διοικητική υποστήριξη και καθοδήγησή τους. Κάτι απαραίτητο, αρκεί να αναλογιστεί κανείς ότι μέχρι την έναρξη εφαρμογής του κώδικα, ο νόμος που βρισκόταν σε ισχύ από το 2005 είχε τροποποιηθεί με 22 νόμους που ίσχυαν παράλληλα. «Στην πράξη διαπιστώνουμε τις ελλείψεις και τα προβλήματα, παρά τις θετικές προβλέψεις, που όμως τελικά αποδεικνύεται ότι δεν ήταν αρκετές αλλά άτολμες», παρατηρεί σχετικά ο πρόεδρος της Praksis Tζανέτος Αντύπας.
Εστιάζοντας στις περιπτώσεις που έχουν αντιμετωπίσει, ο Πάνος Παναγιωτόπουλος -από τη νομική υπηρεσία της ίδιας ΜΚΟ- μας μιλά με συγκεκριμένες περιπτώσεις, για να καταδείξει τα κενά του νέου κώδικα. Για παράδειγμα, «μπορεί να παρέχει στα παιδιά της δεύτερης γενιάς άδεια διαμονής επί μακρόν διαμενόντων, όμως ένα παιδί που γεννήθηκε στην Ελλάδα, τελείωσε το σχολείο εδώ και δεν είχε ποτέ χαρτιά συνεχίζει να κινδυνεύει με απέλαση, χώρια τού ότι δεν επιλύθηκε ποτέ το θέμα της υπηκοότητας και πολιτογράφησής τους».
Αυτά που προέχουν είναι τα περιστατικά ρατσιστικής βίας. Ενα, στο οποίο εμπλέκονταν αστυνομικοί, «αφορούσε έναν πρόσφυγα με ροζ κάρτα που τον πήγαν στο τμήμα μέσα στα αίματα. Μία αστυνομικός, μόλις διαπίστωσε τι έχει γίνει και μάλιστα από συνάδελφό της, ενημέρωσε το θύμα ότι έχει δικαίωμα να κάνει μήνυση, αλλά ο πρόσφυγας φοβήθηκε και το ανέφερε στην κοινωνική λειτουργό μας και μετά από αυτό πράξαμε τα δέοντα…», μας λέει.
ΙΩ.Σ.
