Τα βιολογικά δεν είναι και υγιεινά

 

Απάντηση στο άρθρο του Α. Αναστασόπουλου της «Εφ.Συν.», 8/8/2014, σελ. 2.

 

Με μεγάλη μου έκπληξη διάβασα αυτό το άρθρο, στο οποίο εκφράζονται θέσεις που δεν περίμενα να διαβάσω από αυτήν την εφημερίδα και τοποθετημένο μάλιστα σε περίοπτη θέση. Ενοχλήθηκαν, βλέπω, τα συμφέροντα των εταιρειών που προμηθεύουν τα τόσα φυτοφάρμακα και χημικά λιπάσματα, οι ίδιες αυτές εταιρείες που δαπανούν εκατομμύρια χρήματα για την τεχνολογία των μεταλλαγμένων και για τα «πειραγμένα» εργαστηριακά υβρίδια, οι ίδιες που βγάζουν και τα φάρμακα για ανθρώπους…

 

Μεγάλα συμφέροντα διακυβεύονται εδώ! Και πώς τολμάμε εμείς οι φτωχοί που «δεν έχουμε λεφτά», εμείς που παρά την επιβαλλόμενη παγκόσμια ανακατανομή κερδών, όπου ως πρώην μεσαία τάξη φτωχοποιούμαστε άρδην ενώ παράλληλα άρχεται η νέα τάξη των εν λόγω εταιρειών και πλουτίζει ανεξέλεγκτα επιβάλλοντας τον έλεγχο των πάντων, ναι, και της υγείας μας βέβαια, ιδίως αυτής. Πώς τολμάμε να ξοδεύουμε περισσότερα χρήματα προτιμώντας τη βιολογική αγορά τροφίμων; Η απάντηση είναι απλή: ξοδεύουμε περισσότερο στην υγιεινή διατροφή για να μην τα ξοδέψουμε στα νοσοκομεία και στους γιατρούς…

 

Δεν θα απαντήσω επί της ουσίας στο κατάπτυστο αυτό άρθρο (εκτός αν μου επιτρέψετε να το κάνω και το βάλετε στην ίδια θέση) διότι δεν μπορώ να είμαι τόσο περιληπτική όσο ζητάτε ώστε να δημοσιεύσετε αυτό το γράμμα. Δυο λόγια μόνο στον αρθρογράφο σας, κ. Αναστασόπουλο, και στις «αγαπημένες» του εταιρείες: ας αφήσουν τον κόσμο ελεύθερο να αποφασίζει να παράγει υγιεινά και με φυσικούς τρόπους! Η «Μαμά Γη» ξέρει πώς να τα ανακυκλώνει τόσους αιώνες τώρα… ακόμα και τα δηλητήριά της. Οι παραπάνω εταιρείες όμως την ερημοποιούν και έτσι επέρχονται η πείνα και η δυστυχία.

 

Η πείνα επί της Γης οφείλεται σε οικονομικούς κυρίως παράγοντες και βέβαια σε τίποτα δεν ευθύνεται ο φυσικός, βιολογικός τρόπος παραγωγής των τροφών με έμφαση στην τοπικότητα και στις μικρής κλίμακας καλλιέργειες.

 

Γιάννα Νίκης-Σαραντοπούλου,

γραφίστρια, μέλος του πρώην Συλλόγου βιοκαλλιεργητών και βιοκαταναλωτών που πρωτοξεκίνησε τις βιολογικές λαϊκές αγορές

 

 

Απάντηση του Α. Αναστασόπουλου:

 

 

