Ποινικός κώδικας
Αφορμή για το παρόν άρθρο υπήρξε η πρόσφατη απόφαση για τα δομημένα ομόλογα, τη μεγάλη αυτή απάτη. Το σκάνδαλο αυτό είναι ένα από τα αναρίθμητα της διεφθαρμένης δημόσιας ζωής που μας οδήγησαν στον γκρεμό και την πτώχευση. Μετά από ενδελεχή και κοπιαστική διαδικασία 2,5 ετών απαγγέλθηκαν ποινές μέχρι και 25 χρόνια.
Δυστυχώς τα χέρια των δικαστών ήταν δεμένα αφού ουδείς κλείστηκε στον Κορυδαλλό εξαιτίας της τροποποίησης/βιασμού του Κωδ. Ποιν. Δικ. Ειδικότερα, με τροποποίηση της παρ. 8 του άρθρου 497 ΚΠΔ το έτος 2010, τώρα πλέον ο κανόνας είναι η χορήγηση αναστολής και η εξαίρεση η μη χορήγησή της. Επίσης, ουδέποτε συνδέεται η αναστολή εκτέλεσης ποινής με το ύψος της επιβληθείσης ποινής. Κατά καιρούς έχω εισηγηθεί κανένα νομοθέτημα του υπ. Δικαιοσύνης να μη διαβιβάζεται στη Βουλή προς ψήφιση εάν προηγουμένως δεν υπάρχει η σύμφωνη γνώμη της Ενωσης Δικαστών κι Εισαγγελέων. Και τούτο διότι κατά καιρούς έχουν ψηφιστεί αντιφατικές, φωτογραφικές ή ανεφάρμοστες διατάξεις, με αποτέλεσμα να εκτίθεται άδικα η Δικαιοσύνη.
Μόνο οι δικαστές/εισαγγελείς γνωρίζουν, λόγω της τεράστιας πρακτικής εμπειρίας τους, ποια άρθρα στους Κώδικες πρέπει να αλλάξουν ή ποιοι νόμοι είναι αναχρονιστικοί και θα έπρεπε προ πολλών ετών να καταργηθούν. Το αρρωστημένο αυτό καθεστώς είναι αποτέλεσμα ολιγωρίας και αναβλητικότητας της εκάστοτε πολιτικής ηγεσίας.
Χιλιάδες νομικοί πιστεύουν πως εξυπηρετούνται συμφέροντα για την εισαγωγή ύποπτων παρεμβάσεων στον Π.Κ. και στον Κ.Π.Δ. Ολες οι ρυθμίσεις των τελευταίων 40 ετών ήταν υπέρ των κατηγορουμένων με αποτέλεσμα να πληγούν βάναυσα τα δικαιώματα της πολιτικής αγωγής αλλά και το περί δικαίου αίσθημα.
Είναι σκόπιμο να καταργηθεί η συμμετοχή δικηγόρων στις νομοπαρασκευαστικές επιτροπές διότι υπάρχει ο μέγας κίνδυνος να προωθηθεί διάταξη υπέρ των κατηγορούμενων πελατών τους. Οι επιτροπές θα πρέπει να απαρτίζονται αποκλειστικά από δικαστές και εισαγγελείς.
Καταγράφηκε πρόσφατα ως γκάφα ιλιγγιώδους ηλιθιότητας η διαγραφή των ποινικών ευθυνών για τα λαμόγια που λήστεψαν το κράτος (ΟΣΚ, ΜΚΟ κ.λπ.). Η απάντηση του υπ. Δικαιοσύνης για δήθεν ατύχημα «εκ παραδρομής» υπήρξε ατυχέστατη. Το χειρότερο είναι ότι μεθοδεύεται να καταργηθεί ο νόμος περί καταχραστών του Δημοσίου (ν. 1608/1950).
Χιλιάδες τέτοιες όμοιες παρεμβάσεις των πολιτικών οδήγησαν τη χώρα στην εντατική. Επειδή κάθε πολίτης έχει μέσα του βαθιά το περί δικαίου αίσθημα, τέτοιες παρεμβάσεις-εκτρώματα στον Π.Κ. και τον Κ.Π.Δ. τον οδηγούν στη βία και τα άκρα (βλ. Χρυσή Αυγή).
