«Ναture morte» του Μανώλη Τσίπου που θα παρουσιάσει η 'École de la Comédie de Saint-Étienne, σε σκηνοθεσία του Μισέλ Ρασκίν
«Πατώντας πάνω σε καυτά αυγά», όπως έγραψε η «Λιμπερασιόν», ξεκίνησε τελικά το Σάββατο το Φεστιβάλ της Αβινιόν. Οι παραστάσεις της πρεμιέρας (Παρασκευή) ματαιώθηκαν, αφού η γενική συνέλευση ψήφισε συμμετοχή στην απεργία, που είχε κηρύξει η συνδικαλιστική ένωση CGT. Αν δεν υπάρξουν άλλες εκπλήξεις, το φεστιβάλ θα συνεχίσει κανονικά μέχρι τις 27 Ιουλίου. Με προηγούμενη ψηφοφορία αυτό έχει αποφασίσει το 80% των εργαζομένων.
Τι θα γίνει όμως με τις απεργίες στο off (σήμερα) και στο κανονικό φεστιβάλ (12 Ιουλίου) που έχουν ήδη κηρυχθεί; Θα αντέξει το φεστιβάλ στις πιέσεις; Ο διευθυντής του, Ολιβιέ Πι, δηλώνει ότι σέβεται τον αγώνα των intermittents (καλλιτέχνες και τεχνικοί που δουλεύουν με διαλείμματα), αλλά τους ζητά να «μείνουν στο πλαίσιο του νόμου». «Το να θυσιάσουν την Αβινιόν δεν θα τους προσφέρει τίποτα», είπε σε συνέντευξή του στο «Nouvel Observateur». Ενώ μιλώντας στη «Λιμπερασιόν» πήγε λίγο παραπέρα: «Τοποθετώ το θέατρο στην κορυφή όλων των πολιτικών πράξεων. Πιστεύω ότι οι ηθοποιοί πρέπει να παίζουμε πάντα. Επαιξα ακόμα και τον Αύγουστο του 1995, όταν δολοφονούσαν 8 χιλιάδες μουσουλμάνους στη Σρεμπρένιτσα. Αν τότε εγώ και ο θίασος της Αριάν Μνουσκίν προτιμήσαμε να κάνουμε απεργία πείνας και όχι εργασιακή, ήταν γιατί πιστεύαμε ότι η δεύτερη δεν θα χρησίμευε σε κανέναν».
Αυτό που φοβάται ο Ολιβιέ Πι είναι «η βία», το «να μετατραπεί ο κοινός μας θυμός σε θυμό του ενός απέναντι στον άλλο». Διότι τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Το οικονομικό κόστος είναι μεγάλο, όχι μόνο στο off, που τα μόνα έσοδα για τις ομάδες που συμμετέχουν είναι τα εισιτήρια. Οι περισσότεροι θίασοι στην Αβινιόν, αλλά και στα άλλα μεγάλα φεστιβάλ της Γαλλίας, ζουν από τις περιοδείες. Και είναι και πολυεθνικοί. Ηδη ο Ροντρίγκο Γκαρσία, που μόνος του αποφάσισε τη ματαίωση της παράστασής του «Golgota Picnic» στο φεστιβάλ Printemps des comédiens του Μονπελιέ για να σταθεί στο πλευρό των intermittents, δεν άντεξε. Πρόσθεσε και λίγη πικρία. «Οταν προσπαθώ να εξηγήσω ότι ένας από τους ηθοποιούς μου αρνήθηκε εργασία πολλών εβδομάδων στην Ισπανία για να παίξει σε τρεις μόνο παραστάσεις στο Μονπελιέ, κανένας δεν ενδιαφέρεται. Να πάνε να πνιγούν οι Ισπανοί, Πορτογάλοι και Ιταλοί καλλιτέχνες και τεχνικοί που δεν παίρνουν, όπως εμείς, καμιά βοήθεια από το γαλλικό κράτος όταν δεν δουλεύουν».
Φέτος, όπως ήδη έχουμε γράψει, η Αβινιόν έχει έντονο ελληνικό χρώμα, χάρη στον φίλο μας, νέο της διευθυντή Ολιβιέ Πι, που επέλεξε τρεις παραστάσεις. Οι δυο είναι καθαρά δικές μας: ο «Κυκλισμός του τετραγώνου» του Δημήτρη Δημητριάδη στην εξαιρετική σκηνοθεσία του Δημήτρη Καραντζά, που είδαμε τον χειμώνα στη Στέγη (Opéra Grand Avignon, 22-25 Ιουλίου) και το «Βιτριόλι» του Γιάννη Μαυριτσάκη, σε σκηνοθεσία του ίδιου τού Πι, μια παραγωγή του Εθνικού Θεάτρου (10-19 Ιουλίου, Gymnase Paul Giéra).
Αυτό, πάντως, που αν κρίνουμε και από τη φωτογραφία στο σάιτ του φεστιβάλ, θα φέρει περισσότερο στην Αβινιόν τη σημερινή Ελλάδα, είναι το έργο του Μανώλη Τσίπου «Ναture morte», που θα παρουσιάσει η École de la Comédie de Saint-Étienne, σε σκηνοθεσία του Μισέλ Ρασκίν.
Ο νεαρός συγγραφέας, σκηνοθέτης και μέλος της ομάδας Nova Melancholia στο έργο του μιλάει για μια πόλη που θυμίζει την Αθήνα και βρίσκεται υπό ξένη κατοχή. Μια ανώνυμη φωνή καλεί τους «πολίτες» σε μια σειρά επεμβάσεων στο σώμα τους (από ξύρισμα μέχρι ευνουχισμό και αλλαγή φύλου).
Για τον σκηνοθέτη η πόλη αυτή θα μπορούσε να είναι η κάθε πόλη. Οι μαθητές, όμως, της δραματικής σχολής που παίζουν, εμπνεύστηκαν από την αισθητική «δύο Ελλήνων ποιητών, του Αισχύλου και του Θόδωρου Αγγελόπουλου» (Gymnase du lycée Saint-Joseph, 9-12 Ιουλίου).
Επιμ.: Β.Γεωργ.
