Του Δημήτρη Αγγελίδη
Η φωτογραφία που τράβηξε ο φωτογράφος του Associated Press, Δημήτρης Μεσσήνης, στις 16 Σεπτεμβρίου του 2013, με μια καταστηματάρχισσα να κλοτσά και να προπηλακίζει μια μικρή Ρομ αλβανικής καταγωγής, που έπαιζε ακορντεόν στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου, διαδόθηκε σε ελάχιστες ώρες σε όλο τον κόσμο. Τα πράγματα αποδείχτηκαν πολύ πιο περίπλοκα και χρονοβόρα για τις ελληνικές Αρχές που ανέλαβαν τη διερεύνηση του περιστατικού…
Σήμερα, σχεδόν ένα χρόνο (παρά ένα μήνα) από την επίθεση, παρόλο που χρεώθηκε ως επείγουσα η δικογραφία που σχηματίστηκε ύστερα από μήνυση του Ελληνικού Παρατηρητηρίου των Συμφωνιών του Ελσίνκι στο τμήμα Αντιμετώπισης Ρατσιστικής Βίας, η υπόθεση δεν έχει βρει τον δρόμο της στη Δικαιοσύνη, αλλά πηγαινοέρχεται μεταξύ αστυνομίας και εισαγγελίας.
Από την πρώτη στιγμή, οι αρχές φαίνεται πως εφάρμοσαν τη ρήση «σπεύδε βραδέως», συνηθισμένη τους -άλλωστε- πρακτική, προκειμένου για ρατσιστικά εγκλήματα. Η εισαγγελία δεν άσκησε αυτεπάγγελτα δίωξη αμέσως μετά τη δημοσιοποίηση του περιστατικού, για το οποίο βούιξε ο… πλανήτης, αλλά περίμενε να κατατεθεί μήνυση από την οργάνωση. Ακόμα και τότε, παρόλο που η μήνυση κατατέθηκε πριν περάσει το 48ωρο του αυτοφώρου, η αστυνομία δεν κατάφερε να εντοπίσει και να συλλάβει την κατηγορούμενη καταστηματάρχισσα.
Παρ’ όλα αυτά, το τμήμα Αντιμετώπισης Ρατσιστικής Βίας της ΕΛ.ΑΣ. ολοκλήρωσε γρήγορα την προανάκριση και έστειλε τη δικογραφία στην Εισαγγελία Πρωτοδικών Αθηνών. Εκεί παρέμεινε στο συρτάρι τρεις μήνες, μέχρι τις 19 Δεκεμβρίου, όταν -άγνωστο γιατί- επιστράφηκε στην αστυνομία για προκαταρκτική εξέταση. Στις 24 Ιανουαρίου, η αστυνομία την επέστρεψε στην εισαγγελία, όπου παρέμεινε στο συρτάρι άλλους έξι μήνες, μέχρι τις 21 Ιουλίου, όταν επιστράφηκε για τρίτη φορά στην αστυνομία για νέα προκαταρκτική εξέταση. Ακόμα την κοσκινίζουν την «επείγουσα» υπόθεση οι αρχές…
Μάλιστα, σε καμία από αυτές τις προκαταρκτικές εξετάσεις δεν κλήθηκε να καταθέσει η οργάνωση που έκανε τη μήνυση. Επιπλέον, τη δικογραφία δεν τη χειρίζεται το τμήμα Αντιμετώπισης Ρατσιστικής Βίας, που έκανε αρμοδίως την προανάκριση, αλλά η υποδιεύθυνση Προστασίας Ανηλίκων της ΓΑΔΑ.
Στο μεταξύ, μετά τις ελέω Μπαλτάκου περιπέτειες του άρθρου 18 του Μεταναστευτικού Κώδικα, οι υπουργοί Εσωτερικών, Εργασίας, Δικαιοσύνης και Δημόσιας Τάξης υπέγραψαν τη γνωστή ΚΥΑ, που δίνει άδεια παραμονής για ανθρωπιστικούς λόγους στα θύματα και τους μάρτυρες εγκλημάτων ρατσιστικής βίας. Ομως, το θύμα της καταγγελλόμενης επίθεσης δεν έχει επωφεληθεί από την ΚΥΑ, με αποτέλεσμα να κινδυνεύει κάθε στιγμή να συλληφθεί και να απελαθεί, περιπλέκοντας ακόμα περισσότερο τη δικαστική εξέλιξη της υπόθεσης.
Την κωλυσιεργία και τους τουλάχιστον προβληματικούς χειρισμούς των αρχών στην υπόθεση αυτή αναδεικνύει για τρίτη φορά η βουλευτής της ΔΗΜΑΡ, Μαρία Γιαννακάκη, με ερώτησή της στους υπουργούς Δημόσιας Τάξης και Δικαιοσύνης. Κάνει λόγο, μεταξύ άλλων, για «εντύπωση πως υπάρχει απροθυμία άμεσης εκδίκασης της υπόθεσης ως εάν “κάτι τρέχει στα γύφτικα”» και ρωτά «αν θα δοθεί στο ανήλικο θύμα της ρατσιστικής βίας και στην οικογένειά του η ειδική άδεια παραμονής για ανθρωπιστικούς λόγους».
