Ο μεγαλοϊδεατισμός των Ολυμπιακών Αγώνων

 

Μεγάλος ασφαλώς συντελεστής στην οικονομική κρίση που μαστίζει τη χώρα, εκτός από το ότι είναι κατασκευασμένη από το ίδιο το κεφάλαιο με σκοπό να απομυζήσει τα εισοδήματα των εργαζομένων, ήταν η ανάληψη εκ μέρους της χώρας μας της τέλεσης των Ολυμπιακών Αγώνων το 2004. Εχουν περάσει δέκα χρόνια από τότε και οι πάντες έχουν καταπιεί τη γλώσσα τους, αφού είχαν δει τους Ολυμπιακούς Αγώνες σαν την ενσάρκωση μιας Μεγάλης Ιδέας, να φανεί η Ελλάδα σαν μια χώρα με τεράστιες οικονομικές δυνατότητες και προοπτικές, με πολλές νέες επενδυτικές ευκαιρίες.

 

Νέα Δημοκρατία, ως αντιπολίτευση τότε, ΠΑΣΟΚ ως κυβέρνηση και ΚΚΕ χειροκρότησαν την ανάληψη της Ολυμπιάδας με διθυράμβους σχεδόν και μαζί τους τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, που διαφήμιζαν τα «θαύματα» που θα επιτυγχάνονταν μέσω της κατασκευής εθνικής σημασίας και χρησιμότητας έργων. Εργα που κατάντησαν ερείπια και χάσκουν τα ντουβάρια τους για να θυμίζουν τον μεγαλοϊδεατισμό και την ανέξοδη καυχησιολογία κυβέρνησης και αντιπολίτευσης. Μη λησμονούμε τη θαυμαστή συναίνεση των κομμάτων στην κυβερνητική απόφαση, πλην βεβαίως του τότε Συνασπισμού, που εκτιμούσε, ήδη από το 1997, ότι οι Ολυμπιακοί Αγώνες θα προκαλέσουν μεγάλη ζημιά στο περιβάλλον κατ’ αρχάς και στην ποιότητα ζωής στο Λεκανοπέδιο και με σημαντικές επιπτώσεις στην ελληνική οικονομία. Ακόμη και το συνήθως επιφυλακτικό ΚΚΕ θεωρούσε τους Ολυμπιακούς Αγώνες σαν ένα μεγάλο διεθνές αθλητικό-κοινωνικό-πολιτικό-πολιτιστικό γεγονός, σαν μια μορφή επικοινωνίας λαών και χωρών, σαν αναφαίρετο δικαίωμα του ελληνικού λαού να διεκδικεί την τέλεση των αγώνων στη χώρα μας.

 

Αυτά συμβαίνουν με τις Μεγάλες Ιδέες, τονώνεται το χαμηλό ηθικό και εθνικό συναίσθημα με μεγάλα λόγια, που θα επιφέρουν δήθεν την ανάταση του λαού, χωρίς κανένα προγραμματισμό, χωρίς ερείσματα αλήθειας και βάσεις πραγματικότητας. Η σπουδαία εθνική υπόθεση, όπως την αποκαλούσαν τα κόμματα, αποδείχτηκε ένα φιάσκο. Τα έργα που έγιναν πρόχειρα και χωρίς μελέτη δεν εξυπηρετούν την κοινωνία, ούτε η Πολιτεία μπορεί να τα εκμεταλλευτεί. Η Αθήνα απλώς ομόρφυνε την πρόσοψη μερικών κτιρίων της, δεν δημιουργήθηκε υποδομή για περαιτέρω ανάπτυξη, δεν «ανάσανε» η χώρα, δεν ήλθαν οι περιώνυμοι επενδυτές. Τώρα είναι αργά για παραδοχή λαθών και προχειρότητας. Τα τεράστια ποσά που δαπανήθηκαν, σε βάρος του ελληνικού λαού, καλείται αυτός ο ίδιος ο λαός να τα επωμιστεί. Ράθυμες κυβερνήσεις, χωρίς βούληση, χωρίς μέθοδο, χωρίς προοπτική οδήγησαν τη χώρα στο σημερινό οικονομικό αδιέξοδο. Αυτό δεν πρέπει να λησμονείται από κανέναν. Τι μας άφησε η Μεγάλη Ιδέα των Ολυμπιακών Αγώνων; Ερείπια.

