Της Βένας Γεωργακοπούλου
Που πάς; Αντίπαρο. Μα όλοι στην Αντίπαρο πάνε φέτος; Αλλοι για μπάνια, άλλοι για γύρισμα. Κάποιοι και για τα δύο. «Μένουμε όλοι στο κάμπινγκ, δυο μήνες συνολικά θα κλείσουμε, έχω φέρει και το παιδί μου. Κανονικό γαλατικό χωριό», μου λέει ο Αργύρης Παπαδημητρόπουλος. Ο σκηνοθέτης του «Bank Bang» και του «Wasted Youth» γυρίζει στο αιγαιοπελαγίτικο νησάκι την τρίτη του ταινία. Κατακαλόκαιρο. «Suntan», τη λένε, άλλωστε. Ωραίος τίτλος. Και ωραίος πρωταγωνιστής, ο Μάκης Παπαδημητρίου.
Να βιαστούμε να βγάλουμε συμπεράσματα; Γιατί, εδώ που τα λέμε, ο 38χρονος ταλαντούχος σκηνοθέτης μάς έχει χιλιομπερδέψει. Αρχίσαμε όλοι μας να τον ανακαλύπτουμε και να τον κουβεντιάζουμε το 2008, να το ομολογησουμε, με κάποια επιφύλαξη, στην αρχή, που γρήγορα μετατράπηκε σε θαυμασμό και πλήρη αποδοχή, γιατί γύρισε χωρίς επιχορηγήσεις και τα γνωστά μια εμπορική κωμωδία, που έφτασε τα 400 χιλιάδες εισιτήρια. Είχε, βέβαια, πρωταγωνιστές δυο σπουδαίους ηθοποιούς, τον ήδη διάσημο Βασίλη Χαραλαμπόπουλο και τον άκρως θεατρικό και κουλτουριάρη Δημήτρη Ημελλο. Οι κριτικοί δεν είχαν πρόβλημα να τον αποθεώσουν, ευτυχώς η σνομπαρία προς κάθε τι το ευρείας αποδοχής εδώ δεν βρήκε πάτημα. Ο καλός σκηνοθέτης από αναθέσεις δεν κινδυνεύει.
Γιατί, όπως μας θυμίζει ο Αργύρης, το «Βank Bang», μια ιστορία με κομπιναδόρους Ελληνες, ληστείες και μαφίες και έρωτες, «ήταν μια ανάθεση, μια ταινία που μου ζήτησαν να κάνω. Αλλά την αγάπησα πολύ, την έκανα δική μου, κατάφερα να την γυρίσω με τους όρους μου. Παρέμεινε, πάντως, μια ταινία που βρήκα έτοιμα τα πάντα: σενάριο και παραγωγή».
Και μετά έκανε μια μεγάλη στροφή. Το 2011, με συν-σκηνοθέτη τον Γιαν Φόγκελ, γύρισε μια μικρή, χειροποίητη, νεανική, μοντέρνα, γρήγορη κοινωνική ταινία, το «Wasted Youth», στους δρόμους της Αθήνας της κρίσης. Ηρωάς του ένας 16άρης σκεϊτμπόρντερ, που συναντιέται με έναν απελπισμένο σαραντάρη (τον Ιερώνυμο Καλετσάνο). Πάλι χωρίς κρατική επιχορήγηση. Κι όμως, το «Wasted Youth» επιλέχτηκε (πολύ τιμητικά) για το επίσημο άνοιγμα του Φεστιβάλ του Ρότερνταμ, μιας από τις πιο έγκυρες ευρωπαϊκές διοργανώσεις, και έκανε μια μεγάλη βόλτα σε όλα τα μεγάλα φεστιβάλ του κόσμου, από το Τορόντο και τη Μελβούρνη ώς το Κάρλοβι Βάρι.
Τότε ήταν που ο Αργύρης Παπαδημητρόπουλος αναγνωρίστηκε οριστικά και πλήρως ως ξεχωριστό μέλος της ομάδας των νέων σκηνοθετών, που πήραν στα χέρια τους το ελληνικό σινεμά και το ανοίγουν στον κόσμο. «Το «Wasted Youth» ήταν μια πολύ δικιά μου ταινία», λέει, «αλλά όλα έγιναν πολύ γρήγορα και αυθόρμητα, δεν πρόλαβα να τη δουλέψω πολύ μέσα μου».
