Στο ερπετό που αναστατώνει το νησί του Ξυλούρη, από τα Φαλάσαρνα ίσαμε το Βάι, αφιερωμένο εξαιρετικά: Κάποιοι ονομάσαν Λάκη/ το μικρό κροκοδειλάκι/ που την έκανε απ' το σπίτι/ και εξώκειλε στην Κρήτη./ Βρήκε μια λιμνούλα χάρμα/ σαν παραδεισένια φάρμα/ όπου κολυμπά με νάζι/ και τους Κρητικούς τρομάζει./ Απορούν οι ερπετολόγοι/ τι φαΐ βρίσκει και τρώγει./ Επεσε σαν την ακρίδα/ στη διατροφική αλυσίδα./ Αφθονη τροφή κρυμμένη/ χλαπακιάζει και παχαίνει/ από το πρωί ώς το γέρμα/ κι έχει απαστράπτον δέρμα/ που μοσχοβολά λεβάντα/ και θα γίνει φίνα τσάντα.
Ή ίσως τον φωνάζουν Τζίμη/ κι έχει αποκτήσει φήμη/ ώς τα πέρατα του κόσμου/ ο μικρός κροκόδειλός μου./ Τον βαφτίσαν Σήφη οι Κρήτες/ και σηκώνουνε τις μύτες/ που 'χει ο αλιγάτωρ σόγια/ στο Καστέλι και στ' Ανώγεια./ Και στην όχθη κάνει στράκες/ με στιβάλια και με βράκες/ και χορεύει πεντοζάλη/ όποτε στρώνει κεφάλι./ Κρητικόπουλο από κούνια/ με περίστροφα ώς τα μπούνια.
Φίλαυτος και δημοφιλής/ πήρε απ' το ψώνιο της φυλής./ Μέρα νύχτα στην οθόνη/ να τον δείχνουν κατορθώνει/ και στις κάμερες ποζάρει/ όλο λεβεντιά και χάρη./ Στο υγρό στοιχείο μέσα/ τρέλανε τα ξένα Μέσα./ Και των τουριστών τα στίφη/ ουρές κάνουν για τον Σήφη./ Παρατάνε τ' ακρογιάλια/ και τη στήνουν με τα κιάλια/ γύρω γύρω από τη λίμνη/ να θαυμάσουν το αγρίμι./ Πρώτοι στην κοσμοπλημμύρα / CNN και Al Jazeera./ Να τον πιάσουν με απόχη/ προσπαθούν οι ξενοδόχοι/ που θέλουν με τσαπατσουλιές/ να κάνουνε χρυσές δουλειές./ Σκίασε τον Καζαντζάκη/ τ' άτιμο κροκοδειλάκι./ Μυριοπαινεμένε Σήφη/ συ γαμπρός κι η Κρήτη νύφη.
Η ιστορία του συμπαθούς αλιγάτορα μου θύμισε τις περιπέτειες της φιλενάδας μου της Ευδοκίας, η οποία ταλαιπωρήθηκε επί τρία χρόνια στη φάρμα κροκοδείλων του Ιρλανδού συζύγου της στα σύνορα Ζάμπιας και Ζιμπάμπουε. Μας τις διηγήθηκε ένα αλησμόνητο Πάσχα. Τσουγκρίζαμε κρεμασμένοι στα χείλη της, αποδίδοντας την αφήγηση σε 71 κοτσάκια. Επιτρέψτε μου να παραθέσω ορισμένα στο απεραθίτικο ιδίωμα, καθώς από απόψε θα πίνω τα ποτά μου στ' Απεράθου: Οτι θα παντρευτώ στη Ζά-/ μπια ποτές δεν το 'ρπιζα./ Σύνορα με τη Ζιμπάμπου-/ ε καταμεσίς του κάμπου./ Πως θα ζω το 'χε το κάρμα/ στω γκροκόδειλω τη φάρμα.
Σε δυο βδομάδες ελολά-/ νασί με τα ζωντόβολα./ Γιάντα και δε μου 'πες ντόμπρα/ πως θα δω αμπρουστά μου κόμπρα./ Οντεν ήκανα φασίνα/ να σου μια μεσ' την κουζίνα./ Μου κοπήκασι ντα ήπα-/ τα και πως θα ξέβγω είπα./ Ηφτηνέ με να με σήμα-/ δέψει να με κάνει θύμα./ Μα οι μαύροι εσκοτώσα-/ σι ντηνε και με γλιτώσα./ Ηρθε με το καταχάρι/ μουσαφίρης το λιοντάρι./ Ξύπνησα τη νύχτα κι ο ντα-/ μπλας μου 'ρθε που 'δα το λιόντα./ Με έναν πύθωνα στον κάμπι-/ νε ήρθε μια μέρα να 'μπει./ Ω ήντα 'χω περασμένα/ με του Ιρλανδού τη φρένα. Νερά στα ηπειρωτικά/ ρίχτει καλοκαιριάτικα.
Μετέωρος [email protected]
