Οι χτίστες του πολιτισμού
Καλά, το υπουργείο α-Πολιτισμού πλέει σε πελάγη ευτυχίας που το αδελφό υπουργείο Τουρισμού τού υπόσχεται εκατομμύρια τουριστών που θα έλθουν φέτος για να θαυμάσουν τα Μνημεία μας, πού να ‘χει μυαλό για τιμητικά αφιερώματα και άλλα τέτοια παρόμοια.
Το υπουργείο α-Παιδείας δίνει των υπέρ πάντων αγώνα… να μη διαλυθεί η δημόσια Παιδεία και πέσει στα χέρια των άπληστων ιδιωτών, πού να ‘χει μυαλό για επετείους, αφιερώματα και τέτοια (στα σχολεία π.χ. …λέω εγώ τώρα)
Οι διάφοροι πολιτιστικοί σύλλογοι πάλι τι να κάνουν; Αγωνίζονται να βρουν… καμαρούλα μια σταλιά 2×3 (και με τέτοια νοίκια μάλιστα), να βάλουν ένα γραφείο, δυο έπιπλα, ένα τηλέφωνο, να εκλέξουν έναν πρόεδρο και να εισπράττουν και καμιά συνδρομή. Τότε ο πρόεδρος με την αυταρέσκεια του «κάποιου», μπορεί να επικοινωνεί με τις διάφορες Αρχές (Δήμους, κ.λπ.) ενημερώνοντάς τους, ζητώντας τους και καμιά φορά πιέζοντάς τους να λύσουν κάποιο πρόβλημα της περιοχής τους. Τώρα ποιοι εντοπίζουν τα προβλήματα, ποιοι τα αξιολογούν, ποιοι τα ιεραρχούν, ποιοι τα εισηγούνται στους προέδρους για να δράσουν κανείς δεν ξέρει, όπως ελάχιστοι γνωρίζουν και την ύπαρξη αυτών των συλλόγων, καθώς και το έργο τους.
Βέβαια υπάρχουν και τα «Μέγαρα», τα «Ιδρύματα», οι «Στέγες», που πότε πότε με κάποιο αφιέρωμα, δίνουν την ευκαιρία στον «καλό κόσμο» να φορέσει τα καλά του, να επιδείξει τα… λιλιά του και μαζί με τους απαραίτητους επισήμους να δείξει την αγάπη του για τις τέχνες και τον πολιτισμό. Φυσικά είναι και τα ΜΜΕ που αφιερώνουν στο εκάστοτε τιμώμενο πρόσωπο κάποια ένθετα πεντάλεπτα μέσα στα δελτία ειδήσεων (αν υπάρχουν εξαιρέσεις, είναι ελάχιστες.)
Από ‘κεί και πέρα τι γίνεται; Ο πολύς ο κόσμος… ο «κοσμάκης» (όπως τιμητικά αποκαλείται) πως βιώνει στην καθημερινότητά του την «επαναπαρουσία» ανάμεσά μας, πώς ξαναλούζετε από το φως αυτών των γιγάντων που στη μνήμη τους αφιερώνουμε μια… βδομαδίτσα; Στο εξωτερικό εορτάζονται το έτος Μπαχ, το έτος Μότσαρτ, Μπραμς κ.λπ., και στο τέλος της χρονιάς γεμίζουν κόσμο οι πλατείες όπου παρελαύνουν δεκάδες συγκροτήματα και καλλιτέχνες. Καλά, σε όλα αυτά τα υπουργεία, δεν υπάρχει έστω ένας άνθρωπος με λίγη φαντασία, με λίγο μεράκι να σκεφτεί κάτι απλό, πρωτότυπο και όχι δαπανηρό, που με αυτό να διαχυθεί σε όλη την πόλη η αύρα του τιμώμενου;
Πόσο δύσκολο ήταν να σκεφτεί κάποιος εκεί μέσα να φτιάξει π.χ. μια ταινία με όλα τα μεγάλα έργα του Μάνου Χατζιδάκι που τον περασμένο μήνα γιορτάσαμε(!) τα 20 χρόνια από τον θάνατό του (Μελισσάνθη, Μεγάλος ερωτικός, Μυθολογία, Πασχαλιές μέσα από τη νεκρή γη, κ.λπ., κ.λπ.), να κάνει 10-15 αντίγραφα, να δημιουργήσει ένα μικρό στόλο από κρατικά αυτοκίνητα (τα μισά σκουριάζουν στα υπόγεια των υπουργείων και των οργανισμών), να τους βάλλει ένα μαγνητόφωνο, δυο ηχεία εξωτερικά, να τους κολλήσει και 2-3 αυτοκόλλητες φωτογραφίες και να τα ξαμολήσει να γυρνούν όλους τους δρόμους και τις πλατείες, πλημμυρίζοντας τα πάντα με ήχους μαγικούς. Σαν σύγχρονες λατέρνες.