Δηλαδή, μήπως ήρθε ο καιρός με το «Suntan» να ανακαλύψουμε, επιτέλους, ποιος είναι ο πραγματικός Αργύρης Παπαδημητρόπουλος; Γελάει. «Αν μπορούμε να το πούμε, ναι, είναι η πιο προσωπική μου ταινία. Δεν ακούγεται και πολύ ωραίο, γιατί είναι σαν να μειώνω τις δυο προηγούμενες. Αλλά το «Suntan» είναι μια ιδέα που είχα χρόνια στο μυαλό μου. Κάθισα και την έγραψα μαζί με τον Σύλλα Τζουμέρκα μέσα σε πέντε μόλις μέρες, γιατί ήξερα πολύ καλά τι ήθελα να λέει και πού θα την γυρίσω. Στην Αντίπαρο, σε ένα μέρος πάρα πολύ γνώριμο, πάρα πολύ δικό μου. Ηρθα εδώ πρώτη φορά για διακοπές στα 16 μου χρόνια και το έχω κάνει πια σαν να είναι το χωριό μου».
• Το θέμα της ταινίας, δηλαδή, έχει άμεση σχέση με το μέρος ή απλώς η Αντίπαρος του ταίριαξε κουτί;
Εχει απόλυτη σχέση με το μέρος. Ενας γιατρός, ο σαραντάρης Κωστής, που τον παίζει ο Μάκης Παπαδημητρίου, παίρνει μετάθεση και αναλαμβάνει το ιατρείο της Αντίπαρου. Εγκαθίσταται τον χειμώνα και το καλοκαίρι ανακαλύπτει όλη τη ζωντάνια και την τρέλα του νησιού, του κόσμου του. Εκπλήσσεται και από αυτόν, αλλά κυρίως με όσα ανακαλύπτει στον ίδιο του τον εαυτό.
• Μπορούμε να πούμε ότι ο Κωστής είσαι εσύ, ότι βλέπει γύρω του με τα δικά σου μάτια; Εχετε πάνω-κάτω και την ίδια ηλικία.
Είναι το μόνο που μας ενώνει. Ο τρόπος, όμως, που βλέπουμε τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικός. Εγώ θα 'λεγα ότι είμαι πολύ πιο κοντά στην παρέα των εικοσάχρονων που συναντάει ο Κωστής. Να, όμως, κι ένα σημείο τομής με το «Wasted Youth». Κι εκεί ένας μεσήλικας ερχόταν σε επαφή με μια ομάδα νέων, με εντελώς διαφορετικό τρόπο ζωής.
• Δεν θα μεγαλώσετε, δηλαδή, ποτέ;
Ποτέ…
• Το «Suntan» είναι κωμωδία;
Καθόλου. Το πρώτο μέρος, βέβαια, είναι αρκετά διασκεδαστικό. Αλλά με τίποτα δεν θα το έλεγα κωμωδία. Και το ότι πρωταγωνιστεί ο Μάκης Παπαδημητρίου μη σας παρασύρει. Δεν θα 'θελα να μιλάω έτσι για μια δική μου ταινία, αλλά πιστεύω ότι δεν θα τον έχετε ξαναδεί να παίζει έτσι, τον Μάκη…
• Η ταινία έχει, όπως και το «Wasted Youth», άμεσες αναφορές στη σημερινή Ελλάδα της κρίσης; Ή είναι μια ιστορία που θα μπορούσε να αφορά το αύριο και το χθες και το πάντα των ανθρώπων;
Οχι, σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να διαβαστεί σαν μια πολιτική ταινία. Διηγείται μια ιστορία για τα πράγματα που κρύβουμε μέσα μας, για τις επιθυμίες και τις ανάγκες μας, για τον τρόπο που μπορούμε ή δεν μπορούμε να εκφραστούμε.
• Υπάρχει, φυσικά, και μια γυναίκα;
Ναι, η ιστορία είναι ερωτική. Βρήκα την ηρωίδα μου στο πρόσωπο της Ελλης Τρίγγου, που μόλις τελείωσε το πρώτο έτος της δραματικής σχολής του Εθνικού Θεάτρου. Ολη η παρέα, και τα πέντε παιδιά, παίζουν πρώτη φορά στο σινεμά -ούτε μικρού μήκους ταινία δεν έχουν κάνει. Για τον ρόλο της Ελλης είδα τουλάχιστον 300 κορίτσια.