Επειδή 2,5 εκατ. συμπολίτες μας βρίσκονται στα όρια της φτώχειας κι επειδή ξέρουν πως η κατάντια τους αυτή οφείλεται στο ότι κάποιοι πολιτικοί για πολλά χρόνια κουβαλούσαν βαλίτσες με μίζες εκατομμυρίων, με πάθος επιζητούν την κάθαρση και τον ισόβιο εγκλεισμό όλων των υπαίτιων πολιτικών. Οσο αυτό δεν γίνεται, η Χ.Α. θα αυξάνει τα ποσοστά της.
Δυστυχώς το συμπέρασμα είναι απογοητευτικό: οι πολιτικοί αρνούνται με τυφλό πείσμα να αλλάξουν μυαλά και να αντιληφθούν το δίδαγμα από τον διεθνή διασυρμό/χλεύη και το έσχατο κατάντημα από την πτώχευση της χώρας.
Αναμένω με ενδιαφέρον την απάντηση του υπουργού κ. Αθανασίου για τα όσα κωμικοτραγικά συμβαίνουν με τον βιασμό του Π.Κ. και του Κ.Π.Δ.
Γιώργος Τρανταλίδης, δικηγόρος, Πειραιάς
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….
Κράτος – Δημοκρατία – Αστυνομία
Οπως στην κοινωνία δεν υπάρχει ομοιομορφία, έτσι δεν υπάρχει και στην αστυνομία. Και στην υπηρεσία αυτή υπηρετούν άνθρωποι μυαλωμένοι και «ανθρωπάκια με πρωτόγονα, κτηνώδη ένστικτα».
Υποστηρίζουν ορισμένοι πανεπιστημιακοί παιδαγωγοί ότι εκείνος ο νέος που ακολουθεί το επάγγελμα του αστυνομικού είναι «τύπος εξουσιαστικός». Ακόμη όμως και ο επαναστάτης Φρ. Ενγκελς υποστηρίζει ότι δεν μπορεί να υπάρξει κράτος χωρίς αστυνομία.
Οι νουνεχείς συνδικαλιστές της αστυνομίας λένε δημόσια σε παρεμβάσεις τους σε τηλεοπτικές εκπομπές την πραγματικότητα: ότι το κράτος τούς χρησιμοποιεί εναντίον των εργαζομένων και των διαφόρων κοινωνικών ομάδων. Παλιότερα τους χρησιμοποιούσε εναντίον των κομμουνιστών, των αριστερών και κάθε προοδευτικού στοιχείου (τους φακέλωναν, τους παρενοχλούσαν και δεν τους άφηναν σε χλωρό κλαρί). Προσωπικά, επειδή γεννήθηκα το 1948, έχω ζήσει ως έφηβος τα «Ιουλιανά» του 1965, και αργότερα τη δικτατορία του 1967-74.
Προέρχομαι από αριστερή οικογένεια και πέρασε καιρός μετά την πτώση της δικτατορίας μέχρι να ξεφοβηθώ τους αστυνομικούς. Ο αστυνομικός σε μια δημοκρατική κοινωνία, όπως και κάθε δημόσιος λειτουργός, πρέπει να είναι υπηρέτης του πολίτη και όχι να στρέφεται εναντίον του. Προφανώς είναι απαραίτητη η παιδεία και η… παιδεία. Δεν χρειάζεται να προσθέσω το αυτονόητο, ότι την πολιτική ευθύνη για την αστυνομία την έχει η εκάστοτε κυβέρνηση, η οποία προκαλεί τον λαό με την αντιλαϊκή πολιτική της. Ιδιαίτερα τα τελευταία 4 χρόνια της πτώχευσης της χώρας και της κηδεμονίας της από την τρόικα, όπου ο κόσμος διαμαρτύρεται για τα απάνθρωπα μέτρα των κυβερνήσεων. Στην περίπτωση με την απόλυση των καθαριστριών η εικόνα είναι τραγική. Αντικείμενο των μεγάλων αρχαίων τραγωδών Σοφοκλή και Ευριπίδη, αλλά χωρίς κάθαρση και «από μηχανής θεό».
Μανούσος Γ. Δασκαλάκης
