Ευτυχώς δεν το κατάλαβα
Είναι Σάββατο 21 Ιουνίου μεσημέρι, περίπου δυόμισι η ώρα. Βρίσκομαι στον σταθμό του Ηλεκτρικού στο Μοναστηράκι με κατεύθυνση προς Πειραιά. Κάνει αρκετή ζέστη και έχει πολυκοσμία. Ερχεται επιτέλους το τρένο και χιμούν όλοι για να μπουν. Δύο περίεργοι τύποι μπαίνουν μπροστά μου και με εμποδίζουν να επιβιβαστώ. Δείχνουν μεγάλη θρασύτητα και με εκνευρίζουν. Σπρώχνοντας για να μπω, ξαφνικά ανοίγουν πέρασμα και περνάω στο εσωτερικό του βαγονιού. Ιδρωμένος και ταλαιπωρημένος μικρή δίνω σημασία στην ταχύτατη φυγή των δύο ατόμων που πριν από λίγο με εμπόδιζαν.Κουβαλώ μαζί μου ένα χρηματικό ποσό τοποθετημένο σε μια εξωτερική τσέπη. Δεν το έχω ασφαλίσει νομίζοντας ότι έτσι δεν κινώ υποψίες. Δεν συνειδητοποιώ ότι έχει κάνει φτερά. Κανείς δεν με άγγιξε άλλωστε. Οταν θα ανακαλύψω ότι τα χρήματα λείπουν είναι αργά. Δεν ήταν και τεράστιο ποσό, αλλά ούτε και αμελητέο. Πώς το ανακάλυψαν στο βάθος της τσέπης χωριστά από το πορτοφόλι και την ταυτότητα;
Οι συμμορίες πορτοφολάδων έχουν τελειοποιήσει την τεχνική τους. Ταυτόχρονα η ανυπαρξία στοιχειώδους επιτήρησης και μάλιστα σε ένα κεντρικό σταθμό του Ηλεκτρικού όπως το Μοναστηράκι αποθρασύνει τους απατεώνες.
Ας τροποποιήσουν λίγο το μήνυμα που ακούγεται από τα μεγάφωνα. Αντί «Παρακαλούμε να προσέχετε τα προσωπικά σας αντικείμενα» ας πουν κάτι πιο δραστικό. Π.χ «Εισέρχεσθε σε αφύλακτη ζώνη. Θα είστε τυχεροί αν δεν καταλάβετε ότι σας κλέβουν».
Εκτός από τις ευπαθείς ομάδες, όπως ηλικιωμένοι, εφησυχασμένοι, αφηρημένοι, αφελείς κ.λπ., υπάρχουν και οι επισκέπτες Ελληνες και ξένοι.
Αυτοί δικαιούνται προειδοποίησης.
Β. Καραχισαρίδης
…………………………………………….
Σαλαμίνα
Ζω και κινούμαι στη Σαλαμίνα από το 1982. Κανένας δήμαρχος δεν έκανε τίποτα για αυτόν τον τόπο! Από αντίδραση πήρα τα δικαιώματά μου και τα πήγα στο Πέραμα, εκεί που μεγάλωσα. Είμαι γεννημένη στην Πάτρα και βαφτισμένη! Τον τόπο αυτό, δηλαδή τη Σαλαμίνα τον αγαπώ! Το νησί αυτό έχει τεράστια πολιτιστική αξία (Ναυμαχία Σαλαμίνας κ.λπ.). Ολες οι δημόσιες υπηρεσίες ΙΚΑ, Εφορία έχουν μεταφερθεί και το μεν ΙΚΑ στο Πέραμα, που ψάχνεις να βρεις γιατρό, η δε Εφορία έχει πάει στην Ε’ Πειραιά (που σαφώς θα κλείσει κάποια στιγμή). Το σπίτι του Σικελιανού απέναντι από τη Μονή Φανερωμένης θα πέσει. Εκεί ο άνθρωπος-σύμβολο διάβαζε κι έγραφε. Ηταν το ησυχαστήριό του, δεν θα έπρεπε να γίνει μουσείο; Και άλλα κτίρια θα έπρεπε να γίνουν μουσεία λαογραφίας. Οι δήμαρχοι λαμόγια τα τσέπωναν κανονικά από ευρωπαϊκά κονδύλια και άλλους πόρους, διότι στο νησί αυτό έχουν μπει εκατοντάδες άνθρωποι από Πειραιά, Αθήνα κι επαρχία. Ζουν στη Σαλαμίνα και υποστηρίζουν οικονομικά το νησί ανεβάζοντας το βιοτικό επίπεδο του τόπου!
