Φωτογραφίες: Αγγ. Καλοδούκας Των Αντας Ψαρρά Δημήτρη Αγγελίδη

Η τριήμερη πολύχρωμη γιορτή στο αντιρατσιστικό φεστιβάλ, που επιμένει δεκαοκτώ χρόνια τώρα να αποδεικνύει στην πράξη τη δυνατότητα συμβίωσης, ώσμωσης και φιλίας ανάμεσα στους διαφορετικούς, στις διαφορετικές κουλτούρες και στις διαφορετικές καταγωγές, ήταν μια όαση μέσα στην αγριότητα και τη βία του κράτους και των θεσμών απέναντι σε κάθε διαφορετικό και σε κάθε ξένο, αν τυχαίνει να είναι φτωχός. Στη χώρα που δεν έχει αντιρατσιστικό νόμο, που δεν δίνει ιθαγένεια στα παιδιά δεύτερης γενιάς μεταναστών, ενώ ακόμα διατηρεί θεωρίες σε ανώτατο πολιτικό και δικαστικό επίπεδο για το ελληνικό αίμα, η αλληλεγγύη που προβάλλει κάθε χρόνο αυτό το φεστιβάλ είναι ό,τι καλύτερο.

Περισσότεροι από 10 χιλιάδες άνθρωποι την ημέρα πέρασαν την είσοδο της Πανεπιστημιούπολης του Ζωγράφου, παρά τα 5 ευρώ είσοδο –απαραίτητα για την κάλυψη των αναγκών του φεστιβάλ, όπως πληροφορούσαν τον κόσμο οι διοργανωτές-, για να περιηγηθούν στα δεκάδες τραπεζάκια οργανώσεων, συλλογικοτήτων, σωματείων, κομμάτων, ραδιοφωνικών σταθμών και εφημερίδων -ανάμεσά τους η «Εφ.Συν.»-, να δοκιμάσουν τα εδέσματα που ετοίμαζαν μεταναστευτικές κοινότητες και συλλογικές κουζίνες, να δουν παραστάσεις και να ακούσουν τις συναυλίες σε τρεις διαφορετικές σκηνές. Αυξημένη ήταν η συμμετοχή στις πολλές θεματικές συζητήσεις, όπως συμβαίνει άλλωστε τα τελευταία χρόνια, δείγμα μιας αυξημένης πολιτικοποίησης, όσο και της κεντρικής θέσης που κατέχουν τα ζητήματα αυτά στην κεντρική πολιτική σκηνή.

Μαρτυρίες από μετανάστες

Οι ιστορίες που ακούστηκαν από μετανάστες που μαρτύρησαν στην Ελλάδα μέσα σε κρατητήρια, σε φυλακές αλλά και στους δρόμους, τόσο από ένστολες αγριότητες όσο κι από εκείνες των ταγμάτων της Χ.Α. είναι εκατοντάδες. Η τελευταία σύλληψη και προφυλάκιση των τριών Τούρκων αγωνιστών που ζουν χρόνια στην Ελλάδα και που στοχοποιήθηκαν λόγω της αλληλεγγύης τους και της πολιτικής τους άποψης, χωρίς στοιχεία, χωρίς αποδείξεις, χωρίς τίποτα, ήταν μία μόνο από τις περιπτώσεις που καταγγέλθηκαν στο φεστιβάλ. Η πορεία που πραγματοποίησαν στους διαδρόμους της Πανεπιστημιούπολης γονείς φυλακισμένων και συλλογικότητες ενάντια στις φυλακές τύπου Γ’ που σχεδιάζει η κυβέρνηση και την ακραία περιστολή των δικαιωμάτων των κρατουμένων έγινε δεκτή με χειροκροτήματα και συνθήματα.

