Εισοδηματική υστέρηση που μας οδηγεί σχεδόν πίσω στη δεκαετία του 1960 διαπιστώνει το αυστριακό ινστιτούτο WiFo και συνιστά αλλαγή στρατηγικής, όταν στο Ευρωκοινοβούλιο βγαίνουν τα μαχαίρια για τον λάθος πολλαπλασιαστή
Της Ελένης Κωσταρέλου
Το λάθος του δημοσιονομικού πολλαπλασιαστή ήταν η αρχή της επιβεβαίωσης της έκτροπης οικονομικής πολιτικής των δανειστών.
Η Ελλάδα είχε χθες την τιμητική της. Μόνο που αυτή τη φορά δεν εκτοξεύθηκαν τα βέλη, αλλά επιχειρήθηκε να σβήσουν τις ενοχές τους αναγνωρίζοντας το λάθος του ΔΝΤ και επικεντρώθηκαν στην ανάγκη αλλαγής οικονομικής πολιτικής.
Στο Στρασβούργο βγήκαν τα μαχαίρια μεταξύ Δεξιάς και Αριστεράς.
Και στην Αυστρία, το οικονομικό Ινστιτούτο WiFo καλεί τους Ευρωπαίους να τείνουν χείρα βοηθείας στην Ελλάδα, προτείνοντας αλλαγή στρατηγικής, καθώς δεν συμμερίζεται τις αισιόδοξες διαπιστώσεις που τη θέλουν να έχει αφήσει πίσω της τα χειρότερα…
Στην έκθεση του Ινστιτούτου διαπιστώνεται ότι δεν πρόκειται να υπάρξει «καμία αλλαγή στην Ελλάδα χωρίς μεταβολή στρατηγικής και χωρίς βοήθεια από τους Ευρωπαίους εταίρους», με την επισήμανση ότι τα χειρότερα δεν έχουν περάσει.
Καθοριστική είναι για το WiFo η διάθεση κοινοτικών πόρων, και δη αυτών που δεν έχουν απορροφηθεί, προκειμένου να ανοίξει ο δρόμος της ανάπτυξης από φέτος αφού, όπως υπογραμμίζεται: «Είναι άσκοπο να παρέχεται οικονομική στήριξη μέσω δανείων και εγγυήσεων και ταυτόχρονα να παρεμποδίζεται ο απαραίτητος ενεργός παράγων των μεταρρυθμίσεων εξαιτίας της μη απορρόφησης πόρων από διαρθρωτικά ταμεία ή της χρονοβόρας διαδικασίας παροχής δανείων για τη Νότια Ευρώπη από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων».
Η αναστροφή της σύγκλισης (ΑΕΠ 23% χαμηλότερο το 2013 από ό,τι το 2008), η αύξηση της εισοδηματικής υστέρησης (κατά κεφαλήν εισόδημα 28% χαμηλότερο σε σχέση με τον μέσο όρο της Ε.Ε. των 15), το γεγονός ότι αγγίζουμε εισοδηματικά τη δεκαετία του ’60 (το χάσμα των ελληνικών μισθών συγκρινόμενων με εκείνους στην Ε.Ε. των 15 από το 60% το 1960 έφτασε στο 84% το 2008 και υποχώρησε στο 72% το 2012), το υψηλότερο κατά 7% εργασιακό κόστος λόγω στασιμότητας στην παραγωγικότητα, η χαμηλότερη συμμετοχή της βιομηχανίας στο ΑΕΠ (μειώθηκε στο 9% το 2008 από 16% τη δεκαετία του ’70) καταδεικνύουν τη βαθιά ελληνική κρίση. Και συνηγορούν υπέρ μιας αναπτυξιακής στρατηγικής, στον πυρήνα της οποίας τίθεται η ίδρυση νέων επιχειρήσεων, η προσέλκυση άμεσων επενδύσεων και η δημιουργία βιομηχανικών περιοχών, με έμφαση στη βιομηχανία και στον τουρισμό.
Εμφαση στην ανάπτυξη αλλά και την απασχόληση ζητεί το Ευρωκοινοβούλιο με το ψήφισμά του, που αναμένεται να υιοθετηθεί σήμερα. Μια συζήτηση κατά την οποία ασκήθηκε έντονη κριτική και προκλήθηκαν αντιπαραθέσεις για το «λάθος» του ΔΝΤ στην Ελλάδα.
Στην πρόταση του Γάλλου ευρωβουλευτή του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος Ζαν Πολ Γκοζές για στήριξη της ανάπτυξης υπό την προϋπόθεση της σταθεροποίησης, άμεση ήταν η απάντηση του ευρωβουλευτή του γαλλικού Σοσιαλιστικού Κόμματος Περβάνς Μπερές: «Το ΔΝΤ αναγνώρισε ότι οι πολλαπλασιαστές του (επιτρόπου) Ολι Ρεν για τον αντίκτυπο των μέτρων στην οικονομία των κρατών-μελών είναι υπό αμφισβήτηση». Οξεία ήταν και η κριτική που άσκησε η επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Αριστεράς Γκαμπριέλε Τσίμερ: «Στην Ελλάδα τα μνημόνια βασίζονταν σε λάθος υπολογισμούς».
Η κριτική όμως έρχεται και εκ των έσω της ελληνικής κυβέρνησης, από την ευρωβουλευτή της Ν.Δ. Ρόδη Κράτσα: «Η Ε.Ε. δεν μπορεί να επιτρέψει τέτοια λάθη. Αντίθετα, πρέπει να τα διορθώσει και να τα αποκαταστήσει εκεί που έχουν συμβεί».
Την ίδια ώρα, ο κίνδυνος για Grexit μειώθηκε στο 30% από 50%, αλλά δεν εξαφανίστηκε και μπορεί να αναζωπυρωθεί τον επόμενο χρόνο, συμπεραίνει σε έκθεσή του ο Κριστιάν Μενεγκάτι, συνεργάτης του Νουριέλ Ρουμπινί και στέλεχος της RGE, που προβλέπει βαθιά ύφεση στο 5,4% για το 2013 έναντι πρόβλεψης 4,2% από το ΔΝΤ.