Αφού ούτε κάτι τέτοιο δεν έγινε, έκανα προσωπικά το δικό μου αφιέρωμα «Εβδομάδα Χατζιδάκι». Συνηθίζω από νέος να εργάζομαι πάντα με συντροφιά τη μουσική. Πάντα στη δεύτερη οθόνη βγάζω το YouTube και επιλέγω διάφορα μουσικά είδη. Πάτησα λοιπόν Μάνος Χατζιδάκις-κύκλοι τραγουδιών, και επί μία εβδομάδα απόλαυσα πραγματική μουσική. Ειδικά οι διασκευές του στις «πασχαλιές μέσα από τη νεκρή γη» δείχνουν ότι τα ρεμπέτικα, τα λαϊκά και γενικά η παραδοσιακή μας μουσική, στα χέρια επιδέξιων «μαστόρων» μπορεί να ακούγονται ακόμη και σαν συμφωνικά έργα!
Σκέφτομαι λοιπόν να καθιερώσω αυτές τις «εβδομάδες αφιερώματα». Η πρώτη μου εμπειρία ήταν ένα λούσιμο, μια «κάθαρση» ψυχής και πνεύματος. Την συνιστώ ανεπιφύλακτα. Μας κάνει καλύτερους.
Γιώργος Ξένος, Αρχιτέκτονας, Αθήνα
………………………………………………………………..
Αξιολόγηση…
Κανονική αξιολόγηση σε υπηρεσίες, όπου οργιάζει η οικογενειοκρατία; Πολύ αμφιβάλλω! Ποιος θα αξιολογήσει αξιοκρατικά ποιον; Ειδικά, στο ΕΜΠ, όπου είναι άντρο της οικογενειοκρατίας, του νεποτισμού, της λαμογιάς και της φαυλότητας, πώς θα γίνει κανονική αξιολόγηση; Εκεί, εξυπακούεται ότι τα μέλη της οικογενειοκρατίας τυγχάνουν ειδικής και διακριτής μεταχείρισης και προνομίων έναντι άλλων που δεν ανήκουν σε καμιά οικογενειοκρατία, ούτε είναι «ημέτεροι», ούτε έχουν… μπάρμπα στην Κορώνη.
Εμμανουήλ Καρβούνης
………………………………………………………………..
«Εκσυγχρονισμός»
Στην Ελλάδα του «success story» και ειδικά στην πρωτεύουσα, η διαδικασία συναλλαγής με το τμήμα συντάξεων -στο ΙΚΑ Πατησίων, Κεφαλληνίας και Δροσοπούλου- είναι ως εξής: Πρέπει στις 7.30 το πρωί να βρίσκεσαι εκεί για να πάρεις τον μαγικό αριθμό που θα σου επιτρέψει τη συναλλαγή, η οποία όμως ξεκινά στις 11.00 το πρωί. Αυτό λέγεται «αναβάθμιση» των υπηρεσιών προς τον πολίτη…
Ευγενία Καπερνάρου, Χαλάνδρι
…………………………………………………………………
Φτηνιάρικη πολιτική
Πολύ φουριόζικα ανέλαβε η νέα ηγεσία του υπουργείου Ανάπτυξης εκεί στην πολύπαθη -αν όχι αμαρτωλή- πλατεία Κάνιγγος -πάλαι ποτέ «ένδοξο» υπουργείο Εμπορίου! Το δίδυμο Δένδια – Γιακουμάτου ξεκίνησε με το ελεεινό έτσι κι αλλιώς ωράριο σερβιριζόμενο τόσο επιτακτικά μες στο κατακαλόκαιρο από την τρόικα -σκλάβοι εμείς, τα μεγάλα πολυεθνικά συμφέροντα αυτοί!- και να τώρα το πρόστιμο των 2.000 ευρώ στην καντίνα της Ακρόπολης! Παραπομπή στη συνέχεια και στην Επιτροπή Ανταγωνισμού! Πουλούσε λέει 3 ευρώ τη φιάλη του νερού με μέση αγορά 0,50 απ’ ό,τι ξέρω! Λοιπόν, επειδή πριν από σας πέρασαν και 3-4 ζωηροί-ικανοί υπουργοί, υφυπουργοί στα τελευταία 50-60 χρόνια, αλλά και κάποια άλλα υπαλληλάκια-μυρμηγκάκια μεν αλλά με μυαλό και πέννα, με άξιες προτάσεις και μελέτες ολόκληρες που πετάχτηκαν δυστυχώς στους φωταγωγούς! Ας μάθουν εδώ οι χιλιομαδημένοι καταναλωτές, ο ελληνικός λαός, ότι για την περίπτωση της καντίνας αλλά και κάθε πρωτοκλασάτου αρχαιολογικού χώρου, τον λόγο έχει το ΚΑΣ – υπουργείο Πολιτισμού με το ελεεινό άρμεγμα που ανεβάζει το κοστολόγιο στα ύψη! Μαλακά λοιπόν και κουμπωμένοι εμείς όλοι μπροστά στην επικρατειακή και ασόβαρη αντιμετώπιση, μια ζωή και έτσι η πτώχευση και το ρεζιλίκι μας!
Γιάννης Π. Κορδής
