Του Μπάμπη Μιχάλη
Στα χέρια των ιδιωτικών τραπεζών φαίνεται να μετατίθεται η προσπάθεια εξεύρεσης λύσης στην κόντρα της Αργεντινής με τα ληστρικά hedge funds, μετά την αναγνώριση της χρεοκοπίας και από την ISDA την περασμένη Παρασκευή. Τέσσερις τραπεζικοί κολοσσοί (Citigroup, JP Morgan, Deutsche Bank και HSBC) βρίσκονται σε συνεχείς διαπραγματεύσεις με τα κερδοσκοπικά hedge funds που οδήγησαν την Αργεντινή σε τεχνική χρεοκοπία την περασμένη Πέμπτη, προκειμένου να αγοράσουν τα επίμαχα ομόλογα που έχουν στο χαρτοφυλάκιό τους. Αν η προσπάθειά τους ευδοκιμήσει, η όλη δικαστική διαμάχη και απόφαση καταπίπτουν. Και έτσι ξεμπλοκάρεται η διαδικασία αποπληρωμής του χρέους τόσο προς του ομολογιούχους που δέχθηκαν την αναδιάρθρωση όσο και προς τους πιστωτές της Λέσχης των Παρισίων.
Η ρήτρα RUFO
Παραλλαγή αυτής της λύσης μπορεί να είναι, σύμφωνα με δημοσιεύματα του ξένου Τύπου, η προσφορά εγγυήσεων 250 εκατ. δολαρίων από τους παραπάνω τραπεζικούς κολοσσούς προς τα hedge funds, προκειμένου να αποκτήσουν οικονομικό κίνητρο για να ζητήσουν από το αμερικανικό δικαστήριο αναστολή εκτέλεσης της απόφασης, τουλάχιστον ώς το τέλος του χρόνου, όταν και εκπνέει η ρήτρα RUFO.
Η εν λόγω ρήτρα ορίζει ότι, αν η Αργεντινή προσφέρει καλύτερους όρους αποπληρωμής σε ομολογιούχους, όπως τα εν λόγω κερδοσκοπικά hedge funds, που δεν δέχθηκαν αναδιάρθρωση, τότε οφείλει να προσφέρει ευνοϊκότερους όρους και στο 93% των πιστωτών που συμμετείχαν στις αναδιαρθρώσεις του χρέους της το 2005 και το 2010. Κάτι τέτοιο, όμως, είναι απαγορευτικό, αφού θα μπορούσε να πυροδοτήσει απαιτήσεις μεγαλύτερες των 120 δισ. δολαρίων από μια χώρα που έχει συναλλαγματικά αποθέματα μόλις 29 δισ. δολαρίων.
Εν τω μεταξύ, η Διεθνής Ενωση Συμβάσεων Ανταλλαγής και Παραγώγων (ISDA) έκρινε την Παρασκευή ότι η μη πληρωμή τoκομεριδίων αναδιαρθρωμένων ομολόγων ύψους 539 εκατ. δολαρίων την προηγούμενη Τετάρτη 30 Ιουλίου από την κυβέρνηση της Κριστίνα Κίρχνερ συνιστά «πιστωτικό γεγονός». Η απόφαση αυτή θέτει σε κίνηση τις διαδικασίες για την πραγματοποίηση πληρωμών ύψους 1 δισ. δολαρίων σε ασφάλιστρα κινδύνου (CDS), τα οποία συνδέονται με τα συγκεκριμένα ομόλογα της Αργεντινής. Εκτιμάται ότι ώς τις 25 Ιουλίου υπήρχαν περίπου 2.652 συμβόλαια ασφάλειας έναντι κινδύνου χρεοκοπίας. Στη 15μελή επιτροπή που έλαβε την απόφαση συμμετείχαν μεταξύ άλλων εκπρόσωποι των Bank of America, Morgan Stanley και JP Morgan Chase, αλλά και της Elliott Management, της μητρικής εταιρείας του hedge fund NML, το οποίο ήταν ένας από τους δύο βασικούς αντιπάλους της Αργεντινής στη δικαστική διαμάχη και υπεύθυνο για την τεχνική χρεοκοπία.
