Πολιτική μετεξέλιξη
Σήμερα είναι επιβεβλημένη η πολιτική μετεξέλιξη, διότι η Ελλάδα ως χώρα της Ε.Ε. πρέπει να προσαρμοστεί στην ευρωπαϊκή πραγματικότητα. Τις τελευταίες δεκαετίες συντελέστηκαν στη χώρα μας ουσιαστικές αλλαγές, διερωτώμαι όμως αν αυτές αρκούσαν ή αν έγιναν χωρίς λάθη, διότι κατά τη γνώμη μου πρέπει να γίνουν και άλλες, και συγκεκριμένα:
Το 1974 ο παλιός διαχωρισμός εθνικόφρων και μη εθνικόφρων σταμάτησε. Το ίδιο έτος ο Κωνσταντίνος Καραμανλής νομιμοποίησε το ΚΚΕ, η μεταπολίτευση εδραίωσε τη Δημοκρατία και στη συνέχεια η Ν.Δ. ενέταξε τη χώρα στην ΕΟΚ. Το ΠΑΣΟΚ στην πρώτη οκταετία (1981-1989) επέτρεψε την είσοδο στο προσκήνιο «των μη προνομιούχων», αυτό όμως έγινε εν πολλοίς καταχρηστικά διότι οι στρατιές των πρασινοφρουρών έδρασαν εκφοβιστικά και ανεξέλεγκτα. Η κακή διαχείριση των επιδοτήσεων, ο υπέρμετρος κρατικός δανεισμός σημάδεψαν τη χώρα και ο συνδικαλισμός εξελίχθηκε σε κράτος εν κράτει. Ακολούθησε η περίοδος του εκσυγχρονισμού, όπου η ομάδα της Φρανκφούρτης οδηγεί τη χώρα το 2002 στην οικονομική ένταξη στο ευρώ και δίδεται η πρωθυπουργική διαβεβαίωση ότι τώρα είμαστε οικονομικά εξασφαλισμένοι. Ακολουθεί η περίοδος της Ν.Δ. (2004-2009) όπου προβάλλεται η επανίδρυση του κράτους, που ορθά διετυπώθη ως έννοια, αλλά δεν εφαρμόστηκε στην πράξη.
Η περίοδος μετά το 2009 οδήγησε στα μνημόνια, στον διεθνή διασυρμό της χώρας, στην πτωχοποίηση του λαού, στην υποβάθμιση της ποιότητας ζωής και στην επιβράβευση της ρήσης: «Να εργάζεσαι για να ζεις και να κλέβεις για να έχεις» που εφαρμόστηκε σε μεγάλη έκταση από τα κοινώς αποκαλούμενα λαμόγια.
Σήμερα τα αποτελέσματα της 25ης Μαΐου μάς οδηγούν σε συγκυβερνήσεις (ακόμα κατά τη γνώμη μου και μεταξύ Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ) με ερώτημα με τι πολιτικές κατευθύνσεις καθ’ όσον:
1 Η Ν.Δ. έχασε εν πολλοίς τους αστούς (κυρίως τη μεσαία τάξη), έχει απώλειες από τα δεξιά της σε διψήφια ποσοστά και η επιρροή της στο κέντρο συζητείται. Αρα υπάρχει πρόβλημα. Παρά ταύτα, την οικονομική πολιτική της τη διαχειρίζονται κυρίως πρώην συνεργάτες του κ. Σημίτη και πρώην στελέχη του ΣΟΕ, ΙΟΒΕ εποχής του. Και γεννάται το ερώτημα: Μα αφού από αυτά τα άτομα οδηγηθήκαμε εν πολλοίς στην κατάρρευση, τώρα θα μας σώσουν; Και έτι περαιτέρω: Η Ν.Δ. δεν έχει ικανά στελέχη για τα οικονομικά θέματα, όχι κατ’ ανάγκη καθηγητές; Μήπως τελικά η όλη ιστορία είναι σικέ; Λόγω και αυτών των γεγονότων δεν έφυγαν οι οπαδοί της Ν.Δ. από αυτή, αλλά η Ν.Δ. έφυγε από αυτούς.
