Της Αννας Ανδριτσάκη

Με την επίσημη σφραγίδα πλέον της κυβέρνησης τα ελληνικά πανεπιστήμια ανοίγουν τις πόρτες τους στην αγορά. Απλώνουν περιουσία, υπηρεσίες, εκπαίδευση και ό,τι άλλο μπορεί να αγοράσει ο κάθε ιδιώτης-επενδυτής που θα αποφασίσει να τονώσει τα οικονομικά των ΑΕΙ, φυσικά, με το αζημίωτο και με το πάνω χέρι στις όποιες συναλλαγές που θα αντικαταστήσουν την υποχρέωση χρηματοδότησης της πολιτείας.

Ο πρωθυπουργός κ. Σαμαράς, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης κ. Βενιζέλος, ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών κ. Σταϊκούρας και ο αρμόδιος υπουργός Παιδείας Αν. Λοβέρδος, στη σύσκεψη εργασίας που έγινε, χθες, το πρωί, στο Μαξίμου οριστικοποίησαν την προαναγγελθείσα εδώ και μέρες ρύθμιση που θα ανοίξει τον μακρύ δρόμο για την αυτοχρηματοδότηση των ΑΕΙ.

Πρόκειται για την απελευθέρωση των πληρωμών των ειδικών λογαριασμών έρευνας (ΕΛΚΕ) των πανεπιστημίων, των ΤΕΙ καθώς και των ερευνητικών τους κέντρων, αλλά και των ερευνητικών κέντρων ιδιωτικού δικαίου και των ινστιτούτων από την Ενιαία Αρχή Πληρωμών, δηλαδή από τον δημόσιο έλεγχο.

Δήλωση Λοβέρδου

«Πήραμε μια πάρα πολύ σημαντική απόφαση. Πήραμε την απόφαση να προσαρμοστούμε στα όσα ισχύουν σε όλο το δυτικό ημισφαίριο του πλανήτη και πρωτίστως στην Ευρωπαϊκή Ενωση», δήλωσε ο κ. Λοβέρδος αμέσως μετά τη σύσκεψη, για να εξηγήσει τη συμβολή στην αυτοχρηματοδότηση των ΑΕΙ με την απεύθυνση «είτε σε προγράμματα της Ευρωπαϊκής Ενωσης είτε στην ιδιωτική πρωτοβουλία» και μάλιστα «πλάι στο δυσμενές μέτρο της περικοπής των χρηματοδοτήσεων για τα πανεπιστήμια, για τα ΤΕΙ, για τα ερευνητικά κέντρα, που σε καμία περίπτωση δεν επιτρέπει να ιδρύονται σχολές στα ήδη υπάρχοντα πανεπιστήμια ή να ιδρύονται καινούργια πανεπιστήμια».

Οπως συνέχισε, «Είναι ένα αντίμετρο στις περικοπές κατά 12% έως 18% στα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ και 30% δυστυχώς σε ό,τι αφορά την έρευνα. Αντί γι’ αυτά, που δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς, χορηγούμε αυτή τη λειτουργία της ελευθερίας στα ερευνητικά κέντρα αυτά καθ’ αυτά και στα αντίστοιχα των πανεπιστημίων και των ΤΕΙ, ούτως ώστε να μπορέσουν να ξεφύγουν από την οικονομική ασφυξία και να κερδίσουν χρήματα απευθυνόμενα σε προγράμματα της Ευρωπαϊκής Ενωσης και στον ιδιωτικό τομέα, δηλαδή, σε επιχειρήσεις που έχουν ανάγκη την τεχνολογία για να κάνουν επενδύσεις και να υπάρχει οικονομική εξέλιξη».

Με άλλα λόγια, η κυβέρνηση, συνεχίζοντας με ευλαβική συνέπεια τη βαθιά φιλελευθεροποίηση της κρατικής πολιτικής και της δημόσιας διοίκησης, εξακολουθεί να μεταβιβάζει αρμοδιότητες και υπηρεσίες είτε εμμέσως είτε απευθείας σε ιδιώτες. Να θυμίσουμε τα Νομικά Πρόσωπα Ιδιωτικού Δικαίου που έχουν αναλάβει τη Διά Βίου Μάθηση και την Πιστοποίηση (ΙΝΕΔΙΒΙΜ και ΕΟΠΠΕΠ) και να προσθέσουμε τις από προχθές δηλώσεις του κυρίου Λοβερδου για την επέκταση των δυνατοτήτων αυτοχρηματοδότησης των ΑΕΙ μέσω των ΝΠΙΔ (νόμου Διαμαντοπούλου).

Είναι αυτά που έχουν αναλάβει τη διαχείριση περιουσίας και οικονομικών πόρων των πανεπιστημίων και την αναζήτηση πηγών χρηματοδότησης με διάφορους τρόπους (μεταξύ άλλων, την εμπορική εκμετάλλευση «προϊόντων διανοητικής ιδιοκτησίας») άνευ επαρκούς και κυρίως όχι δημόσιου ελέγχου αν και πρόκειται για φορείς δημοσίων Πανεπιστημίων με κύριο στόχο τη δωρεάν παροχή εκπαίδευση και λοιπών υπηρεσιών (βλ. στέγαση, σίτιση).

Υπό την εποπτεία

Υπενθυμίζουμε ότι τα ΝΠΙΔ είναι υπό την εποπτεία των Συμβουλίων Ιδρυμάτων, τα οποία έχουν την αρμοδιότητα της επιλογής και της παύσης των μελών του ΔΣ και του διευθύνοντος συμβούλου των ΝΠΙΔ.

Να θυμίσουμε, επίσης, ότι τα Συμβούλια πριν από μερικούς μήνες ζητούσαν την εφαρμογή διατάξεων που τους αφορούσαν και μεταξύ άλλων την επιτάχυνση των διαδικασιών ίδρυσης των ΝΠΙΔ, ζητώντας δε φοροαπαλλαγές γι’ αυτούς τους φορείς που «προβλέπεται να είναι βασική πηγή χρηματοδότησης των ΑΕΙ στις δύσκολες δημοσιονομικές συνθήκες που διέρχεται η χώρα», όπως επισήμαιναν ρητά.

Τόνιζαν, μάλιστα, πως «σε μεγάλα πανεπιστημιακά ιδρύματα το υπό δημιουργία ΝΠΙΔ μπορεί να κρίνεται σκόπιμο να συμπεριλάβει και διάφορους φορείς (νομικά πρόσωπα ιδιωτικού ή δημοσίου δικαίου) που λειτουργούν ήδη», όπως τους ΕΛΚΕ για παράδειγμα. Πόσο πιο εύκολα μπορεί να ανοίξει ο δρόμος για την ιδιωτικοποίηση; Ή να το πούμε σωτηρία των πανεπιστημίων με εκβιασμό του δημόσιου χαρακτήρα και εις βάρος της οικογένειας του φοιτητή, για την οποία κυρίως νοιάζεται η κυβέρνηση;