Το κοντέρ σήμερα γράφει 500. Σπάμε τα όρια ταχύτητας και μαρσάρουμε ακάθεκτοι, καθώς πριν από είκοσι δύο σχεδόν μήνες, στις 5 Νοεμβρίου 2012, η εφημερίδα που κρατάτε στα χέρια σας έλαχε να μετεωριστεί από το μανταλάκι στα περίπτερα για να θρυμματίσει τις αρτηριοσκληρωτικές παραδόσεις του ελληνικού Τύπου και να αναποδογυρίσει αναχρονιστικές παροιμίες, αποφθέγματα και γνωμικά, όπως, φέρ' ειπείν το πασίγνωστο: «στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σκοινί».
Ομως εμείς, μολονότι αιωρούμαστε στην αγχόνη της επικαιρότητας αμφιρρεπείς και αταλάντευτοι, ξεσφίγγουμε τις τριχιές, τα δεσίδια, τους κάβους και τα συρματόσχοινα που καθηλώνουν την κοινωνία στον θανατηφόρο εναγκαλισμό με την τρόικα και κλείνουν την ταφόπλακα στην ανεξαρτησία και τις ελευθερίες της, στοχεύοντας να τη φτωχοποιήσουν στην ψυχή, το μυαλό και την τσέπη και να την οδηγήσουν σε αλήστου μνήμης παρωχημένες δεκαετίες.
Υγραίνουμε τα στέρφα εδάφη των καιρών, λιπαίνουμε τις έρημες εκτάσεις των μνημονίων επί εξακόσιες πενήντα έξι συναπτές ημέρες. Αφαιρέστε Κυριακές, αργίες και απεργίες, μένουν ακριβώς πεντακόσιες. Ο μαγικός αριθμός που αναγράφεται κάτω απ' το «Ε» του λογότυπου, στην πρώτη σελίδα του σημερινού φύλλου, αποτελεί για όλους εμάς εδώ στην «Εφ.Συν.» μια σημαντική επιβεβαίωση στο στοίχημα που βάζουμε καθημερινώς με τους εαυτούς μας. Απεχθάνομαι παιδιόθεν τα ιωβηλαία και τις επετείους, αλλά, ως γνωστόν, τα εκατό πρώτα χρόνια είναι ζόρικα και μπελαλίδικα. Μετά στρώνεις.
Ρωγμή στην αλληλουχία του χρόνου συνιστά το εγχείρημά μας. Μια εφημερίδα με αφεντικά τους συντάκτες και τους αναγνώστες της ακούγεται σαν σύντομο ανέκδοτο στη ζοφερή εποχή μας και δη στο άνυδρο τοπίο των συρρικνούμενων ΜΜΕ, που προσδένονται διαρκώς στο άρμα των μεγάλων συμφερόντων. Αναγουλιάζω, ωστόσο, και με όσους ευλογούν τη γενειάδα τους, σε σημείο που σκέφτομαι να ξυριστώ. Τραβάμε κουπί πά' να πει όλο αυτό το διάστημα. Πολλές φορές αντίθετα ο ένας με τον άλλο.
Τελικά κατορθώνουμε και επιπλέουμε. «Εχουμε μια καλή εφημερίδα», μας γράφετε, κι αυτό το πρώτο πληθυντικό μάς δίνει κουράγιο. Η απάντηση στη λαίλαπα που βιώνουμε δεν μπορεί να είναι άλλη από το «εμείς». Γνωρίζουμε τις αδυναμίες μας και επιδιώκουμε την εξάλειψή τους: Να γίνουμε πιο αιχμηροί παραμένοντας ωστόσο νηφάλιοι, να υπηρετήσουμε τον πλουραλισμό μέσα από την ανάδειξη και τη σύνθεση των ιδιαιτεροτήτων μας, να σταθούμε ανυποχώρητα στην ίδια όχθη με την κοινωνία.
Απιθώνουμε πεντακόσια κεράκια στην εύκρατη τούρτα των γενεθλίων μας και αφήνουμε να τα σβήσουν ο Πουνέντες, ο Γαρμπής και η Οστρια, που φυσούν σήμερα με ένταση έως 6 Μποφόρ σε στεριές και πελάγη. Σε πείσμα των καιρών, ήγουν αναμετρούμενοι με τη μανία τους, βάζουμε πλώρη για τα χίλια φύλλα.
Μετέωρος [email protected]
