Η συγκλονιστική και τραγική ιστορία της νεαρής Αμερικανίδας, εβραϊκής καταγωγής, ακτιβίστριας που καταπλακώθηκε από ερπύστριες ισραηλινής μπουλντόζας, προσπαθώντας να εμποδίσει την κατεδάφιση του σπιτιού μιας οικογένειας Παλαιστίνιων στη Λωρίδα της Γάζας.

Γιατί ένα 23χρονο κορίτσι αφήνει τους νεανικούς προβληματισμούς και την άνετη ζωή της για να σταθεί ανάμεσα σε μια μπουλντόζα κι ένα παλαιστινιακό σπίτι; 

Η απάντηση δίνεται από την ίδια, όπως και όλη η ιστορία της σύντομης ζωής και του άδικου θανάτου της μέσα από τα κείμενα που άφησε με μορφή επιστολών, σημειώσεων και ημερολογίου.

Η Ρέιστελ Κόρι, φωνάζοντας στην μπουλντόζα να σταματήσει, λίγο πριν ο οδηγός της, συνεχίσει, αδιαφορώντας για τη ζωή του κοριτσιού, την πορεία του οχήματος, δολοφονώντας της.

Η 23χρονη Αμερικανοεβραία Ρέιτσελ Κόρι ταξίδεψε από τις ΗΠΑ στη Λωρίδα της Γάζας τον Ιανουάριο του 2003, για να συμμετάσχει στη δράση της οργάνωσης μη βίαιου ακτιβισμού ISM (International Solidarity Movement). Στις 16 Μαρτίου 2003, η Ρέιτσελ καταπλακώθηκε από μπουλντόζα του ισραηλινού στρατού, στην προσπάθειά της να αποτρέψει την κατεδάφιση του σπιτιού μιας οικογένειας Παλαιστινίων. Ο θάνατος της Ρέιτσελ απασχόλησε τα διεθνή ΜΜΕ και προκάλεσε πολλές διαμαρτυρίες.

Εκπρόσωπος του ισραηλινού στρατού δήλωσε ότι επρόκειτο για ατύχημα, ότι ο χειριστής ούτε είδε ούτε άκουσε τη Ρέιτσελ. Αυτόπτες μάρτυρες όμως είπαν ότι η Ρέιτσελ βρέθηκε για αρκετά δεπτερόλεπτα στο οπτικό πεδίο του χειριστή της μπουλντόζας, η οποία συνέχισε την πορεία της περνώντας από πάνω της (όπως φυσικά το αποδεικνύουν περίτρανα και οι φωτογραφίες). Ο πρωθυπουργός του Ισραήλ τότε, Αριέλ Σαρόν, υποσχέθηκε στον πρόεδρο Μπους μία «αμερόληπτη, ενδελεχή έρευνα», η οποία τελικά δεν καταλόγισε καμία ευθύνη στον στρατό.

Εντυπωσιακό παραμένει το γεγονός της αντιμετώπισης του γεγονότος από τα ίδια τα αμερικανικά μέσα ενημέρωσης. Ενδεικτικό παράδειγμα αποτελεί η παρουσιάση του γεγονότος, μετά μάλιστα τον τραγικό θάνατο της νεαρής κοπέλας, από Αμερικανίδα δημοσιογράφο, η οποία υποστηρίζει πως πρόκειται για εντελώς τυχαίο ατύχημα και πως η Κόρι δεν προστάτευε ένα απλό σπίτι, αλλά μία “κατασκευή όπου ξεκινούσαν υπόγειοι διάδρομοι μεταφοράς όπλων και πυρομαχικών για τους Παλαιστινίους”. Μάλιστα, επιτίθεται στην πολύ σπουδαία, βραβευμένη και προσφάτως εκλειπούσα αφροαμερικανίδα ποιήτρια, πεζογράφος, ακτιβίστρια και καθηγήτρια πανεπιστημίου Μάγια Αγγέλου, η οποία διάβασε δημόσια επιστολή της Κόρι προς την ίδια.

Δείτε αναλυτικά τι γράφει η Αμερικανίδα δημοσιογράφος, με έντονο άρωμα προβοκάτσιας, και μάλιστα μετά θάνατον της Κόρι, ΕΔΩ.