 

Ευρωπαϊκά

 

Κάποτε, είχαμε ρωτήσει τον αείμνηστο ασκητή Γέροντα Παΐσιο (καλή του η ώρα) τη γνώμη του για την «Ευρωπαϊκή Ενωσι» (τότε «Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα») και το κατά πόσον συνιστά πολιτισμικό κίνδυνο-απειλή για την ιδιοπροσωπία του Ελληνισμού.

 

«Τι να σας πω παιδάκια μου;» απήντησε ο σοφός Γέρων. «Οταν έγιναν οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής μαζεύτηκαν όλες οι φυλές του Ισραήλ, έδωσε η κάθε μια από ένα κουρέλι, κατασκευάσθηκε κουτσά-στραβά μια κουρελού. Εδώ στην Ευρώπη, έχουμε προαιώνιες εθνικές οντότητες, ξεχωριστά χαλιά. Τα χαλιά, όσο και αν προσπαθήσεις να τα ενώσεις, το ένα τραβάει κατά ’δώ, το άλλο τραβάει κατά ’κεί. Μη φοβόσαστε – μόνο να ’χετε πίστι στον Θεό».

 

Παρεμπιπτόντως, δεν γνωρίζω αν οι αναγνώστες σας έχουν υπ’ όψιν τους για ποιο λόγο μετονομάσθηκε η περιώνυμος «Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότης» εις «Ευρωπαϊκήν Ενωσιν». Ιδού η αιτία: Υπάρχει έκθεσις του υπουργού Οικονομικών του Αδόλφου Χίτλερ, συντεταγμένη εν έτει 1942 μ.Χ., ακριβώς υπό τον τίτλον «Προς μιαν Ευρωπαϊκήν Οικονομικήν Κοινότητα»… (Πάσα ομοιότης οφείλεται αποκλειστικώς και μόνον εις τυχαίαν σύμπτωσιν…).

 

Αθανάσιος Κ. Παπατζίμας, Θεσσαλονίκη

 

………………………………………………………………….

 

Κάθε 7 και εγκαίνια!

 

Τις τελευταίες μέρες ο αρμόδιος υπουργός κατέβηκε στην Αρχαία Κόρινθο, εκεί στο κομμάτι μέχρι το Ζευγολατιό και εγκαινίασε τα 7 χιλιόμετρα της ακατονόμαστης πλέον εθνικής οδού Κορίνθου-Πατρών συνολικού μήκους περί τα 130 χλμ.

 

Τα γράψαμε, τα ξαναγράψαμε, τον λόγο έχουν κάθε τόσο οι έντιμοι διαπιστευμένοι δημοσιογράφοι για τα δημόσια έργα της χώρας που χάρη σ’ αυτούς αντιλαμβανόμαστε κάθε τόσο γιατί μας δουλεύουν τόσο χοντρά, φυσικά και η μάσα χοντρή. Δεν νομίζω να υπάρχει αντίρρηση. Βέβαια είναι και οι αρθρογραφίες κάθε τόσο των μεγαλοκλασάτων υπουργών που αφού απομακρυνθούν μιλάνε. Οπως ο Καρδιτσιώτης κ. Σουφλιάς, παντοδύναμος τότε, πριν από έναν χρόνο μάς εξήγησε στο «Βήμα»: «Γιατί και πώς καθυστερούν τα έργα!». Για να τελειώνουμε και ενώ ο σημερινός υπουργός μάς μίλησε ευγενικά ότι το έργο θα είναι σύγχρονο και ότι ο αυτοκινητόδρομος θα δοθεί στην κυκλοφορία στο τέλος του 2015, υπενθυμίζουμε το τεράστιο δράμα όσων κατοικούν παραλιακά, Κορινθία, Αχαΐα, με τη «γυφτιά των νταλικών» (θα συνετιστούν άραγε με την κρίση να πάνε πάνω και να σκάνε οι εταιρείες τους;) και ότι η Πάτρα, η πρώτη πύλη στα ξένα, δεν έχει ούτε δρόμο ούτε τρένο! Ωστε είμαστε πανέτοιμοι για τις νέες αυξήσεις αλλά και τα νέα διόδια. Για τα παράπλευρα έργα, καλά τώρα μόνο τις παράπλευρες απώλειες ξέρουμε μια ζωή! Και με την ευκαιρία είναι μετά από σχετική εξήγηση του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη ότι οι πρόσφατες νέες αυξήσεις ήταν συμφωνημένες από το 2007 και με την επανέναρξη των έργων μπήκαν σε λειτουργία. Εύχομαι ειλικρινά να εγκαινιάσει ο ίδιος την Κορίνθου-Πατρών για να μην έχουμε πάλι τα ίδια!

 

Γιάννης Π. Κορδής, Κιάτο