Στο Πέραμα επί δημάρχου Κασαπίδη πριν από 30 χρόνια και πλέον έγινε η αποχέτευση. Εδώ τίποτα, τώρα έχουν ξεκινήσει κι έχουν φτάσει μέχρι τον Αγιο Νικόλαο οι εργατικές πολυκατοικίες που ρημάζουν. Τίποτα όπως και άλλες περιοχές εκτός κέντρου. Η Σαλαμίνα (που έγραψα σε άλλο κείμενο στον δήμαρχο) δεν είναι η Κούλουρη πρωτεύουσα. Οπως η Ελλάδα δεν είναι Αττική όταν στη συνάντησή μας με τον δήμαρχο, είπα για τις λακκούβες που υπάρχουν σε όλο το νησί και γέλασα, γιατί υπάρχουν πιο ζωτικής σημασίας θέματα να λυθούν, μου είπε έχετε δίκιο. Ο άνθρωπος αυτός είναι φιλοκυβερνητικός (τώρα όλοι οι δήμαρχοι το παίζουν ανεξάρτητοι). Και όμως από λακκούβες την πατήσαμε, δηλαδή τα λουστήκαμε (λαϊκά) διότι ο γαμπρός μου οδηγεί από 18 χρόνων μηχανάκι κι αυτοκίνητο, άριστος οδηγός και πηγαίνοντας να περπατήσει με έναν φίλο του, έπεσε σε λακκούβα κι έσπασε το πόδι του. Στο Κέντρο Υγείας τον ρωτάγανε μήπως θέλετε παυσίπονη ένεση; Τελικά πήγε νοσοκομείο. Επίσης ο εγγονός μου έσχισε το χείλη του, του κάνανε πρόχειρα δύο ράμματα και τελείωσε! Η εγγονή μου μωρό (ενός έτους) έβαλε στο στόμα της ένα μακρύ πλαστικό αντικείμενο και έκανε βαθούλωμα στο λαρύγγι της (συμβαίνουν και αυτά σε όλες τις οικογένειες), μας παρέπεμψαν στο Παίδων: ευτυχώς η παιδίατρος μας είπε να πάμε στο ΩΡΛ και το παιδί πήρε αντιβίωση και μας είπε ο άνθρωπος (καλός γιατρός) ότι εάν δεν φάει, δεν πιει υγρά, τότε αναγκαστικά για να μην αφυδατωθεί θα πάμε στο νοσοκομείο, να της βάλουν ορό και να της ράψουν το βαθούλωμα. Ομως όλα πήγαν καλά και δεν χρειάσθηκε! Χαλασθήκαν κάποια χρήματα (ο γαμπρός μου παίρνει έναν μισθό και η κόρη μου είναι άνεργη). Οπως συμβαίνει σε όλο τον ελληνικό λαό. Πάμε να γίνουμε Μπανανία και σαφώς δεν είμασθε Ευρώπη! Αλλωστε οι δήμαρχοι όλης της χώρας, εάν δεν τα τσέπωναν (εκτός φωτεινών παραδειγμάτων) θα μπορούσαν να κινητοποιήσουν τουλάχιστον την Αττική για να ξεκουμπιστούν οι αλήτες.
Η «Εφημερίδα των Συντακτών» έχει ασχοληθεί με το θέμα των δημοσίων υπηρεσιών που έχουν φύγει. Μόνο οι τράπεζες έμειναν και αυτές συγχωνευμένες και διαβρωμένες από τους κεφαλαιούχους μετόχους αρπαχτής. Με εισπρακτικές παράνομες.
Πέγκυ Μαυρίδη, Πειραιάς
…………………………………………….
Βιογραφίες
Λέξεις, σκέψεις και διαπιστώσεις. Απομυθοποιημένη ιστορία και γνώση, λεπτομέρειες πραγματικές, υποβλητικές, αναπαραστατικές με άρωμα καλοκαιριού. Ο άνεμος φυσά, τα πνεύματα ηρεμούν, οι ανθρώπινες ψυχές νοσταλγούν και ο ήλιος λάμπει.
Λάμπει για τις βιογραφίες σπουδαίων ανθρώπων, ηρώων. Είναι μνημεία που υψώνουν το τίμημα της αρετής, αναπολούν χαμένες δοξασίες και μιλούν με αναλλοίωτη ταυτότητα. Συλλογίζονται, με ευκρίνεια, τις γραμμένες ιστορίες της εποχής. Ομως και οι σπουδαίοι άνθρωποι μπορεί να είναι μικροί. Ενώ γνωστοί μικροί είναι μόνο μικροί. Αυτή είναι η αντίθεση ανάμεσα στη διαθεσιμότητα και στην ασημαντότητα. Ο αστερισμός της δοξασίας δεν έχει πια απολύτως κανένα νόημα.
Αλέξιος Μαυρουδής
