Eίκοσι χρόνια συμπληρώνουν φέτος στο Ιδρυμα Π. & Μ. Κυδωνιέως στη Χώρα της Ανδρου οι «Πλόες», ο καταξιωμένος εικαστικός θεσμός που παρουσιάζει αντιπροσωπευτικές εκδοχές της μεταπολεμικής ρεαλιστικής τέχνης. Είκοσι καλλιτέχνες συμμετέχουν στην επετειακή έκθεση με τίτλο «Πλοες ΧΧ: Living real!», που επιμελείται για μια ακόμη φορά η ιστορικός τέχνης Αθηνά Σχινά. Η έκθεση εγκαινιάζεται αυτό το Σάββατο και θα πλαισιωθεί από μια ξεχωριστή εκδήλωση, ένα Οpera Gala στο προαύλιο του Ιδρύματος. Η υψίφωνος Λαμπρινή Καρτάλη και ο τενόρος Γιώργος Ζωγράφος θα ερμηνεύσουν δημοφιλή αποσπάσματα από όπερες, ενώ στο πιάνο θα τους συνοδεύσει ο Βενιαμίν Χατζηκουμπάρογλου.
Από το 1995, οπότε άρχισε ο θεσμός, μέχρι σήμερα έχουν παρουσιαστεί στην Ανδρο, κατά θεματικές ενότητες, έργα ζωγραφικής, γλυπτικής, χαρακτικής, εγκαταστάσεων περισσότερων από 100 αξιόλογων νεότερων και σύγχρονων Ελλήνων δημιουργών. Το φετινό αφιέρωμα επικεντρώνεται στις «πραγματικότητες της ζωής» και των εικαστικών ρεαλισμών. Στη δύναμη της μεταμόρφωσης, που γίνεται τρόπος και μέσον εκφοράς πολλών και διαφορετικών αισθημάτων και νοημάτων.
Ετσι, τα ζωγραφικά έργα του Χρήστου Κάλφα επικεντρώνουν την προσοχή του θεατή στα απροσδόκητα της ζωής και της τέχνης, που για εκείνον είναι σαν τις δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Ο Χρήστος Αθανασιάδης αναψηλαφεί μνήμες ανθρώπων και πόλεων, όπως αυτές έχουν καταχωριστεί στο συλλογικό ασυνείδητο. Τα έργα της Ελένης Παυλοπούλου υποβάλλουν μνήμες, πραγματικότητες και αισθήσεις από την καθημερινότητα, αλλά και από τη φύση.
Οι διάφορες μορφές εξουσίας απασχολούν την Αντωνία Γρίβα, αλλά και τον Χρήστο Τσιντσάρη, ο οποίος εστιάζει στην παρουσία της γυναίκας στους διάφορους κοινωνικούς της ρόλους. Ο Αλέξανδρος Βασμουλάκης επαναφέρει το ζήτημα των εξουσιαστικών σχέσεων με βάση βιβλικά στερεότυπα, όπως η Σαλώμη και ο Ιωάννης. Ο Σταμάτης Λάσκος σκιαγραφεί μια «ηθογραφία» των ημερών μας. Ο Αγγελος Αντωνόπουλος γίνεται περισσότερο καταγγελτικός, με μια εγκατάσταση που εμφανίζει τη Βουλή των Ελλήνων να καίγεται και να λιώνει, δηλώνοντας τη χρεοκοπία της.
Ο Παντελής Χανδρής, πάλι, επικεντρώνεται στον λειτουργικό μηχανισμό της μεταμόρφωσης με τα ανθρωποκεντρικά γλυπτά του σε φυσικά μεγέθη. Ο Σταύρος Κίκας ενδιαφέρεται για τις λειτουργίες και τις επιπτώσεις του φωτός. Κινείται ανάμεσα στον ρεαλισμό και την αλληγορία και μέσα από μινιμαλιστικά, αφαιρετικά και εννοιολογικά στοιχεία εκφράζει το φως σαν ύλη και ενέργεια. Αντιθέτως, ο Αλέξανδρος Ψυχούλης στη θέση του φωτός διαμορφώνει τη σκιά, ως ισοδύναμο μέγεθος. «Μασκάρει» τις μορφές και αφήνει τα λευκά διάκενα να συνομιλήσουν, παρουσιάζοντας τους συσχετισμούς του εφήμερου, του συμπτωματικού και τυχαίου στις ασπρόμαυρες συνθέσεις του.
Η Αρτεμις Ποταμιάνου διαμορφώνει τις συνθέσεις της με αφετηρία τη δαρβινική θεωρία της εξέλιξης του ανθρώπου, την οποία αντιπαραθέτει με την εξέλιξη της τέχνης. Ο Θεόδωρος Ζαφειρόπουλος και η Μαρία Χατζηανδρέου κάνουν ημερολογιακές καταγραφές με τα έργα τους. Ιδιότυπους χάρτες δημιουργεί η Μαρία Γρηγοριάδη στους πίνακές της με σημάδια από εντυπώσεις, συμβάντα, μνήμες, ενώ ο Αρις Στοΐδης, μέσα από χάρτινες και ανάγλυφες επιφάνειες μεταφέρει την αίσθηση του εφήμερου και φευγαλέου. Ο Μίλτος Μιχαηλίδης ανασύρει εικόνες παλιών περιοδικών και τις αποσυνδέει από το νοηματικό τους περιβάλλον, χωρίς να τις απομαγεύει. Στα δικά της μορφοσχεδιαστικά παζλ, η Λήδα Αλεξοπούλου δημιουργεί ένα σύμπαν που λειτουργεί σαν ετεροπροσωπία του «εαυτού».
Η Αγγέλικα Βαξεβανίδου ενδιαφέρεται για την έννοια της persona, που μεταμφιέζεται για κοινωνικούς λόγους σε ένα θέατρο, συχνά του παραλόγου. Τέλος, οι διάφοροι ρόλοι που διαπραγματεύονται τη μεταμόρφωση και αντλούνται τόσο από μύθους όσο και από την πλούσια πολιτισμική παρακαταθήκη, εμπνέουν την Κατερίνα Χαδουλού.
Π. Σπίνου
* Info: Εγκαίνια 26 Ιουλίου, στις 21.00. Θα προηγηθεί Opera Gala στις 20.15. Διάρκεια έκθεσης μέχρι 28 Σεπτεμβρίου.