Και, την επιστολή της Κόρι όπως τη διαβάζει η ίδια η Μάγια Αγγέλου:

[μετάφραση: «Αυτά μου γράφει η Ρέιτσελ, λίγο πριν φτάσει στην Γάζα: Όλοι γεννιόμαστε και όλοι πεθαίνουμε, το πιθανότερο κάπως… μόνοι. Μήπως, όμως, η μοναξιά μας δεν είναι κάτι το τραγικό; Μήπως ακριβώς αυτή η μοναξιά είναι που μας επιτρέπει να μιλάμε την αλήθεια, χωρίς φόβο; Μήπως μέσω αυτής είναι που κατορθώνουμε να συνδράσουμε με τον κόσμο και να τον αντιμετωπίσουμε ως κάτι που μπορεί να αλλάξει, ως κάτι στο οποίο μπορούμε να παρέμβουμε; Αν ζούσα στη Βοσνία ή στη Ρουάντα, αυτή η θανατηφόρα μοναξιά για την οποία σας μιλάω εδώ μεταφορικά, δεν θα ήταν λεκτική μεταφορά αλλά καθημερινή πραγματικότητα. (…) Σε αυτό τον κόσμο, όπου εγώ ζω πλεονεκτικά, δεν μπορώ να ζήσω στη Ρωσία, δεν μπορώ να γίνω ο Πικάσο, δεν μπορώ να γίνω ο Ιησούς. Ούτε μπορώ να σώσω τον πλανήτη μόνη μου… (στο σημείο αυτό η Αγγέλου σταματάει την ανάγνωση και ειλικρινά συγκινημένη, συμπληρώνει το τέλος της): Μπορώ, όμως, να πλύνω πιάτα.»]

Δείτε 4λεπτη συνέντευξη της Ρέιτσελ Κόρι στη Γάζα, δύο ημέρες μόλις πριν βρεθεί δολοφονημένη από Ισραηλινές δυνάμεις καταστολής (επιγράφει τη ζωή των Παλαιστινίων, όπως τη βλέπει και τη βιώνει η ίδια και εξηγεί γιατί η ίδια βρίσκεται εκεί):

Επτά χρόνια μετά το θάνατο της Ρέιτσελ Κόρι, στις 10 Μαρτίου 2010, ξεκινά στη Χάιφα η εκδίκαση της αγωγής που κατέθεσαν οι γονείς της Ρέιτσελ κατά του υπουργείου Άμυνας του Ισραήλ. Στη δίκη θα καταθέσουν και οι τέσσερις αυτόπτες μάρτυρες του θανάτου της Ρέιτσελ, στους οποίους είχε όλο αυτό το διάστημα απαγορευτεί η είσοδος στη χώρα.

Ατύχημα η δολοφονία;

Σύμφωνα με την εσωτερική ισραηλινή στρατιωτική έρευνα, ο οδηγός της μπουλντόζας που συνέθλιψε μέχρι θανάτου την Ρέιτσελ Κόρι, τον Μάρτιο του 2003, δεν είχε καμία ευθύνη. Απορρίπτοντας την αστική αγωγή που είχε ασκήσει η οικογένεια της Ρέιτσελ Κόρι, ο δικαστής αποφάνθηκε πως ο θάνατος της φιλο-παλαιστίνιας ακτιβίστριας δεν προκλήθηκε από την αμέλεια του ισραηλινού κράτους ή του στρατού.Ο θάνατος της Κόρι ήταν ένα ατύχημα για το οποίο το κράτος του Ισραήλ δεν ήταν υπεύθυνο, είπε ο δικαστής στο περιφερειακό δικαστήριο Χάιφα. «Η Ρέιτσελ Κόρι δεν χτυπήθε από ένα μηχάνημα που έτρεξε πάνω της αλλά μάλλον από ένα σκληρό αντικείμενο, πιθανότατα μια πλάκα από σκυρόδεμα το οποίο μετακινήθηκε ή γλίστρησε όταν μετακινήθηκε το ανάχωμα πάνω στο οποίο στεκόταν», ανέφερε χαρακτηριστικά.

