Της Β. Παπαντωνοπούλου

 

Είναι ο μοναδικός ποδοσφαιριστής που έχει πάρει το βραβείο του πολυτιμότερου παίκτη και στους τέσσερις αγώνες της ομάδας του μέχρι στιγμής στο φετινό Παγκόσμιο Κύπελλο. Οι κακεντρεχείς θα προλάβουν να επιχειρηματολογήσουν ότι η Αργεντινή ήταν τόσο μέτρια σε όλες τις αναμετρήσεις της, ώστε η φιγούρα του Λιονέλ Μέσι, που πέτυχε τέσσερα γκολ σε τρία ματς και έβγαλε την ασίστ για το νικητήριο τέρμα κατά της Ελβετίας, ξεχώριζε σαν τη μύγα μέσ’ στο γάλα…

 

Ομως το γεγονός είναι ένα: ύστερα από μια προβληματική χρονιά όπου ήταν η σκιά του εαυτού του, ο Λιονέλ Μέσι έχει συνέλθει και ηγείται της προσπάθειας της Αργεντινής να ανακτήσει τα παγκόσμια σκήπτρα ύστερα από 28 χρόνια. Η υπόλοιπη ομάδα δεν πείθει, όμως ο 27χρονος σταρ της Μπαρτσελόνα είναι παρών, κεφάτος και έτοιμος να κάνει την υπέρβαση σε αυτό το Μουντιάλ. Ομαδικά και ατομικά. Γιατί, πέραν όλων των άλλων, πολεμάει και με τη σκιά του Ντιέγο Αρμάντο Μαραντόνα, του παίκτη που έβαλε φαρδιά-πλατιά την υπογραφή του στον θρίαμβο στο Μεξικό το 1986.

 

Η υπέρβαση θα έρθει βέβαια μόνο αν στις 13 Ιουλίου σηκώσει το τρόπαιο στα χέρια. Τότε θα γίνει ο καλύτερος Αργεντινός παίκτης όλων των εποχών, ξεπερνώντας τον Μαραντόνα και φωτίζοντας ακόμα περισσότερο τις τέσσερις Χρυσές Μπάλες που του έχουν απονεμηθεί μέχρι στιγμής.

 

Μέχρι τότε πάντως απομένουν τρεις αγώνες. Ο πρώτος, απόψε στο «Μανέ Γκαρίντσα» της Μπραζίλια. Θα είναι ο 91ος της καριέρας του με τη φανέλα της Αργεντινής – περιέργως, απόψε ισοφαρίζει τον Μαραντόνα σε συμμετοχές με την «αλμπισελέστε». Ομως, αν αυτός και οι συμπαίκτες του σκοντάψουν στον ύφαλο του Βελγίου, τότε δεν θα έχουν καμία σημασία οι ατομικές διακρίσεις και τα στατιστικά του που είναι ήδη καλύτερα έναντι του «Πίμπε ντ’ Ορο». Και θα χρειαστεί να περάσουν άλλα τέσσερα χρόνια, μέχρι το Παγκόσμιο Κύπελλο της Ρωσίας, για να ανοίξει ξανά η συζήτηση: «Μαραντόνα ή Μέσι;»

 

Η συγκεκριμένη ερώτηση είναι πιο έντονη στην Αργεντινή. Σε άλλα μέρη του κόσμου, και κυρίως στην Ισπανία όπου βγάζει το παντεσπάνι του ο Μέσι, ήδη θεωρείται ο καλύτερος όλων των εποχών. Πώς αλλιώς να χαρακτηρίσει κανείς έναν τύπο που σε 69 αγώνες μέσα στο 2012 πέτυχε τον εξωφρενικό αριθμό των 91 τερμάτων… Πώς αλλιώς να περιγράψει κανείς τον ποδοσφαιριστή που τρέχει σαν σφαίρα με την μπάλα κολλημένη στο πόδι; Μια ταχύτητα που νικιέται μόνο από την ταχύτητα σκέψης του και του σουτ του…