2 Το ΠΑΣΟΚ εξαϋλώθηκε και πέρασε στο χρονοντούλαπο της ιστορίας, αλλά το μεγαλύτερο ποσοστό του εντάχθηκε στον ΣΥΡΙΖΑ. Ετσι το 4% του πρώην Συνασπισμού έγινε ως ΣΥΡΙΖΑ 26%. Σήμερα όμως πολλοί από τους όψιμους αυτούς αριστερούς ή κεντροαριστερούς είναι νοικοκύρηδες, με θέσεις σε Δημόσιο ή ΔΕΚΟ, σε πανεπιστήμια (π.χ. καθηγητές), μερικοί έχουν τελειώσει σχολεία elit, πιθανότατα να είναι και γόνοι μεγαλοαστών ή επωνύμων κ.λπ., δηλαδή είναι εν τοις πράγμασι αστοί. Κατά συνέπεια δεν υπάρχει στον ΣΥΡΙΖΑ η επαναστατικότητα της Αριστεράς αλλά γίνονται προσπάθειες διαχείρισης εν πολλοίς δυσαρεστημένων ή βολεμένων αστών. Διαβάζουμε λοιπόν στα ΜΜΕ ότι υφίσταται πολυφωνία και γίνονται προσπάθειες συνεργασιών με άλλους χώρους με την προβαλλόμενη ίδια θεωρητικά ιδεολογία. Στα ΜΜΕ όμως αναγράφεται επίσης ότι γίνεται προσπάθεια διεμβολισμού άλλων χώρων και έτσι αναφέρεται: «Το παιδομάζωμα του Αλέξη για τα ορφανά του Γιώργου…». Η αμφισβήτηση γενικά της Αριστεράς διετυπώθη και από αρχηγό κόμματος που ανέφερε: «Η Αριστερά ή, επιτρέψτε μου, η δήθεν Αριστερά». Ο Χαρ. Φλωράκης έλεγε «Αριστερός είναι αυτός που το δείχνει με τις πράξεις του» και διερωτώμαι αν οι όψιμοι αυτοί «αριστεροί του χαβιαριού» μπορούν πράγματι να πείσουν.
3 Τα μικρά κόμματα παλεύουν μέσω συνεργασιών για την επιβίωσή τους. Προκύπτει συνεπώς η ανάγκη να γίνουν οι σωστές κινήσεις ώστε τα κόμματα να κινούνται σύμφωνα με τα ευρωπαϊκά πρότυπα όπως:
•Να εφαρμόζεται το άρθρο 4§1 του Συντάγματος (ισότης) για όλους.
•Να παταχθεί η φοροδιαφυγή, από όπου και αν επιχειρείται.
•Η Υγεία είναι κοινωνικό αγαθό (όπως και η παιδεία) και το ΕΣΥ πρέπει άμεσα να αναβαθμιστεί.
•Οσοι στο παρελθόν έχουνε ευθύνες για την οικονομική καταστροφή της χώρας θα έπρεπε να διαγράφονται από τα κόμματα, διότι αν είχανε φιλότιμο έπρεπε μόνοι τους να αποσύρονται ή να παραιτούνται, όπως γίνεται στην Ευρώπη. Χορτάσαμε καρεκλοκένταυρους. Ελεος.
• Τα κόμματα να δώσουν σαφή έννοια της ιδεολογίας τους διότι κάπου μας τα μπερδεύουνε καθ’ όσον φαίνεται ότι εφαρμόζεται το ρηθέν: «Στην Ελλάδα είσαι ό,τι δηλώσεις». Επιπλέον να περιοριστεί η παροχολογία.
• Ο λαός οφείλει να συνειδητοποιήσει ότι οι νόμοι πρέπει να εφαρμόζονται και να τους εφαρμόζει.
• Οι πολιτικοί να γίνουν παράδειγμα προς μίμηση και όχι προς αποφυγήν.
Ας σοβαρευτούμε και ας ελπίσουμε ότι θα σταματήσουμε να σπέρνουμε ανέμους, διότι ήδη θερίσαμε αρκετές θύελλες και δυστυχώς οι άρπαγες καραδοκούν.
Δρ Γ. Τσαρμακλής, τ. συν/στής Δ/ντής ΕΣΥ
