Η τράπεζα αφαίρεσε 3.300 ευρώ από τον λογαριασμό του αυτόχειρα και η δικαιολογία της υπαλλήλου δανείων ήταν «βρήκαμε χρήματα και τα πήραμε»

Του Δημήτρη Τερζή

Σε κλίμα βαθιάς οδύνης κηδεύτηκε χθες στο χωριό Καριανέικα Μεσσηνίας ο 71χρονος αγρότης Γιώργος Λούζης, ο οποίος προχθές έδωσε τραγικό τέλος στη ζωή του όταν κρεμάστηκε από μια ελιά, καθώς αδυνατούσε να αντεπεξέλθει στα χρέη που συσσωρεύονταν το ένα μετά το άλλο. Το πτώμα ανακάλυψε το πρωί ο γιος της οικογένειας.

Χθες μιλήσαμε με την κ. Μαρία Βεργινάδη, δικηγόρο από την Καλαμάτα στην Επιτροπή Αλληλεγγύης της πόλης, η οποία βρέθηκε με τον αυτόχειρα την προηγούμενη εβδομάδα στο υποκατάστημα της Τράπεζας Πειραιώς, ζητώντας εξηγήσεις για την κατάσχεση των χρημάτων του λογαριασμού του.

180 ευρώ τον μήνα

«Είχε ένα δάνειο που είχε πάρει πριν από μερικά χρόνια για καλλιέργειες και το οποίο εξυπηρετούσε κανονικά. Η δόση ήταν κάπου 180 ευρώ τον μήνα. Το δάνειο δεν ήταν “κόκκινο” και αυτό βεβαιώθηκε από την τράπεζα», μας λέει η κ. Βεργινάδη. «Για λόγους που δεν έχουμε καταλάβει ακόμα η τράπεζα με το έτσι θέλω τράβηξε 3.300 ευρώ από τον λογαριασμό, αφήνοντας περίπου 80 ευρώ υπόλοιπο. Σε ερώτησή μου προς την υπάλληλο των δανείων γιατί έγινε αυτό, η απάντηση ήταν “βρήκαμε χρήματα και τα πήραμε”».

Μπορεί μια τράπεζα να σηκώνει έτσι χρήματα; Οπως φαίνεται, στη συγκεκριμένη περίπτωση η Τράπεζα Πειραιώς το έκανε και όταν η κ. Βεργινάδη ζήτησε τον φάκελο του Λούζη προκειμένου να ενημερωθεί για την κατάσταση του δανείου του, η απάντηση ήταν «ο φάκελος βρίσκεται στα κεντρικά στην Αθήνα και όχι εδώ».

Η κ. Βεργινάδη τόνισε στην υπάλληλο πως η κίνηση αυτή εκ μέρους της τράπεζας είναι παράνομη και καταχρηστική και ζήτησε την άμεση επιστροφή των χρημάτων, όπερ και εγένετο την επόμενη μέρα και συγκεκριμένα την προηγούμενη Παρασκευή. Τα χρήματα ξαναμπήκαν στον λογαριασμό του αυτόχειρα.

Οπως μας ενημέρωσε η κ. Βεργινάδη, πριν από δύο εβδομάδες η τράπεζα είχε ζητήσει από τον αυτόχειρα ανανέωση της σύμβασης του δανείου αλλά και την παρουσία εγγυητή σ’ αυτό, σκεπτόμενη πιθανώς πως η ηλικία τού δανειολήπτη ήταν επίφοβη και πως με αυτόν τον τρόπο θα μπορούσε να διαφυλάξει τα συμφέροντά της.

Το πιο τραγικό στην όλη ιστορία είναι πως ο 71χρονος δεν άντεξε την ψυχολογική πίεση των χρεών, που δεν αφορούσαν μόνο την τράπεζα αλλά και την Εφορία, με συνέπεια αυτό το τελευταίο «καψώνι» να τον λυγίσει. Με 4 παιδιά να κυνηγούν το μεροκάματο και με την αβεβαιότητα του εισοδήματος του αγρότη να τον δυναστεύει, αποφάσισε να δώσει τέλος στη ζωή του.