Του Κ. Μανωλιουδάκη
Και τώρα τρέχουμε… Το σοκ του σοβαρού τραυματισμού του Μάρκους Μπεργκ σκέπασε τα πάντα στον Παναθηναϊκό. Δεν μπορεί ωστόσο να «μακιγιάρει» τα πασιφανή προβλήματα που χρήζουν άμεσης διευθέτησης στο «τριφύλλι». Αλλωστε «όπως στρώνεις, κοιμάσαι». Κι ο Παναθηναϊκός φέτος είναι ξεκάθαρο ότι δεν έστρωσε, οπότε προσπαθεί να μπαλώσει το πάπλωμα, πριν πέσει και τον πλακώσει.
Τι εννοούμε;
1Προβληματικός σχεδιασμός. Στη διάρκεια του περσινού καλοκαιριού το δίδυμο Αναστασίου – Νταμπίζα είχε όλο τον χρόνο μπροστά του για να οργανώσει το χτίσιμο μιας νέας ομάδας. Εντοπίστηκαν γρήγορα οι παίκτες-στόχοι και ξεκίνησαν οι ψαγμένες μεταγραφικές κινήσεις. Το αποτέλεσμα ήταν εντυπωσιακό, με ποσοστό επιτυχίας που άγγιζε το απόλυτο. Με εξαίρεση τον Μπαϊράμι που έμεινε νοκ άουτ για μεγάλο διάστημα και τον Πέτριτς που ήρθε τον Γενάρη και έβγαλε προβλήματα, οι υπόλοιποι βοήθησαν σημαντικά την ομάδα. Φέτος, ο σχεδιασμός αποδείχτηκε προβληματικός.
2Αλχημείες και κενά που δεν καλύφθηκαν. Το «τριφύλλι» στόχευε κατ’ αρχάς να αντικαταστήσει δύο περιπτώσεις βασικών παικτών, με μίνιμουμ σκοπό να μην εμφανιστεί αποδυναμωμένο σε σχέση με πέρυσι. Ηθελε παίκτες αντί του Καπίνο που πωλήθηκε στη Μάιντς και του Αμπέιντ που επέστρεψε στη Νιούκασλ. Για τερματοφύλακας αποκτήθηκε ο Στιλ, που ναι μεν δεν είναι δυνατόν να κριθεί, αλλά από τη στιγμή που δεν αγωνίζεται και παίζει ο Κοτσόλης, δημιουργούνται εύλογα ερωτήματα για τον βαθμό ανταγωνιστικότητας-ποιότητας που διαθέτει. Αντί του Αμπέιντ, επίσης, δεν ήρθε κανείς. Στη θέση του βλέπουμε τον… Ντίνα, η «αναβάθμιση» του οποίου δεν μπορεί να καλύψει το κενό, αφ’ ενός επειδή ο παίκτης δεν «έχει» το γκολ, αφ’ ετέρου γιατί στο πρέσινγκ και στη δύναμη υστερεί ξεκάθαρα. Η απουσία επιτελικού χαφ με τρεξίματα, με κάθετη κίνηση και… γκολ απ’ τον άξονα είναι ορατή διά γυμνού οφθαλμού.
3Ανισορροπία στο έμψυχο υλικό. Ο Αλφάρο «κόπηκε» στα ιατρικά, ο Ρόσι προτίμησε την Πριμέρα Ντιβισιόν και ο Μπούι που αποκτήθηκε ως δανεικός από τη Γιουβέντους είναι περισσότερο 6άρι που μπορεί να παίξει και σαν 8άρι. Σίγουρα όχι επιτελικός μέσος. Αρα, τα τρεξίματα, η δύναμη, η κάθετη πάσα και κίνηση του Αμπέιντ, αλλά κυρίως τα 11 περσινά του γκολ δεν φαίνεται να έχουν βρει αντικαταστάτη. Αντ’ αυτών αποκτήθηκε ένας ακόμη στράικερ (ο νεαρός Μπερίσα), ενώ μετά το «χουνέρι» με τον Μπεργκ μπορεί να προκύψει ένας ακόμη περιφερειακός επιθετικός. Ο Παναθηναϊκός δηλαδή δεν έχει επιθετικό χαφ, αλλά θα έχει έξι επιθετικούς! Η ανισορροπία σε όλο της το μεγαλείο.
4Ο «Νάνο από δεξιά». Το τρίτο κενό που έπρεπε να καλυφθεί ήταν αυτό του δεξιού μπακ. Ο Παναθηναϊκός έψαχνε έναν… Νάνο για δεξιά και κατέληξε στον Μπούρμπο. Ο 31χρονος φουλ μπακ δεν έχει καμία σχέση με τον Ισπανό στο κομμάτι της δημιουργίας, ενώ δεν διαθέτει την έκρηξη και την ισορροπία του Νάνο. Ο Μπούρμπος είναι καλύτερος από τις υπάρχουσες επιλογές, σαφώς και μπορεί να βοηθήσει την ομάδα, αλλά…
5Το ροτέισον και η έπαρση. Η εξαιρετική αγωνιστική εικόνα του Παναθηναϊκού στο δεύτερο μισό της σεζόν ανέβασε -φυσιολογικά- τον πήχη των απαιτήσεων και των προσδοκιών. Με τη διαφορά ότι η διαχείριση της περσινής επιτυχίας φαίνεται πως (στο ξεκίνημα της σεζόν τουλάχιστον) έχει φέρει μια αίσθηση έπαρσης στα αποδυτήρια. Το (εκτεταμένο) ροτέισον του Αναστασίου στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος απέναντι στον Λεβαδειακό υπήρξε ενδεικτικό της υποτίμησης του αντιπάλου, τη στιγμή που και οι ποδοσφαιριστές της ομάδας εμφανίστηκαν «μπλαζέ» και δίχως κίνητρο-ενέργεια απέναντι στους Βοιωτούς, λες και θα κέρδιζαν μόνο με τις φανέλες.
Γενικά η διαχείριση έπειτα από επιτυχίες δείχνει προβληματική. Κάτι δεν γίνεται καλά στην ψυχολογική προετοιμασία ύστερα από θετικά αποτελέσματα και πριν από θεωρητικά εύκολα ματς. Αντίθετα, η συσπείρωση της ομάδας μετά από απρόσμενα «χαστούκια» είναι υποδειγματική. Το ζητούμενο ήταν, είναι και θα είναι η ισορροπία, που δεν υπάρχει…
