Του Βασίλη Γεώργα
Ο θάνατος ενός ακόμη ανθρώπου «από διακοπή ρεύματος» στη σύγχρονη Ελλάδα έρχεται να αναδείξει με τραγικό τρόπο την ανεπάρκεια των μηχανισμών της πολιτείας να παράσχουν το ελάχιστο δίχτυ ασφαλείας σε μια κοινωνία που χειμάζεται από την οικονομική ένδεια και έχει φτάσει στο σημείο να αντιμετωπίζει το κοινωνικό αγαθό της ηλεκτροδότησης ως είδος πολυτελείας. Στην πιο φτωχή χώρα της Ευρωπαϊκής Ενωσης, όπου το ρεύμα έχει αυξηθεί 40% στα χρόνια του Μνημονίου, και κάθε χρόνο γίνονται πάνω από 350.000 αποκοπές και ένα εκατομμύριο διακανονισμοί από τη ΔΕΗ, επειδή οι ανεξόφλητοι λογαριασμοί ξεπερνούν το 1 δισ. ευρώ, το κράτος θεωρεί πως έχει κάνει το χρέος του απέναντι στους πιο αδύναμους και ευάλωτους καταναλωτές, δημιουργώντας το περιβόητο Κοινωνικό Τιμολόγιο.
Η ειδική αυτή κατηγορία τιμολογίων δεν προβλέπει μόνο χαμηλότερες χρεώσεις για τους οικονομικά ασθενέστερους (άνεργοι, χαμηλόμισθοι, χαμηλοσυνταξιούχοι, τρίτεκνοι κ.ά.), αλλά κυρίως διασφαλίζει την ειδική μεταχείριση πολιτών που αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα υγείας ή υποστηρίζονται μηχανικά. Ειδικά για τους ανθρώπους αυτούς, ο Κώδικας Προμήθειας απαγορεύει να διακοπεί το ρεύμα για οποιοδήποτε λόγο, όχι μόνο κατά τους χειμερινούς ή καλοκαιρινούς μήνες (Νοέμβριος-Μάρτιος και Ιούλιος-Αύγουστος) που προβλέπεται για τους υπόλοιπους ευάλωτους καταναλωτές, αλλά καθ’ όλη τη διάρκεια της χρονιάς.
Ολα αυτά τα χρόνια που υπάρχει το Κοινωνικό Οικιακό Τιμολόγιο και ισχύει ο Κώδικας Προμήθειας, η ανταπόκριση των καταναλωτών είναι ελάχιστη, είτε επειδή δεν υπάρχει οργανωμένη και συστηματική ενημέρωση είτε επειδή οι πολίτες σκοντάφτουν στη γραφειοκρατία.
Το αποτέλεσμα είναι να υπάρχουν σήμερα εκατοντάδες χιλιάδες νοικοκυριά που, ενώ πληρούν τα κριτήρια και είναι δικαιούχοι ΚΟΤ (π.χ. οικογενειακό εισόδημα 12.000 ευρώ και κατανάλωση 1.500 κιλοβατώρες/τετράμηνο ή 18.000 ευρώ για οικογένειες με δύο παιδιά και 1.700 κιλοβατώρες κ.ά.) να μη θεωρούνται «ευάλωτοι καταναλωτές», αφού δεν έχουν δηλωθεί ως τέτοιοι.
Οταν δημιουργήθηκε το Κοινωνικό Τιμολόγιο το 2010, το ΥΠΕΚΑ εκτιμούσε πως θα εντάσσονταν άμεσα πάνω από 1,2 εκατομμύρια νοικοκυριά σε αυτό, με κόστος που δεν θα ξεπερνούσε τα 70 εκατ. ευρώ μέσω των Υπηρεσιών Κοινής Ωφέλειας.
Σχεδόν τέσσερα χρόνια μετά, και με ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας να έχει γίνει πολύ φτωχότερο ή να έχει περάσει στην ανεργία, οι εγγεγραμμένοι στο ΚΟΤ είναι μόλις 656.000 καταναλωτές σε σύνολο 7,5 εκατ. συνδέσεων. Θεωρητικά, με βάση το ετήσιο εισόδημα των 12.000 ευρώ, οι δικαιούχοι θα έπρεπε να ξεπερνούν τα 2,6 εκατομμύρια.
Αν αυτός ο μικρός αριθμός όσων αναγνωρίζονται επίσημα ως «ευάλωτοι καταναλωτές» δεν είναι αμέλεια της πολιτείας να προστατεύσει τους πολίτες της, τότε τι είναι;
…………………………………………………………………………………………………………………………………
Η οδύνη των υπουργών
Tη θλίψη του για τον χαμό της 56χρονης τετραπληγικής ασθενούς στα Χανιά εξέφρασε χθες ο υπουργός αναπληρωτής Υγείας, Λεωνίδας Γρηγοράκος. Ο ίδιος, έχοντας γνώση της νόσου, αφού είναι εντός του ιατρικού πεδίου στο οποίο δραστηριοποιείται, μίλησε για τραγικό λάθος από την πλευρά της ΔΕΗ. «Αυτό που έκανε η ΔΕΗ, να διακόψει το ρεύμα σε αυτή τη γυναίκα, είναι λάθος, είναι ένα τραγικό λάθος. Η γυναίκα έπασχε από πλάγια αμυοτροφική σκλήρυνση, τη λεγόμενη “νόσο του Σαρκό”. Οι ασθενείς αυτής της νόσου χρειάζονται μηχανική υποστήριξη στο σπίτι. Η ΔΕΗ οφείλει να διασφαλίζει τη συνεχή παροχή ρεύματος γι’ αυτές τις κατηγορίες συμπολιτών μας», επισήμανε και διευκρίνισε ότι η μηχανική υποστήριξη στο σπίτι σημαίνει ότι ο άνθρωπος δεν μπορεί να ζήσει χωρίς οξυγόνο, έχει τραχειοτομία κι είναι ανάπηρος σε ποσοστό 100%.
Την οδύνη της στην οικογένεια της θανούσης εξέφρασε η υφυπουργός Υγείας Κατερίνα Παπακώστα-Σιδηροπούλου. «Λυπούμαι βαθύτατα, γιατί συντελέσθηκε η απώλεια μιας ανθρώπινης ζωής, επειδή δεν έχουμε μάθει να συμβιώνουμε, ως πολιτεία, ως κοινωνία και ως υπηρεσίες, με τους ανθρώπους που είναι διαφορετικοί και δεν το επέλεξαν, δηλαδή, με τους συνανθρώπους μας με αναπηρία. Χρειάζεται αλλαγή νοοτροπίας -πρόσθεσε- ώστε οι άνθρωποι αυτοί να τυγχάνουν προστασίας και προσβασιμότητας, ανεξαρτήτως της λειτουργίας του κράτους, των υπηρεσιών και των πάσης φύσεως “αναγκών”».
Ντα.Β.