Σκίτσο σε αμερικανική εφημερίδα, ως απάντηση στα ψευδή δημοσιεύματα πως η δολοφονία της Ρέιτσελ ήταν ατύχημα και πως η ίδια προστάτευε τρομοκράτες.

Δείτε περισσότερα: Προσπάθεια συγκάλυψης της δολοφονίας της Ρέιτσελ Κόρι

Μία ηρωίδα που θα γινόταν σπουδαία συγγραφέας

Μετά το θάνατο της Ρέιτσελ, οι γονείς της δημοσίευσαν στο διαδίκτυο μέρος των ημερολογίων και των e-mail που έστελνε σε φίλους και στη μητέρα της. Ανάμεσα σ' αυτούς που τα διάβασαν ήταν κι η δημοσιογράφος της βρετανικής εφημερίδας «Τhe Guardian» Κάθριν Βάινερ και ο Βρετανός ηθοποιός και σκηνοθέτης Αλαν Ρίκμαν, οι οποίοι επιμελήθηκαν τα κείμενα που τους εμπιστεύθηκαν οι γονείς της Ρέιτσελ συνθέτοντας έναν θεατρικό μονόλογο με τίτλο «Το όνομά μου είναι Rachel Corrie». Η παράσταση ανέβηκε για πρώτη φορά στο Royal Court Theatre στο Λονδίνο το 2005, σε σκηνοθεσία του Alan Rickman με την Megan Dodds, και σημείωσε τεράστια επιτυχία. Επόμενος σταθμός ήταν η Νέα Υόρκη. Όμως οι προγραμματισμένες παραστάσεις στο New York Theatre Workshop ακυρώθηκαν, λίγες μόνο εβδομάδες πριν την προγραμματισμένη πρεμιέρα τον Μάρτιο του 2006, προκαλώντας αντιδράσεις από καλλιτέχνες και διανοούμενους που μίλησαν για λογοκρισία.

Όλη η αλήθεια των γεγονότων.

Ο καλλιτεχνικός διευθυντής προφασίστηκε το πολιτικό κλίμα που «είχε αλλάξει δραματικά» από τότε που είχε κλειστεί η συμφωνία για το ανέβασμα του έργου: «Ο πρωθυπουργός Αριέλ Σαρόν σε κώμα, η εκλογή της Χαμάς, οι περιστάσεις θανάτου της Κόρι, ο συμβολισμός της ιστορίας της, μιας και είχε εβραϊκή καταγωγή…». Η φωνή της Ρέιτσελ είχε φιμωθεί στην ίδια της τη χώρα.

Τότε ξεκίνησε μια τεράστια εκστρατεία στο διαδίκτυο, προκειμένου να αρθεί η λογοκρισία ενός έργου το οποίο στην ουσία δεν παίρνει το μέρος κανενός. Μιλούσε απλά, μέσα από την αφοπλιστική ειλικρίνεια μιας 23χρονης, για το πόσο διαφορετικός είναι ο κόσμος όταν δεν τον βλέπεις στην τηλεόραση αλλά από απόσταση αναπνοής. Ο Χάρολντ Πίντερ και η Βανέσα Ρεντγκρέιβ ήταν ανάμεσα στους καλλιτέχνες που έστειλαν επιστολές υποστηρίζοντας την ελευθερία έκφρασης στο θέατρο- τουλάχιστον σε αυτό, αφού εκεί έξω όποιος τολμήσει να ορθώσει το ανάστημά του ισοπεδώνεται από μια στρατιωτικά εξοπλισμένη μπουλντόζα.

Με το ίδιο της το σώμα και τη φωνή της, η νεαρή ακτιβίστρια προσπαθούσε απλά να σταματήσει το γκρέμισμα ενός ακόμη σπιτιού Παλαιστινίων.

