ΦΩΤΟ ΒΑΛΑΣΟΠΟΥΛΟΣ

Η Χαρούλα Αλεξίου είχε πάει πολλές εβδομάδες πριν στις καθαρίστριες. Στην είσοδο του υπουργείου Οικονομικών. Από μόνη της, ένα βράδυ, χωρίς να ενημερώσει κανέναν και χωρίς να δημοσιοποιήσει το γεγονός. Σκεφτείτε πως οι καθαρίστριες της… βάρδιας, αυτές που «φύλαγαν σκοπιά», δεν τη γνώρισαν. Πέρασε λίγη ώρα μέχρι να την καταλάβουν.

Οι καθαρίστριες ήταν που ζήτησαν από τη Χαρούλα να δώσει μια συναυλία γι’ αυτές. Εύκολο ακούγεται, δύσκολο να πραγματοποιηθεί. Για τεχνικούς λόγους, για οικονομικούς, αλλά και για άλλους, 100% εμπορικούς. Η Αλεξίου περιοδεύει όλο το καλοκαίρι, δίνει συναυλίες με την Τάνια Τσανακλίδου και μόνη της. Δεν είναι και τόσο εύκολο να βρουν κενές ημερομηνίες αυτή και οι μουσικοί της, αλλά πολύ περισσότερο δεν είναι εύκολο να κάνει και μια δωρεάν συναυλία. Ρωτήστε τον παραγωγό της που βάρεσε φρίκη μόλις άκουσε για δωρεάν live στο Σύνταγμα. Κουβέντα δεν σήκωνε. Αλλά υπερίσχυσε -ευτυχώς- η γνώμη της Χαρούλας.

Ενα το κρατούμενο λοιπόν. Ηθελαν οι καθαρίστριες και γι’ αυτό έγινε η συναυλία. Και ήθελαν μόνο την Αλεξίου, κανέναν άλλον. Πάμε στο δεύτερο τώρα. Δεν ήταν μια συναυλία σαν τις άλλες, τις «αγωνιστικές», εκείνες που γίνονται για συμπαράσταση σε κάποιον αγώνα. Με πρόχειρα μέσα, ερασιτεχνικές και στις οποίες οι συμμετέχοντες παίζουν πέντε-έξι τραγούδια, λένε και δύο αγωνιστικά συνθήματα και ξεμπερδεύουν. Οχι. Ηταν μια κανονική συναυλία με αρχή, μέση και τέλος. Διάρκειας δύο ωρών με φουλ set list. Με κανονική σκηνή, επαγγελματικό φωτισμό και ήχο. Με όλη την μπάντα σε πλήρη δράση. Ενα live χωρίς εκπτώσεις.

Και να σας πω και κάτι τελευταίο; Ολοι δωρεάν έπαιξαν. Η Αλεξίου, οι μουσικοί, ακόμα και οι τεχνικοί. Και δεν υπήρχε και εισιτήριο, φυσικά. Δεν έμπαινε ζήτημα οικονομικής φύσεως σε καμία φάση της συναυλίας. Ούτε καν για την ενίσχυση των ίδιων των καθαριστριών.

Δημήτρης Κανελλόπουλος