Του Φώτη Παπούλια

Ανοίγει την πόρτα στη ΔΗΜΑΡ, κλείνει οριστικά την πόρτα στην Κεντροαριστερά, τις επιμέρους εκφάνσεις της και τα όποια παλαιάς κοπής κεντροαριστερά σενάρια.

Αυτό προκύπτει από την απαντητική επιστολή του Α. Τσίπρα προς τον πρόεδρο της ΔΗΜΑΡ, Φ. Κουβέλη, σχετικά με την ανάληψη κοινωνικών και πολιτικών πρωτοβουλιών για τη διαμόρφωση «ενός νέου δημοκρατικού, αριστερού συνασπισμού με στόχο τη διακυβέρνηση για την κοινωνική σωτηρία».

Στην ιδιαίτερα προσεκτική επιστολή διαπιστώνεται κοφτά πως «οι δυνάμεις της Κεντροαριστεράς τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ευρώπη ανέχτηκαν, αποδέχτηκαν, ή ακόμα και στήριξαν τη μνημονιακή πολιτική, η σύγκλισή τους με τον νεοφιλελευθερισμό αποδείχτηκε στρατηγική» και αμέσως τίθεται η διαχωριστική γραμμή: «Είναι ακριβώς για αυτόν τον λόγο που επιδιώκουμε να συμμετέχουν στον διάλογο για τη συγκρότηση ενός νέου κοινωνικοπολιτικού συνασπισμού εξουσίας δυνάμεις που αντιλαμβάνονται ότι η λύση προς όφελος των ζωντανών δυνάμεων της κοινωνίας μπορεί να προέλθει μόνο από μια πλατιά συσπείρωση που αντιμάχεται τον νεοφιλελευθερισμό, τη λιτότητα και τη μνημονιακή πολιτική σε Ελλάδα και Ευρώπη».

«Δεν μας αφορά»

Το συμπέρασμα εξαιρετικά σαφές: «Με αυτή την έννοια αποσαφηνίζουμε ότι δεν μας αφορά ο σχετικός διάλογος που αναπτύσσεται για τη συγκρότηση της Κεντροαριστεράς».

Αρα, ουδένα στον ΣΥΡΙΖΑ αφορά η συζήτηση περί «Κεντροαριστεράς ή όπως μπορεί να ονοματίζεται οποιαδήποτε προσπάθεια [...] ανασύστασης της ελληνικού τύπου Κεντροαριστεράς ή της υπό δημιουργία νεόκοπης δημοκρατικής παράταξης».

Αντιθέτως, μάλιστα, ισχύει πλήρως και χωρίς ταλαντεύσεις ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ έχει δεσμευτεί για την εκκίνηση της διαδικασίας για τη συγκρότηση μιας πλατιάς, προοδευτικής, ριζοσπαστικής αριστερής και δημοκρατικής συμμαχίας για την ανατροπή της σημερινής τάξης πραγμάτων».

Η πρωτοβουλία αφορά «τόσο την κοινωνία, τις οργανώσεις και τις συλλογικότητές της όσο και τις πολιτικές δυνάμεις που αναγνωρίζουν την ανάγκη και δεσμεύονται να παλέψουν για την ανατροπή της μνημονιακής πολιτικής της λιτότητας και του αυταρχισμού».

Αν και στην τρισέλιδη επιστολή-απάντηση του Α. Τσίπρα δεν αναφέρεται πουθενά η λέξη ΔΗΜΑΡ, εν τούτοις η πρόσκληση-πρόκληση προς την ηγεσία του κόμματος είναι αρκούντως σαφής: «Καμία προγραμματική ή πολιτική συμφωνία δεν μπορεί να λειτουργήσει στην πράξη αν δεν συμβαδίζει με κοινωνικές πρωτοβουλίες δράσης και ώσμωσης δυνάμεων που αποδέχονται την ανάγκη άμεσης ανατροπής της συγκυβέρνησης Ν.Δ -ΠΑΣΟΚ». Εμμεση αναφορά στο κυβερνητικό παρελθόν της ΔΗΜΑΡ, αλλά και ταυτόχρονα υπενθύμιση ότι «το θέμα για τον ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι η απλή μετατόπιση του άξονα ώστε να υλοποιηθεί ένα μνημόνιο με ανθρώπινο πρόσωπο, αλλά η ριζική αλλαγή πορείας της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας για την υπεράσπιση των συμφερόντων της κοινωνικής πλειοψηφίας».

Στην επιστολή γίνεται αναφορά στα εννέα σημεία «βάσης του διαλόγου», μεταξύ των οποίων πλήρης απεμπλοκή από το καθεστώς των μνημονίων, αναδιαπραγμάτευση δημόσιου χρέους, θεσμικό πλαίσιο κατοχύρωσης εργασιακών δικαιωμάτων, ανασυγκρότηση του κοινωνικού κράτους, δημόσιο και κοινωνικό έλεγχο του τραπεζικού συστήματος, αναδιανομή του εισοδήματος με την καθιέρωση ριζοσπαστικού φορολογικού συστήματος, και την καθιέρωση της απλής αναλογικής ως πάγιο εκλογικό σύστημα.

Ενα μέτωπο στα σκαριά

Αν και αποφεύγεται η φράση «παλλαϊκό μέτωπο», ευκρινώς περιγράφεται «η συγκρότηση ενός πλατιού δημοκρατικού, προοδευτικού, ριζοσπαστικού κινήματος ανατροπής, που όχι μόνο θα κερδίσει τις επερχόμενες εθνικές εκλογές, αλλά θα αποτελέσει τη νέα μεγάλη κοινωνική και πολιτική πλειοψηφία που θα αναλάβει το ιστορικό έργο της κοινωνικής σωτηρίας και της ανασυγκρότησης της πατρίδας μας».