 

Ομως στη χώρα του, την Αργεντινή, οι παράμετροι είναι διαφορετικές. Εκεί μετρούν τις επιδόσεις του με την Μπαρτσελόνα μόνο όταν τις συγκρίνουν με τις αντίστοιχες για την εθνική ομάδα. Και, μέχρι πριν ξεκινήσει το Παγκόσμιο Κύπελλο, η «αλμπισελέστε» έβγαινε δεύτερη και… καταϊδρωμένη. Μπορεί τα τελευταία χρόνια να παίζει καλύτερα με την φανέλα της εθνικής του ομάδας, όμως μέχρι και το Κόπα Αμέρικα του 2011, όταν η Αργεντινή αποκλείστηκε στα προημιτελικά, το κράμα δεν απέδιδε. Υπήρχαν μάλιστα φορές που είχε αποδοκιμαστεί έντονα από το κοινό της χώρας του.

 

Εχει γραφτεί επίσης ότι ίσως δεν είναι αρκετά… Αργεντινός. Τα επιχειρήματα των συμπατριωτών του, δημοσιογράφων, που το υποστηρίζουν; Δεν αναδείχθηκε μέσα από κάποιον αργεντίνικο σύλλογο, δεν αγωνίστηκε στο εγχώριο πρωτάθλημα. Εφυγε από πολύ μικρή ηλικία για το εξωτερικό και για την Μπαρτσελόνα, η οποία θα του κάλυπτε τη θεραπεία με αυξητική ορμόνη. Δεν έμαθε το ποδόσφαιρο στον δρόμο όπως όλοι οι λαϊκοί ήρωες, αλλά στα καλοφτιαγμένα γήπεδα της Λα Μασία. Δεν τραγουδάει με πάθος τον εθνικό ύμνο όπως ο Μαραντόνα ή ο Τέβες. Πολλοί θεωρούν όλα αυτά ενδείξεις πως δεν ταυτίζεται με τη γαλάζια φανέλα, δεν νιώθει το βάρος της όπως άλλοι παίκτες, δεν ξέρει πώς να ηγηθεί της Αργεντινής και η σχέση μαζί της γίνεται ολοένα και πιο ισχνή. Ενας δημοσιογράφος, μάλιστα, ο Μάρτιν Μασούρ, τονίζει: «Το καλύτερο που συνέβη στον Μέσι όλα αυτά τα χρόνια στην Ισπανία είναι ότι δεν έχασε τη χαρακτηριστική αργεντίνικη προφορά του. Αν την έχανε κι αυτή, θα ζούσε έναν εφιάλτη κάθε φορά που θα πατούσε στη χώρα…»

 

Περίεργο και όμως αληθινό… Ο Μέσι να θεωρείται ξένο σώμα στη χώρα του, ένας άγνωστος, μολονότι η φιγούρα του βρίσκεται απ’ άκρη σε άκρη της Αργεντινής χάρη στα διαφημιστικά του συμβόλαια.

 

Αντίθετα, ο Μαραντόνα είναι ένα ανοιχτό βιβλίο και κάθε Αργεντίνος ταυτίζεται με τα πάνω και κάτω της καριέρας του και της ζωής του. Σαν τον προημιτελικό κατά της Αγγλίας το 1986. Εκεί που ήταν ικανός να σκοράρει με το χέρι και να πει κατόπιν ότι ήταν το «χέρι του Θεού» και αργότερα να πετύχει ένα από τα ωραιότερα τέρματα όλων των εποχών. Η συνύπαρξη της αρετής και της κακίας, του ζενίθ και του ναδίρ. Αυτός είναι ο Μαραντόνα: ο τεράστιος παίκτης που έκανε και χρήση ναρκωτικών, που δεν ήταν ποτέ πολιτικά ορθός, που δεν έχει ησυχία και γίνεται πρωτοσέλιδο για όλους τους λάθος λόγους. Με τον άνθρωπο αυτό η Αργεντινή ταυτίζεται. Αντίθετα δεν έχει βρει ακόμα τρόπο να ταυτιστεί με τον «τέλειο» Μέσι, που είναι σπίτι-δουλειά, δουλειά-σπίτι και που γλώσσα έχει και μιλιά δεν έχει.

