Της Μαργαρίτας Κουλεντιανού
Και ενώ η δημοκρατία μας σαραντάρισε και έγινε έκθεμα, το έργο της συνεχίζει να μας τρομάζει. Σοκ από τον θάνατο γυναίκας που ζούσε με μηχανική υποστήριξη, αλλά η ΔΕΗ τής έκοψε το ρεύμα, άρα και το νήμα της ζωής. Δεν ξέραμε ότι ζει με μηχανήματα, είπε η ΔΕΗ. Μπορεί. Δεν ήξεραν, όμως, ότι πριν κόψουν αιφνιδιαστικά το ρεύμα θα έπρεπε να ενημερώσουν; Οχι γενικά και αόριστα, με την ένδειξη «Διακοπή» πάνω στον λογαριασμό, αλλά συγκεκριμένα, στις τάδε του μηνός θα σας κόψουμε το ρεύμα, έτσι ώστε να λάβει τα μέτρα του κάποιος που εξαρτάται από το ρεύμα για να ζήσει.
Σε άλλες, πιο αυταρχικές δημοκρατίες, δεν γιορτάζουν επετείους, αλλά φροντίζουν τους ηλικιωμένους και τους αρρώστους τους. Τα παιδιά τους επίσης. Το ίδιο και τους άνεργους, τις ανήλικες μητέρες, τις οικογένειες με έναν γονέα. Στη Γερμανία, για παράδειγμα, προμηθεύουν τους ηλικιωμένους και τους άρρωστους με μπίπερ, ώστε να ειδοποιούν αμέσως μόλις κάτι δεν πάει καλά. Στην Αγγλία, οι δήμοι έχουν κοινωνικές υπηρεσίες που λειτουργούν με εθελοντές –και με μαθητές του Λυκείου. Εμείς εδώ, «δεν ξέρουμε» ποιο μέλος της κοινότητας ζει με μηχανική υποστήριξη: δεν το ξέρει το κράτος, δεν το ξέρει ο δήμος, δεν το ξέρει η ΔΕΗ. Μπορεί να μην το ξέρουν ούτε οι γείτονες. Φαίνεται πως τα παιδιά της γυναίκας στην Κρήτη μήνες πολλούς ασχολούνταν να μαζέψουν τα άπειρα χαρτιά που χρειάζονταν για να «μάθει» το κράτος, ο δήμος, η ΔΕΗ, ότι η άρρωστη γυναίκα ήταν και άπορη, ότι δεν ήθελε να «φάει» το πεντακοσάρικο που όφειλε στη ΔΕΗ, απλώς δεν είχε να το πληρώσει. Το πλήρωσε με τη ζωή της.
Στις δίκες που θα ακολουθήσουν, η ΔΕΗ θα προσπαθήσει να αποδείξει ότι δεν έφταιγε. Θα έχει σ’ ένα βαθμό δίκιο. Η ΔΕΗ είναι αυτό που είναι γιατί όλοι εμείς έχουμε τη ΔΕΗ που μας αξίζει. Οπως έχουμε τους δήμους που μας αξίζουν, τις κοινωνικές υπηρεσίες που μας αξίζουν, τις κυβερνήσεις που μας αξίζουν. Δεν είναι μόνο ότι επιλέξαμε (εκλέξαμε) και υποστηρίζουμε όλους αυτούς τους θεσμούς. Είναι επίσης ότι τίποτε πια δεν μας σοκάρει: ό,τι κι αν δούμε, ό,τι κι αν μάθουμε, ό,τι κι αν πάθουμε εμείς οι ίδιοι, αναδιπλωνόμαστε στο καβούκι μας κι αφήνουμε βάρβαρα πράγματα που μαθαίνουμε από εφημερίδες και δελτία ειδήσεων να περνάνε στα γρήγορα στη λήθη. Πάνε κιόλας δυο εικοσιτετράωρα που ο υπουργός Δικαιοσύνης παραδέχτηκε εγγράφως, σύμφωνα με το TVXS, ότι «[...]Το κύριο Κατάστημα Κράτησης των Φυλακών Κορυδαλλού και άλλα καταστήματα δεν συμμορφώνονται με το άρθρο 3 της σύμβασης των δικαιωμάτων του ανθρώπου». Ομως υπάρχουν φυλακές που εξασφαλίζουν καλύτερες συνθήκες κράτησης, όπως για παράδειγμα η 6η πτέρυγα Κορυδαλλού, αναφέρει ο υπουργός, και αυτός ο ίδιος μπορεί να αποφασίζει πού θα κρατείται ο κάθε φυλακισμένος. Ετσι, διαβεβαιώνει εγγράφως ότι για συγκεκριμένους υπό έκδοση υπόδικους οι συνθήκες κράτησης θα συμμορφώνονται με το άρθρο 3. Δεν εξηγεί στο έγγραφο, αλλά και δεν του ζητήθηκαν από κανέναν εξηγήσεις για τα κριτήρια με τα οποία επιφυλάσσει διαφορετικές συνθήκες κράτησης σε διάφορους κρατουμένους. Ακόμη χειρότερα, δεν του ζητήθηκαν εξηγήσεις για τους λόγους που οι συνθήκες κράτησης των πολλών παραβιάζουν τη σύμβαση των δικαιωμάτων του ανθρώπου.
Στο μεταξύ, υπουργοί και άλλοι επίσημοι περιδιαβαίνουν τις αίθουσες της έκθεσης και θαυμάζουν τη δημοκρατία. Από τον Σεπτέμβριο, η έκθεση θα είναι ανοιχτή και για το κοινό. Αμφιβάλλω αν κάποια από τις δύο παραπάνω εικόνες θα προστεθεί στα εκθέματα. Η δημοκρατία της έκθεσης θα είναι λαμπερή και θριαμβευτική. Οσο και εκτεθειμένη.
