Του Φώτη Παπούλια
Τις εκτιμήσεις και τα συμπεράσματα από τις ευρωεκλογές και τις αυτοδιοικητικές εκλογές έδωσε στη δημοσιότητα η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ. Η απόφαση, αποτέλεσμα συνεδριάσεων των καθοδηγητικών οργάνων του κόμματος και της ΚΝΕ και συζητήσεων με φίλους και συνεργαζόμενους, ουσιαστικά επιβεβαιώνει την αμέσως μετά τις εκλογές εκτίμηση της Κεντρικής Επιτροπής, η οποία συγκλίνει στην άποψη ότι «η τριπλή εκλογική αναμέτρηση του Μάη 2014 ήταν μια σύνθετη αναμέτρηση… για πρώτη φορά το Κόμμα έδωσε μια τριπλή μάχη που σε σημαντικό βαθμό η καθεμιά έχει και τις δικές της απαιτήσεις και δυσκολίες, την ίδια στιγμή που και οι τρεις είχαν γενικευμένο πολιτικό χαρακτήρα».
Οι αδυναμίες
Αν και αναγνωρίζεται ότι «το δυναμικό του κόμματος και της ΚΝΕ ανταποκρίθηκε, έδωσε παλικαρίσια τη μάχη», εν τούτοις σημειώνονται, με κομψό τρόπο, και οι αδυναμίες που καταγράφηκαν, όπως το πώς θα αναπτυχθεί μια στενότερη σχέση με οπαδούς και φίλους, δηλαδή «με σταθερή και μόνιμη επαφή που να περιλαμβάνει όχι μόνο μια τυπική συνεργασία αλλά και συγκεκριμένες χρεώσεις συμμετοχής σε αγώνες και δράσεις του Κόμματος». Ουσιαστικά επιχειρείται ένα άνοιγμα σε δυνάμεις που συντάχθηκαν με το ΚΚΕ στις τριπλές εκλογές παρά «τις συγκεκριμένες αδυναμίες, λαθεμένες απόψεις, απολυτότητες που πρέπει να ξεπεραστούν». Για πρώτη φορά γίνεται αναφορά στην «ενιαία μάχη», η οποία συμπυκνώνεται «στον στόχο για ισχυρό ΚΚΕ παντού, ανασυγκρότηση του εργατικού-λαϊκού κινήματος, προώθηση της κοινωνικής λαϊκής συμμαχίας» με την ιδιαίτερη αναφορά ότι η ενιαία μάχη «δεν αφορά μόνο την προεκλογική περίοδο, αλλά κυρίως την καθημερινή δράση στο άμεσο και απώτερο μέλλον». Δεν λείπει και μια διάθεση αυτοκριτικής: «Υποτιμήσαμε το γεγονός ότι αρκετές δημοτικές πλειοψηφίες σχετικά νωρίς προσαρμόστηκαν σε συνθήκες βαθιάς κρίσης, οργανώνοντας αλληλεγγύη, συσσίτια…, ενώ την ίδια στιγμή η συνολική τους πολιτική στήριζε ή κάλυπτε τις αντιλαϊκές κυβερνητικές επιλογές».
Ταυτόχρονα εφιστάται η προσοχή, αφού «δεν πρέπει να περάσει η παραμικρή αυταπάτη, να μην οδηγήσει σε καμία επανάπαυση ότι η εκλογική επιρροή όπως εκφράστηκε στις ευρωεκλογές είναι παγιωμένη, εξασφαλισμένη, δεδομένη» και όπως επισημαίνεται, «η επίδραση του οπορτουνισμού, της σοσιαλδημοκρατίας, η λογική της αστικής διαχείρισης θα συνεχίσουν να δυσκολεύουν τον απεγκλωβισμό δυνάμεων από αυταπάτες και δήθεν εύκολες λύσεις». Αρα απαιτείται «καλύτερη μελέτη για τις μετακινήσεις των ψηφοφόρων του ΚΚΕ και στις τρεις εκλογικές μάχες», αν και όπως σημειώνεται, «στον δεύτερο γύρο των τοπικών εκλογών η μεγάλη πλειοψηφία των οπαδών του ΚΚΕ εκφράστηκε εκλογικά με καταδίκη των συνδυασμών των άλλων κομμάτων, ψηφίζοντας λευκό και άκυρο με βάση την κατεύθυνση της Κ.Ε. του Κόμματος». Ουσιαστικά εκφράζεται η απορία για τη μετακίνηση ουχί ευκαταφρόνητου αριθμού «οπαδών» προς αριστερούς υποψηφίους στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές.
Ιδιαίτερη σημασία αποκτά η αναφορά στην έλλειψη φιλικών ΜΜΕ αφού, όπως σημειώνεται, «ήταν η πρώτη εκλογική μάχη που δώσαμε μετά το 1991 χωρίς το ραδιόφωνο και την τηλεόραση του «902», των οποίων η συμβολή ήταν σημαντική, αφού ένα τμήμα του κομματικού δυναμικού και των οπαδών που έχει πολύ αδύνατους δεσμούς με το διάβασμα και τον κομματικό Τύπο, ενημερωνόταν από τα μέσα αυτά». Για το πώς αυτό συνέβη δεν γίνεται καμιά αναφορά…
Αναφορά γίνεται στη «διαδικασία φθοράς των δύο κλασικών αστικών κομμάτων Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ που δεν μπορούν να παίξουν τον παραδοσιακό ρόλο τής εναλλάξ προώθησής τους στην αστική κυβέρνηση». Για τη Χρυσή Αυγή αναφέρεται ότι «είναι άλλο πράγμα η απομόνωση της Χρυσής Αυγής με στόχο να χάσει λαϊκές ψήφους και άλλο η καιροσκοπική και επικίνδυνη τακτική των άλλων κομμάτων που καλλιεργούν λογικές ανοχής και απενοχοποίησης με σκοπό την αλίευση ψήφων», ενώ αφήνονται αιχμές «για συμμετοχή χρυσαυγιτών κάτω από την ομπρέλα των ανεξάρτητων που στηρίζονταν και από Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝ.ΕΛΛ., κατά περίπτωση».
Οσο δε αφορά τον ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορούσε να λείπει η μόνιμη επωδός όταν μεταξύ άλλων αναφέρεται «η ανάγκη να διατηρήσει «αριστερό» προφίλ -υπάρχει μεγάλη πίεση στο εσωτερικό του αφού βασικές δυνάμεις προέρχονται από το «αριστερό» οπορτουνιστικό ρεύμα- γίνεται αντικειμενικά και το σημείο τριβής, αστικής πίεσης για τη σοσιαλδημοκρατικοποίησή του» και εκφράζεται η θέση πως «ο ΣΥΡΙΖΑ παρότι έχει αποκτήσει ερείσματα σε διεθνούς εμβέλειας κέντρα… ακόμα δεν κατόρθωσε να επιλεγεί ως η επόμενη κυβερνητική λύση από σημαντικά τμήματα του κεφαλαίου, των ΜΜΕ και των άλλων μηχανισμών μέσω των οποίων χειραγωγείται η λαϊκή πλειοψηφία».
Συμπερασματικά «οι ευρωεκλογές αποτύπωσαν στασιμότητα για τον ΣΥΡΙΖΑ, μείωση της Ν.Δ., αναχαίτιση της συρρίκνωσης του ΠΑΣΟΚ, σχετική δυναμική για το Ποτάμι και καταποντισμό της ΔΗΜΑΡ», ενώ για μία ακόμα φορά εκφράζεται η θέση ότι «η αποχώρηση από την ευρωομάδα της GUE/NGL ήταν επιβεβλημένη».