 

Ισως βέβαια να μιλάμε για την πιο άδικη σύγκριση που υπάρχει. Γιατί ο Μαραντόνα είχε το μεγάλο πλεονέκτημα να μην καλείται να μοιάσει σε κανέναν, να μην έχει μέτρο σύγκρισης. Αντίθετα, ο Μέσι, από τότε που προέκυψε στην παγκόσμια ποδοσφαιρική σκηνή, πρέπει να είναι σαν τον Μαραντόνα ή καλύτερος από τον Μαραντόνα…

 

Πάντως οι πιο… προχωρημένοι θεωρούν ότι η ανανεωμένη βερσιόν του Λιονέλ Μέσι που παρακολουθούν φέτος στα γήπεδα της Βραζιλίας, σε σχέση με τη μετριότατη χρονιά του στην Μπαρτσελόνα, είναι ένδειξη ότι τελικά υπάρχει μια υποψία… καθάρματος μέσα του. Οτι πρόδωσε για μια σεζόν την αγάπη της ζωής του, την Μπαρτσελόνα, προκειμένου να φυλαχθεί για το Παγκόσμιο Κύπελλο και να εξοφλήσει αυτό τον λογαριασμό με τους συμπατριώτες του!

 

Ολες αυτές οι θεωρίες ίσως διαγραφούν στις 13 Ιουλίου. Αν –και μόνο αν– ο Λιονέλ Μέσι σηκώσει το τρόπαιο του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Μέσα στη Βραζιλία. Μέσα στο «Μαρακανά». Και, υπό ιδανικές συνθήκες, σε βάρος της «σελεσάο», εν είδει δεύτερου «Μαρακανάσο». Αλλιώς, το του Μαραντόνα τρόπαιον θα τον καταδιώκει για πάντα.

 

 

ΤΙΜΠΟ ΚΟΥΡΤΟΥΑ:  Η Νέμεση του Μέσι

 

Οι δρόμοι του Τιμπό Κουρτουά και του Λιονέλ Μέσι συναντήθηκαν έξι φορές φέτος. Οσες και οι συναντήσεις της Ατλέτικο Μαδρίτης με την Μπαρτσελόνα: δύο στο Σούπερ Καπ Ισπανίας, δύο στο πρωτάθλημα και δύο στο Τσάμπιονς Λιγκ. Και ο Βέλγος τερματοφύλακας δεν δέχθηκε ούτε ένα γκολ από τον τετράκις κορυφαίο ποδοσφαιριστή του κόσμου. Ή, μάλλον, δέχθηκε ένα, που όμως ακυρώθηκε επειδή σημειώθηκε από θέση οφσάιντ… Και όχι μόνο. Ο νεαρός Βέλγος τον απέκλεισε στο Τσάμπιονς Λιγκ και του στέρησε τον τίτλο του πρωταθλητή Ισπανίας…

 

«Το καλό είναι ότι δεν χρειάζεται να παρακολουθήσω βίντεο για να δω πώς παίζει. Ξέρω το παιχνίδι του απ’ έξω κι ανακατωτά. Ομως παραμένει απρόβλεπτος και σε μεγάλη φόρμα σε αυτό το Παγκόσμιο Κύπελλο. Οπότε το καλύτερο που έχω να κάνω είναι να παραμείνω απόλυτα συγκεντρωμένος – γιατί μπορεί μόνος του να γυρίσει ένα ματς μέσα σε δευτερόλεπτα…»