Εγγλέζικα
Είμαι καθημερινός αναγνώστης της «Εφημερίδας των Συντακτών», από την πρώτη μέρα που άρχισε να εκδίδεται, για δύο λόγους: πρώτον, γιατί πιστεύω σ’ αυτό το συνεταιριστικό σχήμα που δημιουργήσατε -και μπράβο σας- και, δεύτερον, γιατί από τα εφηβικά μου χρόνια, δηλαδή από την αρχή της 10ετίας του 1960 μού άρεσε να διαβάζω εφημερίδες. Τότε είχαμε την «Αυγή», «Τα Νέα» κ.ά. Με τη Μεταπολίτευση διάβαζα την «Ελευθεροτυπία» και φτάσαμε στο σήμερα. Δυστυχώς, στα μαθητικά μου χρόνια δεν κατάφερα να μάθω αγγλικά, διότι ήμουν μαθητής-εργαζόμενος σε οικοδομή, πήγαινα σε νυκτερινό Γυμνάσιο, και τις λίγες ελεύθερες ώρες μου τις περνούσα τότε στους Λαμπράκηδες, μέχρι που κάποια στιγμή με απέβαλαν από τη Δευτέρα Γυμνασίου διά παντός, από όλα τα σχολεία της Ελλάδας, για παράνομο έρανο υπέρ της ΕΔΑ.
Ετσι δεν έμαθα αγγλικά· και ‘δώ που τα λέμε, δεν τα παρά γουστάριζα. Το πρόβλημά μου, λοιπόν, είναι ότι τώρα τα τελευταία χρόνια παρατηρώ πως στις εφημερίδες -και στη δική μας, την «Εφ.Συν.»- πολλές εγγλέζικες λέξεις γράφονται, και εκεί που διαβάζω χάνω το νόημα.
Θα σας αναφέρω κάνα-δυο παραδείγματα από το φύλλο της εφημερίδας μας αρ. 507, της Τετάρτης 30 Ιουνίου 2014.
Η κ. Πέπη Ρηγοπούλου στο άρθρο της «Οι αναλώσιμοι» γράφει «σαξές στόρι», που καταλαβαίνω, περίπου, ότι εννοεί ωραία ιστορία και το καταλαβαίνω έτσι από τις πολλές φορές που έχω ακούσει να το λέει ο κύριος που παριστάνει τον πρωθυπουργό της Ελλάδας.
Στην σελίδα 7, ο κ. Φώτης Παπούλιας γράφει «success story». Αυτό με τα αγγλικά γράμματα δεν μπορώ ούτε να το διαβάσω ούτε να το ερμηνεύσω κι έτσι χάνω το νόημα.
Δεν έχω την απαίτηση να γράφετε όπως βολεύει εμένα. Θα ‘θελα όμως να πω ότι φαντάζομαι πως υπάρχουν σαν και μένα χιλιάδες αναγνώστες που μπορεί να αντιμετωπίζουν το ίδιο πρόβλημα – βέβαια για να γίνεται αυτό, εσείς ξέρετε ότι έτσι θα πρέπει να γίνεται.
Ομως εμείς, κάποιες χιλιάδες άνθρωποι, που είμαστε αναγνώστες των εφημερίδων -και κάποιας ηλικίας- δεν έχουμε τη δυνατότητα να μάθουμε τώρα αγγλικά, όπως μας είχε συμβουλεύσει η κ. Διαμαντοπούλου ως υπουργός Παιδείας και Διά Βίου Μάθησης, ότι σε λίγα χρόνια όλοι οι Ελληνες θα πρέπει να μιλάμε καλύτερα τα Αγγλικά από τα Ελληνικά, και σας βεβαιώ ότι δεν θα είχα καθόλου πρόβλημα αν μπορούσα τώρα στα γεράματα να τα μάθαινα.
Δημήτρης Αναστασόπουλος, Πάτρα
……………………………………………………………………………
Ο «Αλλος Δρόμος»
Ως «μονόδρομος» διαφημίζεται το δάνειο επιπλέον ενός δισ. (δισεκατομμυρίου) ευρώ ως δόση που πρέπει να πάρουμε. Που σημαίνει να το επιβαρυνθούν οι γενεές των Ελλήνων, να το πληρώσει ο ελληνικός λαός είτε με περικοπές μισθών, συντάξεων, είτε με πρόσθετη φορολόγησή του ή με «επιμήκυνση» του χρόνου που θα το πληρώνει αυτός και η οικογένειά του, και τα παιδιά του ακόμα και τα σημερινά εγγόνια του θα πληρώνουν. «Επιμήκυνση» ίσον μεταφόρτωση σε… εγγόνια.
