Του Φώτη Παπούλια
Με απορία και κατάπληξη παρακολουθούν στον ΣΥΡΙΖΑ την εικόνα που παρουσιάζει η κυβέρνηση, μετά την πρωτοβουλία του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης για το δημοψήφισμα της «μικρής ΔΕΗ».
Κοινοβουλευτικά στελέχη με εμπειρία και θητεία χρόνων εξέφραζαν τον προβληματισμό τους σχετικά με το «αν η κυβέρνηση λειτουργεί ως ενιαίο σώμα ή απλώς παρίσταται ως μηχανή παραγωγής νομοσχεδίων», και μάλιστα με τρόπο ο οποίος «δεν συνάδει με τα κοινοβουλευτικά ήθη του τόπου».
Η συμπεριφορά του προέδρου της Βουλής, με τη στάση του, την άποψη που υιοθέτησε και τη συνακόλουθη ένταση στις σχέσεις του με το μέγαρο Μαξίμου, δεν πέρασε απαρατήρητη από τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Ιδιαίτερα η φράση του «εγώ σαν Βαγγέλης, λέω, δεν θέλω εκκρεμότητες» ερμηνεύτηκε πολλαπλώς από συναδέλφους και όχι μόνο του προέδρου της Βουλής.
Οι ερμηνείες κυμάνθηκαν σε ολόκληρο το εύρος: από το σημείο ότι «ο πρόεδρος της Βουλής δεν θέλει να χρεωθεί μια νέα προσωπική ήττα», ευθεία παραπομπή στη στάση του Ευάγγ. Μεϊμαράκη όταν ο ΣΥΡΙΖΑ είχε καταθέσει πρόταση δυσπιστίας κατά της κυβέρνησης, μέχρι ότι «υπερασπίζεται τον ρόλο του προέδρου της Βουλής, ο οποίος οφείλει να λειτουργεί υπεράνω κομμάτων».
Η σπουδή με την οποία η κυβερνητική εκπρόσωπος έσπευσε να «διορθώσει» τον Ευάγγ. Μεϊμαράκη ερμηνεύτηκε από στελέχη της Κουμουνδούρου ως «κίνηση απελπισίας», αφού αποδεικνύει ότι η κυβέρνηση βρίσκεται «σε πανικό και φόβο να αντιμετωπίσει σε βάθος μια συζήτηση στη Βουλή».
Απών ο Σαμαράς
Ταυτόχρονα, η απουσία του Α. Σαμαρά, ο οποίος για ακόμη μια φορά επιφυλάσσει για τον εαυτό του τον ρόλο του «κρυπτόμενου πρωθυπουργού», έδινε το έναυσμα σε στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ να τον εγκαλούν πως «φοβάται τη σύγκληση της Ολομέλειας της Βουλής και προσπαθεί με κοινοβουλευτικά τερτίπια να αποφύγει την αντιπαράθεση στο κοινοβούλιο με τον Α. Τσίπρα».
Εκ των πραγμάτων, λοιπόν, η σημερινή ομιλία του Α. Τσίπρα στην Ολομέλεια του Θερινού Τμήματος αποκτά ιδιαίτερη βαρύτητα, αφού ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ αναμένεται να επιτεθεί στον απόντα πρωθυπουργό.
Ομως υπάρχει και μία ακόμα διάσταση η οποία δυσκολεύει ακόμα περισσότερο το… κυβερνητικό έργο: εκείνη μεταξύ προέδρου Βουλής – πρωθυπουργού – Βουλής – κοινωνίας. Ο συνδυασμός αυτών των παραγόντων οδηγεί στελέχη του κόμματος να διαβλέπουν ότι «ο πολιτικός χρόνος της κυβέρνησης βαίνει με γρήγορους ρυθμούς μειούμενος», επιτρέποντας στα πλέον αισιόδοξα στελέχη να κάνουν λόγο για «μπαράζ πολιτικών εξελίξεων».
Η εκτίμηση της Κουμουνδούρου ότι «η αντιπολίτευση εκκινεί από μια κοινή αφετηρία και καταλήγει σε ένα κοινό «διά ταύτα», πάνω από 120 βουλευτές εναντιώνονται στη δημιουργία της «μικρής ΔΕΗ» και στην ιδιωτικοποίησή της και ζητούν το αυτονόητο – να διεξαχθεί δημοψήφισμα» αποδεικνύει και τη βεβαιότητά της ότι ο «μαγικός αριθμός» έχει ήδη συγκεντρωθεί. Γι’ αυτό και με βάση την «κοινή λογική, τη στοιχειώδη δημοκρατική ευαισθησία, αλλά και την κοινοβουλευτική πρακτική» εμμένει στην «άμεση σύγκληση της Ολομέλειας της Βουλής».
Εξάλλου η «μικρή ΔΕΗ» θα είναι και ένα από τα κεντρικά σημεία της σημερινής ομιλίας του Α. Τσίπρα στο συνέδριο του «Economist», αφού, όπως έλεγαν στενοί συνεργάτες του, «σε ένα οικονομικό φόρουμ, στο οποίο εθιμικά περιγράφεται το οικονομικό μοντέλο ανάπτυξης, δεν θα μπορούσε να απουσιάζει η πρόταση της Αριστεράς για το πώς εννοεί την ανάπτυξη».