Το φεστιβάλ ανέδειξε τη ζοφερή και διαρκή πραγματικότητα της απάνθρωπης, αλλά δαπανηρής πολιτικής του κυνηγητού μέσα στις πόλεις χιλιάδων αλλοδαπών, με καθημερινή λεία όχι πάνω από πέντε ή έξι περιπτώσεις που χρειάστηκε τελικά σύλληψη για ένα γραμμάριο ή για μερικά CD ή, συχνότερα, για έλλειψη εγγράφων. Ανέδειξε όμως και επιτυχημένα παραδείγματα ανατροπής του θεσμικού ρατσισμού, που εγκαθιδρύεται όλο και περισσότερο στην Ευρώπη, όχι όμως χωρίς αντιστάσεις, όπως συνέβη στην Ιταλία μετά τον πνιγμό εκατοντάδων μεταναστών και προσφύγων στη Λαμπεντούζα. Εκεί οι εξεγέρσεις κρατουμένων και οι δυναμικές κινητοποιήσεις και δράσεις αλληλέγγυων πολιτών κατάφεραν να κλείσουν οκτώ από τα 13 κέντρα κράτησης. Τα θύματα των πνιγμών, βέβαια, αυξάνονται κι εκεί όπως και στην Ελλάδα, άμεση συνέπεια της απάνθρωπης και πολυέξοδης πολιτικής αποτροπής μεταναστών και προσφύγων, που στρέφει τους ανθρώπους στα κυκλώματα διακίνησης.

Οι βόλτες του κ. Κικίλια στον Εβρο και στα λιμενικά σκάφη εν είδει «φτερωτού γιατρού» και υπουργού Δημόσιας Τάξης, με την όμορφη αστυνομικίνα της συνοδείας του, που απασχόλησε και πολλά κυριακάτικα φύλλα, δηλώνει σαφώς το ίδιο επίμονο κατασταλτικό στίγμα Δένδια. Οι υποσχέσεις στους ενστόλους για αποκατάσταση των μισθολογικών τους μειώσεων, που θα ακολουθήσει τον δρόμο που χάραξαν οι δικαστές, και η πάταξη της παράνομης μετανάστευσης είναι οι δύο προτεραιότητες πάντα στο όνομα της ασφάλειας των πολιτών.

Οι συνωστισμένοι άθλιοι των αστυνομικών τμημάτων που κρατούνται επί μήνες χωρίς προαυλισμό, χωρίς επαρκή σίτιση, επειδή δεν χωράνε στα κέντρα κράτησης και στις φυλακές, που δυσκολεύονται ακόμα και να αναπνεύσουν όντας ο ένας πάνω στον άλλο, μοιάζει να είναι θέμα τριτεύουσας σημασίας, τόσο για το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη όσο και για τη δικαιοσύνη.

Ποδοπατά τους φτωχούς

Η Ελλάδα καλωσορίζει τους 20 εκατ. τουρίστες της από όλες τις φυλές, τις θρησκείες και τις κουλτούρες που την επισκέπτονται, την ίδια στιγμή που ποδοπατάει συστηματικά εκείνους τους άλλους που δεν έχουν λεφτά πέρα από όσα τους πήρε το κύκλωμα με τους διακινητές ντόπιους και ξένους και φτάνουν εδώ κυνηγημένοι από πολέμους και βία. Φτάνουν εδώ για να κυνηγηθούν με τον ίδιο τρόπο, να γίνουν θύματα εκμετάλλευσης ακόμα και με καραμπίνες, να πουληθούν στους νταβατζήδες και να κλειστούν σε κρατητήρια για πάνω από 18 μήνες ενάντια σε κάθε συνθήκη που έχει υπογράψει αυτή η χώρα.

Οι Κινεζούλες που χόρεψαν στη σκηνή του αντιρατσιστικού με μια απίστευτη ζωντάνια και οι Αφρικανές που μαγείρεψαν τις λιχουδιές τους για τους επισκέπτες δεν ανήκουν στη συνοδεία των στελεχών της Cosco ούτε σε εκείνη του Αραβα πρίγκιπα που αγοράζει εκτάσεις του ΤΑΙΠΕΔ. Οσο για τους πολίτες, ας σκεφτούν ποιοι τελικά από όλους αυτούς συνιστούν, αν συνιστούν, απειλή.

Οσο για τους ενστόλους, φαίνεται ότι θα πρέπει να είναι πολύ προσεκτικοί για να συλλαμβάνουν αυτούς τους τουριστικούς μήνες με την Ομόνοια και το Σύνταγμα γεμάτο ξένους, τους… κατάλληλους, δηλαδή τους φτωχούς.