Έκτοτε το έργο παίχτηκε σε πολλά θέατρα, στην Αγγλία, στις ΗΠΑ και σε πολλές άλλες χώρες, όπως Αυστραλία, Καναδά, Γερμανία, Ολλανδία, Σουηδία, Ιρλανδία, Περού και Ισραήλ καθηλώνοντας κάθε φορά το κοινό. Στην Ελλάδα ανέβηκε για πρώτη φορά το 2007 (Θέατρο Φούρνος, παραγωγή Brokenchair Company). Τον Ιανουάριο του 2010 παίχτηκε για δεύτερη φορά στο Θέατρο του Νέου Κόσμου, σε συμπαραγωγή της Θεατρικής Εταιρείας Familia και του Θεάτρου του Νέου Κόσμου, σε σκηνοθεσία Μάνιας Παπαδημητρίου, με τη Δήμητρα Σύρου στον ομώνυμο ρόλο.

Ρέιτσελ Κόρι – βιογραφικό

Η Αμερικανίδα ακτιβίστρια Ρέιτσελ Κόρι, εβραϊκής καταγωγής, γεννήθηκε στην Ουάσινγκτον τον Απρίλιο του 1979.

Η Ρέιτσελ χαμογελά με φόντο το Καπιτώλιο της Ουάσιγκτον, στη φωτογραφία που ανήρτησαν οι γονείς της με αφορμή τη συνέντευξη Τύπου, τρεις ημέρες μετά τον φρικτό θάνατό της (πηγή: ΕΡΑ/SΤΕΡΗΕΝ JΑFFΕ)

Τον Ιανουάριο του 2003, ταξίδεψε από τις ΗΠΑ στη Λωρίδα της Γάζας για να συμμετάσχει στη δράση της οργάνωσης μη βίαιου ακτιβισμού ISM (International Solidarity Movement). Στις 16 Μαρτίου 2003, η Ρέιτσελ καταπλακώθηκε από μπουλντόζα του ισραηλινού στρατού, στην προσπάθειά της να αποτρέψει την κατεδάφιση του σπιτιού μιας οικογένειας Παλαιστινίων.

«Βρίσκομαι εδώ για τα άλλα παιδιά. Βρίσκομαι εδώ γιατί νοιάζομαι. Βρίσκομαι εδώ γιατί τα παιδιά στον κόσμο υποφέρουν και γιατί 40.000 άνθρωποι πεθαίνουν από την πείνα κάθε ημέρα. [...] Το όνειρό μου είναι να σταματήσει η πείνα στον κόσμο ως το έτος 2000»: Ενα κατάξανθο κοριτσάκι, μαθήτρια της 5ης Δημοτικού, έγραφε έκθεση ιδεών. Οσο μπόι τής έλειπε, τόση πυγμή είχε για να διαβάσει δυνατά τις κοινωνικές ανησυχίες της, την ώρα που οι συμμαθήτριές της ζωγράφιζαν λουλουδάκια στο λευκό περιθώριο του τετραδίου. Τρία χρόνια μετά την προθεσμία που είχε η ίδια ορίσει για να αλλάξει ο κόσμος στη σχολική της έκθεση, η Ρέιτσελ βρέθηκε στην καρδιά των πιο τραγικών γεγονότων. Και έτσι απλά η καρδιά της σταμάτησε να χτυπάει. Τρεις ακτιβιστές που παρακολουθούσαν από μακριά την άνιση αναμέτρησή της με την μπουλντόζα έτρεξαν και άρχισαν να της δίνουν τις πρώτες βοήθειες, αφού την είχε καταπλακώσει η ισραηλινή μπουλντόζα. Είπε μόνο: «Η πλάτη μου έσπασε!». Τίποτε άλλο…

Από τις εκδόσεις ΑΙΩΡΑ κυκλοφορεί επίσης το συγκλονιστικό «Ανταπόκριση από τη Ραμάλα», όπου η ισραηλινή δημοσιογράφος Αμίρα Χας, ανταποκρίτρια της εφημερίδας Χαάρετς, καταγράφει την καθημερινή ζωή στα Κατεχόμενα Παλαιστινιακά Εδάφη, σε μια σειρά άρθρων της που δημοσιεύτηκαν από το 1997 ως το 2002.

Επιμέλεια: ΝΟΡΑ ΡΑΛΛΗ, [email protected], τηλ.: 211 104 5161