Το παρθενικό κομμάτι του Νικάνορος Παπαθεοδωροκομουντορονικολουκόπουλου αεριζόταν κρεμασμένο από το μανταλάκι στα περίπτερα ανά την ελληνική επικράτεια κι εκείνος εξακολουθούσε να ανακαλύπτει αμέριμνος τα μυστήρια της Ανατολής.

Οργανωμένοι κατά το πρότυπο των βρετανικών, οι ινδικοί σιδηρόδρομοι αποδεικνύονται εξυπηρετικότατοι για το κοινό. Διαπνέονται, ωστόσο, από άκρα ταξικότητα αποικιακού χαρακτήρα. Στον ίδιο συρμό διακρίνεις τους πολυπληθείς επιβάτες των τοπικών δρομολογίων να κρέμονται σαν τσαμπιά στις πόρτες των βαγονιών και τους πιο τολμηρούς να κατακλύζουν ασφυκτικά τη στέγη, ενώ την ίδια στιγμή προνομιούχοι ταξιδιώτες απολαμβάνουν μια ανήκουστη για τα δεδομένα της χώρας χλιδή.

Τα ευρύχωρα κουπέ της πρώτης θέσης προορίζονται για μόλις έξι άτομα το καθένα· τρία στο ενιαίο, μακρύ, δερμάτινο κάθισμα κι άλλα τόσα στο απέναντι. Οι αναπαυτικές, πτυσσόμενες πλάτες οριζοντιώνονται κατά τις οκτώ το βράδυ και μετατρέπονται σε προκλητικά κρεβάτια. Ο χώρος των αποσκευών ακριβώς από πάνω προσφέρει ακόμα δυο σταθερές κλίνες, οπότε οι τυχεροί παρεπιδημούντες στο αχανές κράτος μπορούν να πάρουν έναν καλό υπνάκο, με το ακατάπαυστο κούνημα του τρένου να τους νανουρίζει γλυκά.

Στην ίδια κλινάμαξα με τον εκκολαπτόμενο ρεπόρτερ ταξίδευε μια τυπική οικογένεια ινδουιστών. Μάνα και γιαγιά με τα δεκάχρονα περίπου βλαστάρια τους είχαν καταλάβει το κάτω μέρος της κουκέτας, ενώ στα δύο μεσαία κρεβάτια χασμουριόταν ο πάτερ φαμίλιας και μια γοητευτική, νεαρή Ισραηλίτισσα. Φάτσα της στην πάνω πλευρά ξεκουραζόταν αραχτός ο Νικάνορας με το μάτι γαρίδα κι αντίκρυ του ένας αλλόκοτος Γιαπωνέζος, βυθισμένος εδώ και ώρα σε ανήσυχα όνειρα.

Η αμαξοστοιχία είχε αναχωρήσει στις έντεκα το βράδυ, οπότε οι συνταξιδιώτες κατακλίθηκαν αμέσως. Το πρωί ο στοργικός πατέρας επιδείκνυε στα υπόλοιπα μέλη του σπιτικού του, με καμάρι κι ένα αμήχανο χαμόγελο, την ευφράδειά του στις ξένες γλώσσες. Η εμφάνιση του ελεγκτή ανακούφισε τους τουρίστες από την ακατάσχετη φλυαρία του συγκατοίκου τους. Επειτα από το τρύπημα των εισιτηρίων δεν παρέλειψε ούτε ο ίδιος να εξασκήσει τα αγγλικά του.

Το γνωστό τροπάρι των μικροαστών Ινδών ενοχλούσε όσο τίποτα τα αυτιά τους, αλλά ο τύπος ήταν καλοπροαίρετος και ευγενής και αναγκάζονταν να τον ακούν εκόντες-άκοντες. «Είσαι παντρεμένος; Οχι; Κακώς, στην ηλικία σου. Πρέπει να νοιαστείς να κάνεις παιδιά. Εύχομαι ο Σίβα να σου φέρει μόνο αγόρια». Ο θεσμός της προίκας που καταβάλλεται από τον ένα συμπέθερο στον άλλο κάνει μισητά τα κορίτσια στη χώρα των μαχαραγιάδων, τόσο που η εξέλιξη της τεχνολογίας -τουτέστιν τα υπερηχογραφήματα- χρησιμοποιούνται ως ασφαλές μέσον για την εξολόθρευση των εμβρύων γένους θηλυκού.

Στο τέλος ο ιπποτικός υπάλληλος τους διάβασε το χέρι. Στην ελκυστική Εβραιοπούλα Μιχάλ, η οποία είχε εντυπωσιαστεί από την ευχέρεια του Νικάνορα στην εκφορά του ονόματός της -ο μόνος ξένος που προφέρει σωστά το «χι» ισχυριζόταν- πρόβλεψε ότι σύντομα θα βρει ένα καλό παιδί. Και για τον ίδιο ότι θα αποκτήσει τεράστια φήμη. (Συνεχίζεται…)

Μετέωρος [email protected]