Του Νίκου Σβέρκου
Η ηγεσία του κόμματος ανήκει σχεδόν αξιωματικά στον Σταύρο Θεοδωράκη
EUROKINISSI/ ΑΝΤΩΝΗΣ ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ
Το ιδρυτικό του συνέδριο πραγματοποιεί από σήμερα μέχρι την Κυριακή το Ποτάμι του Σταύρου Θεοδωράκη στο Τεχνολογικό Πάρκο του Λαυρίου, με το βλέμμα των περισσοτέρων να στρέφεται στις διεργασίες που θα σηματοδοτήσει την επομένη στον χώρο της Κεντροαριστεράς.
Στο συνέδριο άλλωστε πρόκειται να δώσουν το «παρών» προσωπικότητες που θεωρούνται «σημαίες» για τον εν λόγω χώρο, όπως ο δήμαρχος Αθηναίων Γιώργος Καμίνης και ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης Γιάννης Μπουτάρης, αλλά και πρόσωπα που έχουν «ανακατέψει την τράπουλα» με τα αλλεπάλληλα σενάρια μετακινήσεων.
Οι πεντακόσιοι σύνεδροι
Ενδεικτικό είναι το γεγονός ότι το «παρών» στο ιδρυτικό συνέδριο θα δώσουν οι Σπύρος Λυκούδης, Γρηγόρης Ψαριανός και Ανδρέας Παπαδόπουλος, που βρίσκονται με το ένα πόδι έξω από τη ΔΗΜΑΡ. Επιπρόσθετα θα παρευρεθεί ο ανεξάρτητος βουλευτής Πέτρος Τατσόπουλος και στελέχη της Δράσης, που κατευθύνονται, με «προεξάρχουσα» την Αντιγόνη Λυμπεράκη, στο κόμμα του Σταύρου Θεοδωράκη.
Σήμερα χαιρετισμό θα απευθύνουν εκπρόσωποι από τη Ν.Δ., τον ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ, το ΚΚΕ και τη ΔΗΜΑΡ. Στον χώρο του Λαυρίου αναμένεται να παραστούν συγκεκριμένα ο γραμματέας του ΣΥΡΙΖΑ Δημήτρης Βίτσας, οι ευρωβουλευτές του ΠΑΣΟΚ Εύα Καϊλή και Νίκος Ανδρουλάκης, ο γραμματέας της ΔΗΜΑΡ Θανάσης Θεοχαρόπουλος, ενώ δεν έχουν προσκληθεί η Χρυσή Αυγή, αλλά και οι Ανεξάρτητοι Ελληνες, τους οποίους ο ίδιος ο επικεφαλής του κόμματος έχει κατατάξει στις παρυφές της Ακροδεξιάς.
Πέρα πάντως από τις «εντυπωσιακές» παρουσίες πολιτικών της ευρύτερης Κεντροαριστεράς και του καλλιτεχνικού χώρου, το κόμμα καλείται να σχηματίσει για πρώτη φορά έναν ολοκληρωμένο πολιτικό λόγο. Οι περίπου 500 σύνεδροι θα κληθούν να επικυρώσουν το μανιφέστο και το καταστατικό, αλλά και να εκλέξουν τη νέα ηγεσία του Ποταμιού.
Μπορεί η ηγεσία του κόμματος να ανήκει σχεδόν αξιωματικά στον γνωστό δημοσιογράφο, ωστόσο τα στελέχη γύρω του ταλαιπωρούν, σύμφωνα με πληροφορίες, δύο ζητήματα. Το πρώτο αφορά το ποσοστό που έλαβε το Ποτάμι στις ευρωεκλογές, με ορισμένες πλευρές να χαρακτηρίζουν «κατώτερο του αναμενομένου» το 6%. Ο Σταύρος Θεοδωράκης χθες μιλώντας στον ΑΝΤ1 θέλησε να κοιτάξει στο μέλλον όσον αφορά τις συνεργασίες: «Αν έχω 5% ή 6% θα είμαι ουρά. Εάν ένας τέτοιος φορέας έχει 12% και το πρώτο κόμμα έχει 25% ή 27% θα υπάρχει ουρά; Οχι, θα υπάρχει ουσιαστικά συγκυβέρνηση», είπε ενδεικτικά.
Η δεξαμενή των ψηφοφόρων
Το ζέον ζήτημα πάντως έχει να κάνει με το πολιτικό στίγμα του Ποταμιού. Οι θέσεις δεν αναμένεται να σχηματιστούν ολοκληρωμένα ούτε μέσα σ’ αυτό το τριήμερο, αλλά να τεθούν οι αρχές στις οποίες θα κινηθεί το κόμμα. Ωστόσο, η ένταξη των ευρωβουλευτών του στους Ευρωπαίους Σοσιαλδημοκράτες θέτει ήδη ένα «χαλαρό» αλλά καθοριστικό πλαίσιο.