Και διαφημίζεται από μικρούς και μεγάλους εκπροσώπους και «εκπροσωπίσκους» ότι για να επιβαρύνουμε το χρέος είναι ένας άλλος… μονόδρομος, δηλαδή να εκπληρώσουμε άλλα επιπλέον «προαπαιτούμενα» που θα ελέγξουν οι ελεγκτές των… εκπροσώπων μας, ώστε… να δώσουν χρέος 1 δισ.
Στις πλάτες όμως μόνο του… «λαού» και όχι του κάθε «εκπροσώπου λαού» που δεν περικόπτει αυτός καθόλου τις «απολαβές του».
Υπάρχει όμως ο «Αλλος Δρόμος». Χαρακτηριστικό παράδειγμα της απάτης ότι είναι δήθεν «μονόδρομος» όσες θυσίες λαού έχουν επιβληθεί, είναι αυτό το δισ. ευρώ επιπλέον χρέος που μπορούμε να μη το φορτώσουμε στις οικογένειές μας. Να μην το πάρουμε καθόλου.
Ο «Αλλος Δρόμος» είναι να το πληρώσουν στο δημόσιο Ταμείο οι εγκληματίες του λαθρεμπορίου καυσίμων. Με επίσημα στοιχεία, 1,5 δισ. είναι το εντός Ελλάδας διαφυγόν έσοδο Δημοσίου από αυτό το έγκλημα.
Ανικανότητα, διαφθορά και προπαγάνδα εναντίον του λαού. Οι εκπρόσωποί μας είναι συμμέτοχοι και συνένοχοι σε τέτοια εγκλήματα είτε από ανικανότητα είτε από θέληση είτε και τα δύο.
Γιώργος Σμοκοβίτης
………………………………………………………………………………
Νέα Γκερνίκα
Ο Πάμπλο Πικάσο φιλοτεχνεί τη νέα του Γκερνίκα:
O νεογέννητος Ζιγιάτ νεκρός από τα ισραηλινά πυρά, τη σύγχρονη «Λεγεώνα Κόνδωρ» – τόπος διαμονής η πολύπαθη Γάζα.
Η μικρή Ναϊεφέ ορφανή, η τέφρα του πολέμου πέπλο αποκτήνωσης στην παιδική κούνια, οι πολεμικές ιαχές τροχίζουν την ακρωτηριασμένη κούκλα, οι γονείς εσίγησαν στην αγορά εκεχειρίας – τόπος διαμονής οι αιματοβαμμένοι αμμόλοφοι της Ράφα.
Ο δωδεκάχρονος Ναΐμ σαλεύει τα ακρωτηριασμένα του μέλη, κουρνιάζει από τον φόβο στο πηχτό σκοτάδι, του απόμειναν λίγα ατσάλινα κύτταρα για να θρηνήσει τα απανθρακωμένα αδέλφια του – τόπος διαμονής Γάζα, κρανίου τόπος Διάσπαρτα μέλη βομβαρδισμένων ανθρώπων. Διαμελισμένες ανθρώπινες σάρκες. Διάτρητα παιδικά κρανία.
Ανθρωποκάπηλη πόλη αμάχων. Στην αντίπερα όχθη η μικρή Σάρα, η Ραχήλ, ο Σιμόν εκπαιδεύονται στο μίσος, «με αγάπη από το Ισραήλ» χαράσσουν περιχαρείς στις φονικές οβίδες, περιπαίζοντας τη ζωή των αδύναμων, «ο στόχος επετεύχθη» δηλώνει η αιμοσταγής ηγεσία, ο στρατιώτης της σιωνιστικής προπαγάνδας δημοσιεύει περίτρανα τη μακάβρια επιτυχία του στο Διαδίκτυο
Δεκατρία νεκρά παιδικά κορμιά αυθημερόν καταγράφονται στο ενεργητικό του.
Ο Πάμπλο Πικάσο «αντρειώνει» την τελευταία πινελιά και σαν άλλος Ιησούς υπογράφει την ελαιογραφία του: Hλί Ηλί, λαμά σαβαχθανί!
Καλλιόπη Δημητροπούλου