Και επαναλαμβάνεται η δέσμευση από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ για μια «συσπείρωση δυνάμεων, κινήσεων, συλλογικοτήτων και κοινωνικών φορέων που θα τροφοδοτήσει με ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά ένα υπαρκτό πλειοψηφικό και διάχυτο δυναμικό».

Ουσιαστικά ο Α. Τσίπρας περιέγραψε μια «συμμαχία που απευθύνεται σε όσους συμφωνούν σε ένα αντιμνημονιακό, αντινεοφιλελεύθερο, δημοκρατικό πρόγραμμα, που προτείνεται ως το μόνο ικανό να σταματήσει την καταστροφή και που θα συνδέεται με το εγχείρημα μιας νέας ριζοσπαστικής μεταπολίτευσης».

…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..

Οι αριστεροί στην Ιταλία… μαθαίνουν ελληνικά

 Μετά τη θετική εμπειρία στις ευρωεκλογές, ο Αλέξης Τσίπρας ξανά στη Ρώμη ως «εγγυητής» της ενωτικής πορείας της ιταλικής Αριστεράς

Του Θεόδωρου Ανδρεάδη Συγγελλάκη

Ο Αλέξης Τσίπρας επισκέπτεται και πάλι την Ιταλία, με κύριο στόχο την ενίσχυση της συνεργασίας των αριστερών δυνάμεων της γειτονικής μας χώρας. Η πρώτη προσπάθεια στέφθηκε με επιτυχία και το ιταλικό ψηφοδέλτιο «Η Αλλη Ευρώπη με τον Τσίπρα» κατάφερε να ξεπεράσει -έστω και οριακά- το ποσοστό του 4% και να εκλέξει τρεις ευρωβουλευτές. Αυτό που πρέπει να εξακριβωθεί από εδώ και στο εξής είναι με ποιους ακριβώς όρους πρόκειται να συνεχιστεί η συνεργασία των δυνάμεων που συνέβαλαν στο θετικό αυτό αποτέλεσμα, αν θα δημιουργηθεί μια σταθερή συμμαχία και ποιο ακριβώς ρόλο σκοπεύει να διεκδικήσει στην ιταλική πολιτική σκηνή.

«Στην εποχή κρίσης που βιώνουμε, η ανάδειξη των διαφορών στο εσωτερικό της Κεντροαριστεράς αποτελεί σαφώς πολυτέλεια», τόνισε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ στην πρώτη του συνέντευξη Τύπου μετά την άφιξή του στην Αιώνια Πόλη. Και για να κάνει ακόμη πιο ξεκάθαρο το μήνυμά του, πρόσθεσε ότι «οι Ιταλοί με την ψήφο τους έκαναν μια σοφή επιλογή: έδωσαν για μια ακόμη φορά στην Αριστερά την ευκαιρία να παίξει έναν σημαντικό ρόλο, χωρίς να ξεχνούν, βέβαια, ότι υπήρξαν και λάθη και αστοχίες που πλήγωσαν τον κόσμο».

Μια «Αριστερά υπό δοκιμή», η οποία ζητά από τον Τσίπρα «να της δείξει τον δρόμο». Είναι σαφές ότι «δεν υπάρχουν συνταγές επιτυχίας», όπως υπογράμμισε ο ίδιος, μιλώντας στα γραφεία του Ευρωκοινοβουλίου στη Ρώμη. Είναι προφανές, όμως, ότι το κίνημα για την υπεράσπιση του νερού ως δημόσιου αγαθού, ομάδες οικολόγων, πολιτικές δυνάμεις όπως η Κομμουνιστική Επανίδρυση και το κόμμα «Αριστερά, Οικολογία και Ελευθερία», κατάφεραν να ενισχύσουν έως τώρα τον διάλογό τους, χάρη και στην προτροπή και συνεχή παρουσία του «Ελληνα συνοδοιπόρου τους».

Ο Αλέξης Τσίπρας απέρριψε ξεκάθαρα τη μέχρι τώρα πολιτική του Ματέο Ρέντσι, ο οποίος «δέχεται το Σύμφωνο Σταθερότητας και ζητά απλώς να υπάρξει μια χαλάρωση. Σαν να λέμε -εξήγησε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ- ότι συναινεί κανείς να φορά ζουρλομανδύα, αλλά ζητά μόνον να είναι λίγο πιο χαλαρός».

Οι δυνάμεις, οι άνθρωποι που έδωσαν ζωή στο ψηφοδέλτιο της «Αλλης Ευρώπης» ετοιμάζουν την πλατφόρμα για ένα «εναλλακτικό ευρωπαϊκό εξάμηνο», με έμφαση στην απασχόληση, στην απόρριψη του Συμφώνου Σταθερότητας και των ιδιωτικοποιήσεων και σε μια διαφορετική αντιμετώπιση της μετανάστευσης και των δικαιωμάτων των μειονοτήτων.

Μένει να δούμε αν θα καταφέρουν να βρουν την ομοιογένεια που χρειάζεται για να πειστούν και οι ψηφοφόροι, ότι η συνταγή του Ρέντσι δεν είναι η ρεαλιστικότερη πρόταση στην οποία πρέπει κανείς να ελπίζει.