Θα ήθελα να απαντήσω σε τρία βασικά ζητήματα που θίγετε. Πρώτον, αναφέρετε ότι δεν περιμένατε να διαβάσετε ένα τέτοιο άρθρο στην «Εφ.Συν.». Οσα γράφω είναι αποκλειστικά δική μου γνώμη και όχι απαραίτητα της εφημερίδας, η οποία, πιστή στην ελευθερία του Τύπου, δεν λογόκρινε το κείμενό μου. Δεύτερον, ξαφνικά βρίσκετε συμφέροντα μεγάλων εταιρειών που θίχτηκαν και μου κούνησαν το χέρι για να γράψω όσα έγραψα σε μια εφημερίδα χωρίς αφεντικά και περήφανη για την αδέσμευτη, ανεξάρτητη (αλλά ποτέ ουδέτερη) παρουσία της. Και τρίτον, μόνο και μόνο επειδή παρουσιάζω μια αντίθετη άποψη, χαρακτηρίζετε το κείμενό μου κατάπτυστο. Θα σας παρακαλούσα να διαβάσετε προσεκτικά το άρθρο. Δεν αναφέρω πουθενά ότι τα βιολογικά προϊόντα κάνουν κακό στην υγεία. Δεν ζητώ την κατάργησή τους. Πολλά από τα τρόφιμα που ο ίδιος προτιμώ είναι βιολογικά. Αυτό που μου έδωσε έρεισμα να αναφερθώ σε αυτό το ζήτημα ήταν η πρόταση ενός εκατομμυρίου Ευρωπαίων να απαγορευτούν τα μη βιολογικά προϊόντα. Τα φτηνότερα μη βιολογικά. Φαντάζομαι συμφωνείτε πως η επιλογή είναι δικαίωμα.

 

…………………………………………….

 

Πίσω στο χωριό

 

 

Ολο και πληθαίνουν δημοσιεύματα-περιγραφές με επιθυμία-πόθο νοσταλγικό για ζωή στη φύση, στο χωριό, στις ρίζες. Ετσι κι αλλιώς η αστυφιλία -πάντα μάστιγα- τώρα μ’ αυτή την κρίση μάς τελείωσε!

 

Εκεί στη «Συντακτών» το «κακό» παράγινε μ’ αυτά τα ζωηρά παιδιά της -δεν είναι και λίγα- μέχρι και όνειρα για τον Αυστραλό που θα ξανάρθει τώρα προς το τέλος των διακοπών -εδώ είναι η μαγκιά για τους εκλεκτούς! Ονειρα, χωρίς οράματα αλλά με πολλή φεγγαράδα και αυστηρά προσωπική ποίηση! Εξορμήσεις στα μονοπάτια στα βουνά πάντα που οδηγούν στα ζουμερά καρποφόρα, όψιμα κηπευτικά, μέλι και πολύ ραποσίτι (ούτε αραβόσιτος ούτε καλαμπόκι!). Φυσικά πρώτη θέση ο πλάτανος, όπως τον ερμηνεύουν αυτοί που ξέρουν και εννοείται ρακί και παγωμένες μπίρες. Τι ζωή Θεέ μου στην κάψα του καλοκαιριού προσμένοντας τα πρωτοβρόχια με το καινούργιο Αγιωργίτικο και Μαυρούδι. Πάντα ονομασίας προέλευσης (ΠΟΠ και VQPRD!).

 

Ερωτας-ποίηση γνήσια και όχι λοιπόν «επιστημονικός» ρομαντισμός μας, σχήματα «φιλολογικά» παρελθόντος. Τι ομορφιά προσθέτω, αν είχαμε και 2-3 εργοστάσια εκεί πάνω για την όποια παραγωγή, χωρίς δανεικά, έτσι για να ζούμε ανθρώπινα. Και αν γινόταν π.χ., και κάποιες συντάξεις πιο καλές γι’ αυτούς που γυρνάνε πίσω! Λέμε τώρα… Μήπως γίνουν πραγματικότητα τώρα σε συνδυασμό και με τις εξελίξεις στον Τύπο (ηλεκτρονικά πλέον χωρίς νταβατζίδικα-μεγαλοεργολαβικά!). Μπας και ηρεμήσουν αυτοί οι «Συντάκτες» της Κολοκοτρώνη!

 

Γιάννης Π. Κορδής

Κιάτο