Συζητώντας με όλους
Πολλά ειρωνικά σχόλια δημιούργησε η ομιλία Τσίπρα στη Γ.Σ. του ΣΕΒ. Κυρίως η κριτική προέρχεται εξ αριστερών του ΣΥΡΙΖΑ, με σχόλια, φωτογραφίες κ.λπ. που δημοσιεύονται στα μέσα και κυκλοφορούν στο διαδίκτυο. Για κάποιους είναι αδιανόητο ένας ηγέτης της Αριστεράς να συνδιαλέγεται με τους ταξικούς εχθρούς του. Είναι γεγονός ότι η άποψη του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει εκφραστεί δημοσίως σχετικά μ’ αυτές τις συζητήσεις ή συναντήσεις Τσίπρα και εκπροσώπων του ΣΕΒ. Δεν έχει ξεκαθαρίσει για ποιον λόγο γίνονται.
Ισως στον ΣΥΡΙΖΑ να εννοούν ότι είναι συναντήσεις τυπικού χαρακτήρα, δηλ. πρωτοκόλλου, με το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που εσχάτως πρώτευσε στις ευρωεκλογές. Ομως σήμερα τίποτα δεν εννοείται και όλα πρέπει να αποσαφηνίζονται! Πολλοί αναρωτιούνται ευλόγως αν είναι συναντήσεις στις οποίες συζητούνται πράγματα ερήμην των εργαζομένων ή τίθενται ξεκάθαρα οι θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ.
Και αν αυτές οι θέσεις είναι καθαρά υπέρ των εργαζομένων. Για αυτά και άλλα πολλά καλείται να απαντήσει ξεκάθαρα ο ΣΥΡΙΖΑ. Να ενημερώσει τον κόσμο για τις αληθινές του προθέσεις, όπως οφείλει να κάνει ένας πολιτικός σχηματισμός της Αριστεράς.
Προσωπικά πιστεύω ότι έχεις δικαίωμα να συζητάς με τους πάντες, προκειμένου να γνωστοποιήσεις και να υπερασπιστείς τις θέσεις σου και όχι φυσικά να τις διαπραγματευτείς. Διότι θέσεις που είναι υπέρ του κοινωνικού συνόλου είναι αδιαπραγμάτευτες. Τέτοιες θέσεις π.χ. είναι: η επαναφορά του βασικού μισθού στα 751 ευρώ, η επαναφορά του επιδόματος ανεργίας στα παλιά επίπεδα, η επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων και της μετενέργειας, η φορολόγηση των κερδών των επιχειρήσεων, η μείωση των έμμεσων φόρων, η αντιολιγοπωλιακή νομοθεσία, η λειτουργία του περιουσιολογίου με τη λογική ότι καθένας θα καλείται να δικαιολογήσει την κινητή και ακίνητη περιουσία του και αυτά που δεν θα δικαιολογούνται θα δημεύονται, η αποκατάσταση των αδικιών της συγκυβέρνησης (π.χ. επαναπρόσληψη απολυθέντων καθηγητών, καθαριστριών), η κατάργηση των μνημονίων κ.λπ. Στις παραπάνω θέσεις ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πρέπει να αποκλίνει. Ισως να χρειάζονται η συχνότερη επανάληψη και η περαιτέρω αποσαφήνισή τους. Και φυσικά, ό,τι διακηρύσσει προεκλογικά, χωρίς προφανώς να τάζει λαγούς με πετραχήλια, πρέπει να τα πραγματοποιήσει και μετεκλογικά, εφόσον γίνει κυβέρνηση.
Επίσης πρέπει να τονιστεί στον Σύνδεσμο Ελλήνων Βιομηχάνων ότι η εγχώρια οικονομική ελίτ δρούσε ανεξέλεγκτη χρόνια τώρα, εξαιτίας τού ότι βρισκόταν σ’ ένα διαρκές αλισβερίσι με την πολιτική εξουσία. Αυτό το αλισβερίσι πρέπει να σπάσει! Η οικονομική εξουσία της χώρας μας δεν ήταν ποτέ πατριωτική (δεν την ενδιέφερε να συνεισφέρει ούτε κατ’ ελάχιστον για τη σωτηρία της χώρας, αντιθέτως πήγαινε τα χρήματα στο εξωτερικό, ο εθνικοί ευεργέτες είναι άλλο ζήτημα και άλλης εποχής) και ήταν επίσης εξόχως εκμεταλλευτική.
Τέλος, θα πρέπει να γνωρίζουν όσοι ασκούν στείρα κριτική ότι οι μεγάλες αλλαγές ή ακόμη και οι ανατροπές δεν γίνονται αυτόματα, αλλά σταδιακά. Υπάρχουν μεταβατικές περίοδοι μέχρι να επιτευχθεί ο στόχος. Αυτό άλλωστε λέει και ο Μαρξ στην κριτική του στο πρόγραμμα της Γκότα. Εκεί διακρίνει την ανώτερη και την κατώτερη φάση της κομμουνιστικής κοινωνίας. Η κατώτερη* είναι μια μεταβατική φάση, όπου ενυπάρχουν το αστικό δίκαιο, οι εμπορευματικές σχέσεις, δεν έχει καταργηθεί ακόμη ο νόμος της αξίας κ.λπ.