Oρισμένοι θεωρούν ότι με τη μη ένταξη του κόμματος στους Πράσινους «έκλεισαν ουσιαστικά οποιαδήποτε σενάρια για το τι θέλει το Ποτάμι». Αν κρίνουμε πάντως από τη συνεδριακή διαδικασία «διαλόγου» με άλλες προσωπικότητες της Κεντροαριστεράς, τότε ο ρόλος του ρυθμιστή σε αυτή τη μεγάλη «δεξαμενή» ψηφοφόρων είναι αναμφίβολα ο στόχος του Σταύρου Θεοδωράκη.
………………………………………………………………………………………………………………………………….
Η Αδράνεια ανήκει στα «μπάζα»
Του Κώστα Αργυρού*
«Αδράνεια, στη Φυσική, ονομάζεται η χαρακτηριστική ιδιότητα των σωμάτων να αντιστέκονται στην οποιαδήποτε μεταβολή της κινητικής τους κατάστασης».
Δεν ξέρω αν οι σημερινοί «πατριάρχες» του παλαιοκομματισμού τα πήγαιναν καλά με τη Φυσική, αλλά όταν διδασκόταν η αρχή της Αδράνειας πρέπει να είχαν τα αυτιά τους τεντωμένα. Πώς αλλιώς να εξηγήσει κανείς την αξιοπρόσεκτη ικανότητα ενός γερασμένου πολιτικού συστήματος να επιβιώνει κάθε φορά, αντιστεκόμενο στην οποιαδήποτε μεταβολή της κινητικής του κατάστασης;
Εδώ και χρόνια βιώνουμε το εξής παράδοξο: Η πλειοψηφία των Ελλήνων δηλώνει απογοητευμένη, εξοργισμένη, αγανακτισμένη, αλλά οι άνθρωποι που έχουν ταυτίσει την πολιτική τους δράση με μια εθνική ταπείνωση, συνεχίζουν να πείθουν ένα σημαντικό κομμάτι του εκλογικού σώματος ότι χωρίς αυτούς όλα μπορεί να γίνουν χειρότερα. Η «αλλαγή» που κάποτε συγκινούσε, έστω και χάρη στην ασάφειά της, και γινόταν σύνθημα στα στόματα εκατομμυρίων, σήμερα φοβίζει και οδηγεί ακόμα και «τραυματισμένους» από την κρίση στην απάθεια.
Είναι συγκλονιστικός ο τρόπος με τον οποίο ο νεοφιλελευθερισμός έχει μπολιάσει τις κοινωνίες της Ευρώπης με την ιδέα ότι η σημερινή «σταθερότητα», όσες οδύνες και αν προκαλεί, είναι τουλάχιστον πιο οικεία από την απόπειρα για κάτι διαφορετικό.
Αυτή την αδράνεια θέλησε να χτυπήσει το Ποτάμι καλώντας πολίτες με συμπτώματα πολιτικής παράλυσης να σηκωθούν από τον καναπέ για «να τα αλλάξουμε όλα, χωρίς να τα γκρεμίσουμε όλα». Η ανταπόκριση στις ευρωεκλογές ήταν μια καλή αρχή για να μην πέσει και αυτή η προσπάθεια θύμα της αδράνειας, που θα προκαλούσε είτε η απόρριψη με ένα ποσοστό κάτω από το 5% είτε η πρώιμη ευφορία ενός διψήφιου ποσοστού, που προφήτευαν κάποιες αρχικές δημοσκοπήσεις.
Το ιδρυτικό συνέδριο του Λαυρίου ενός κινήματος, που λογικό ήταν στα πρώτα βήματά του να παρουσιάσει και «παιδικές ασθένειες», καλείται να διαχειριστεί αυτό το αποτέλεσμα. Να οδηγήσει το Ποτάμι στη φάση της ενηλικίωσης, αποφεύγοντας όμως την εσωτερική αδράνεια που θα μπορούσε να προκαλέσει ο φόβος μπροστά σε «κακοτοπιές».
Το 9,1% που πήρε το Ποτάμι στις ηλικίες 18-45 δείχνει ότι το πιο παραγωγικό κομμάτι της κοινωνίας περιμένει πιο ξεκάθαρες θέσεις και πολιτικές κατευθύνσεις για να μετατρέψει την αρχική «συμπάθεια» σε κάτι παραπάνω. Και είναι έτοιμο όχι να τα «γκρεμίσει όλα», αλλά να στείλει στα «μπάζα» της πολιτικής ακριβώς αυτή τη νοοτροπία της αδράνειας, του βολέματος και του ωχαδερφισμού.
………………………………………………………………………………………..
* Εκπρόσωπος Τύπου του Ποταμιού