• Η παρέα των νέων τι ακριβώς είναι;
Παραθεριστές, και μάλιστα ιντερνάσιοναλ. Δυο Ελληνίδες, ένας Σουηδός, μια Ολλανδέζα κι ένας Ελληνογερμανοαμερικανός. Τους παίζουν φυσικά παιδιά ανάλογης εθνικότητας. Ηρθαν εδώ για την ταινία. Παίζει, μάλιστα, και η Milou van Groesen, ένα διάσημο μοντέλο, που τη γνώρισα τυχαία στη Νέα Υόρκη. Και μένει κι αυτή μαζί μας στο κάμπινγκ. Τους έφερα, μάλιστα, όλους τους ηθοποιούς δεκαπέντε μέρες πριν από τα γυρίσματα στην Αντίπαρο για να κάνουμε πρόβες στους αυθεντικούς χώρους και όχι σε ένα γραφείο.
• Το νησί, οι ντόπιοι και οι παραθεριστές έχουν, δηλαδή, μεγάλη σημασία, δεν είναι απλώς… ντεκόρ;
Ηθελα η ιστορία μου να είναι πολύ αληθινή, να έχει στοιχεία ντοκιμαντερίστικα -να κι άλλο κοινό σημείο της με το «Wasted Youth». Oταν βλέπεις, δηλαδή, μια σκηνή σε ένα μπαρ, δεν είναι ένα μπαρ που εμείς γεμίσαμε με κόσμο. Είναι ένα γεμάτο μπαρ, στο οποίο μπαίνουμε εμείς με την κάμερα και τους ηθοποιούς. Το ίδιο ισχύει και με τα γυρίσματα στην παραλία: κινηματογραφούμε τους κανονικούς λουόμενους.
• Τι αίσθημα έχετε ήδη για μια ταινία που έχει αρκετό δρόμο μπροστά της, μέχρι τέλος Αυγούστου;
Νιώθω μια σιγουριά ότι θα είναι η καλύτερη ταινία μου. Αλλά είναι και πάλι μια ταινία-εμπειρία. Ολοι μαζί στο κάμπινγκ όπου εκτυλίσσεται το σενάριο. Μια διαφορετική εμπειρία παραγωγής.
……………………………………………………………………………………………
Δεν έχω πάρει ποτέ χρήματα από το κράτος
● Πρόσφατα μια ομάδα από εφτά εντελώς άγνωστους νέους σκηνοθέτες σάς κατέτασσε μαζί με άλλους γνωστούς σκηνοθέτες και παραγωγούς σε μια «λίστα ντροπής», που παίρνει συνεχώς λεφτά από τον Γρηγόρη Καραντινάκη και το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου, επειδή υπογράφει τα κείμενα στήριξής του. Αλήθεια, τόσο πολλά έχετε πια πάρει από το ΕΚΚ;
Φυσικά και έχω καταθέσει το «Suntan» στο Κέντρο, το οποίο, όμως, δεν έχει πάρει ακόμα αποφάσεις για χρηματοδοτήσεις νέων ταινιών. Αλλά αυτοί οι άγνωστοι νέοι σκηνοθέτες, εκτός από όλα τα άλλα ύποπτα στοιχεία της επιστολής τους προς το υπουργείο, έλεγαν και αισχρά ψέματα. Δεν είχα καμιά απολύτως βοήθεια από το κράτος στις δύο προηγούμενες ταινίες μου. Δεν έχω πάρει ποτέ χρήματα από το Κέντρο.
…………………………………………………………………………………………
* Με ένα τηλέφωνο παίρνετε μέρος στην ταινία
INFO: Το «Suntan» απλώνεται σε κάθε σημείο της Αντίπαρου μέχρι τις 25 Αυγούστου. Κάπου θα πετύχετε το συνεργείο και, πού ξέρετε, μπορεί και να του φανείτε χρήσιμοι, όρεξη και καλή καρδιά να 'χετε. Υπάρχει κι ένα τηλέφωνο (6940863984) για όσους επιθυμούν διακαώς να πάρουν μέρος στα γυρίσματα. Σενάριο: Αργύρης Παπαδημητρόπουλος και Σύλλας Τζουμέρκας. Διεύθυνση φωτογραφίας: Χρήστος Καραμάνης. Σκηνικά: Αλίκη Κούβακα. Κοστούμια (και μαγιό): Μάρλι Αλειφέρη. Μακιγιάζ: Εύη Ζαφειροπούλου. Είναι μια παραγωγή των Marni Films και Oxymoron Films με παραγωγούς τη Φαίδρα Βόκαλη και τον Αργύρη Παπαδημητρόπουλο. Παίζουν: Μάκης Παπαδημητρίου, Milou van Groesen, Χαρά Κότσαλη, Ελλη Τρίγγου, Marcus Collen και Dimi Hart.