Με λίγα λόγια, είναι μια κατάσταση στα σπάργανα της μετάβασης από την κεφαλαιοκρατία στη σταδιακή επίτευξη της κομμουνιστικής κοινωνίας. Επειτα, με την ανώτερη φάση, λέει κατηγορηματικά ότι θα εξαφανιστεί η υποταγή των ατόμων στον καταμερισμό της εργασίας, θα καταργηθεί η αντίθεση μεταξύ χειρωνακτικής και πνευματικής εργασίας, τότε μόνο μπορεί να καταργηθεί τελείως το στενό αστικό δίκαιο κ.λπ. Κοντολογίς, οι αλλαγές δεν σημειώνονται αυτόματα, ο κοινωνικός μετασχηματισμός περνάει από διάφορες φάσεις.
Οντως στις μέρες μας κάποιος που έχει διαφορετικές προσεγγίσεις για τη λειτουργία της κοινωνίας και της οικονομίας καλείται να κινηθεί μέσα στο στόμα του λύκου, όμως παρά ταύτα, αν πιστεύει στις θέσεις του και είναι πραγματικά ανεξάρτητος, μπορεί να λάβει φιλολαϊκά μέτρα, μέτρα ανακούφισης της κοινωνίας! Στο σημείο αυτό παραθέτω και τη ρήση που νομίζω ότι αποδίδεται στον Φιντέλ Κάστρο: «Ανεξαρτησία είναι να ’χεις το κεφάλι μέσα στο στόμα του λύκου … και να του λες άντε γα…σου». Η τεκμηριωμένη κριτική, όσο σκληρή και αν είναι, επιβάλλεται. Ομως ο μηδενισμός, για κάποιον που πασχίζει στην πράξη και όχι στα λόγια να επιφέρει αλλαγές υπέρ του δημόσιου συμφέροντος, είναι άγονος, άδικος και μάλλον υποκρύπτει σκοπιμότητες (π.χ. αν δεν γίνει κριτική, αν δεν υψωθούν οι τόνοι, πώς θα διατηρηθούν τα διάφορα μαγαζάκια;).
Δεν ισχυρίζομαι ότι βρισκόμαστε στην κατώτερη φάση, αλλά βλέπω ότι κάποιοι, με τη στείρα και άγονη κριτική τους δεν συμβάλλουν καθόλου ώστε τουλάχιστον να ξεκινήσει!
Πάνος Κατσούλας, εκπ/κός
…………………………………………….
Συριζαϊκά «παρών»
Ψηφίστηκε στη Βουλή, καθώς αναμενόταν, η μισθολογική αποκατάσταση των δικαστικών, σύμφωνα με την προ ημερών απόφαση του Μισθοδικείου (τους). Κατά την ψηφοφορία οι σύντροφοι και συναγωνιστές της Αριστεράς (ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ) δήλωσαν «παρών»! Αυτό σημαίνει απλά, λαϊκά (και λαϊκίστικα): «ούτε κρύο ούτε ζέστη», «ναι μεν, αλλά», «και με τον χωροφύλαξ και με τον αστυφύλαξ», αδιαφορία, υπεκφυγή, αόριστη, ασαφή και μεσοβέζικη στάση. Εκεί λοιπόν που οι δοκιμαζόμενοι πολίτες της χρεοκοπημένης χώρας περίμεναν τον στιγματισμό και την καταδίκη της ανήθικης και προκλητικής στάσης των δικαστικών, την αναγγελία κατάργησης του απαράδεκτου θεσμού του Μισθοδικείου που βολεύει έναν και μόνο κλάδο εργαζομένων, ο ΣΥΡΙΖΑ, η πολιτική δύναμη που αποτελεί ελπίδα για αλλαγή και ανόρθωση του τόπου, δηλώνει «παρών»! Αν, σύντροφοι και συναγωνιστές της Αριστεράς, το κύρος μιας προκλητικής απόφασης του Μισθοδικείου σάς υπαγορεύει τόσο σεβασμό στις δικαστικές αποφάσεις και ανάλογο ενδιαφέρον για τα οικονομικά των δικαστικών, τότε πώς να ελπίζουν και τι να περιμένουν το «προλεταριάτο», οι άνεργοι, οι φτωχοί, οι απλήρωτοι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι των 380 €; Μήπως να ελπίζουν στον μελλοντικό σας αγώνα για τη μισθολογική τους εξίσωση με τους δικαστικούς;
Σταύρος Φαλαγκάρας, εκπαιδευτικός
ΥΓ. Στο καφενείο του χωριού, σύντροφοι του ΣΥΡΙΖΑ, λένε πως αυτά είναι κακά σημάδια…