Το γεγονός αυτό γεννά πολλά ερωτήματα. Ο υπουργός Οικονομικών της Αργεντινής, Αξελ Κισίλοφ, έχει εκφράσει υποψίες ότι η Elliot Management κατέχει στο χαρτοφυλάκιό της ασφάλιστρα κινδύνου έναντι χρεοκοπίας (CDS) της Αργεντινής. Αρκετοί αγοραστές ομολόγων κατέχουν παράλληλα και ασφάλιστρα κινδύνου. Ομως αρκετές φορές αυτοί αγοράζουν τα CDS όχι τόσο για να προστατευτούν για το ενδεχόμενο χρεοκοπίας του εκδότη των ομολόγων, αλλά για να βγάλουν μεγαλύτερο κέρδος. Ουκ ολίγες φορές η χρεοκοπία συμφέρει πιο πολύ έναν πιστωτή, αφού τα CDS προσφέρουν μεγαλύτερο κέρδος απ’ ό,τι η ομαλή αποπληρωμή των ομολόγων.
Η κυβέρνηση της Αργεντινής, που δείχνει ότι δεν προτίθεται να παραδώσει εύκολα τα όπλα, υπόσχεται να ερευνήσει αν η αποτυχία συμφωνίας με τα hedge funds και η τεχνική χρεοκοπία ήταν μέρος σχεδίου των hedge funds με στόχο τις πληρωμές των CDS.
To υπουργείο Οικονομικών θα ζητήσει έτσι από την αμερικανική Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς έρευνα προκειμένου να διαπιστωθεί αν τα hedge funds, είτε από μόνα τους είτε μέσω τρίτων, ωφελήθηκαν από την ενεργοποίηση των CDS.
Ενα δεδικασμένο που θα το βρούμε μπροστά μας…
Πάντως, μια από τις παραμέτρους της υπόθεσης, με την οποία όλως περιέργως -αν όχι σκανδαλωδώς- απαξιώνει να ασχοληθεί στο σύνολό του ο διεθνής και ημέτερος Τύπος είναι η δημιουργία δεδικασμένου. Η υπόθεση της Αργεντινής δημιουργεί ένα προηγούμενο που πιθανότατα θα παίξει ρόλο σε μελλοντικές δικαστικές διαμάχες και θα έχει τεράστιες συνέπειες για τις εθνικές κυβερνήσεις, τον δημόσιο τομέα και τους φορολογούμενους πολίτες στη σύγκρουσή τους με το χρηματιστικό κεφάλαιο. Η δικαίωση των κερδοσκοπικών hedge funds από τον δικαστή Τόμας Γκριέζα δυναμιτίζει τη δυνατότητα των κυβερνήσεων που έχουν δανειστεί να επαναδιαπραγματεύονται τους όρους των δανείων τους, όταν μαστίζονται από οικονομική κρίση, και βάζει επί της ουσίας φραγμό στις οιεσδήποτε προσπάθειες αναδιάρθρωσης κρατικών χρεών στο μέλλον.
Θύματα αυτού του δεδικασμένου δεν αποτελούν πια μόνο οι «συνήθεις ύποπτοι», οι αναρίθμητες χώρες της Αφρικής, της Ν. Αμερικής και της Ασίας, που κυβερνώνται από διεφθαρμένες κυβερνήσεις, οι οποίες ληστεύουν τον εθνικό πλούτο και φορτώνουν τους πολίτες τους με τεράστια χρέη, αλλά και οι υπερχρεωμένες λόγω διάσωσης των τραπεζών κυβερνήσεις των χωρών της αναπτυγμένης Δύσης.
