«Για λίγα δευτερόλεπτα όλα μαύρισαν μπροστά μου. Επαναλάμβανα μέσα μου τις λέξεις: δεν μπορεί να συμβαίνει, δεν είναι αλήθεια. Δεν υπάρχει δικαιοσύνη; Πόσο αξίζει μια ανθρώπινη ζωή;» αναρωτιόταν ο Μπανγκλαντεσιανός εργάτης γης Τίπου Τσοουντούρι λίγες στιγμές μετά την απόφαση-χάδι του Μεικτού Ορκωτού Δικαστηρίου Πάτρας για τους κατηγορούμενους των πυροβολισμών της Μανωλάδας.

Ενάμιση χρόνο μετά τη δολοφονική επίθεση, η βρετανική εφημερίδα «Guardian» επιστρέφει στη Μανωλάδα των μαφιόζων φραουλοπαραγωγών, που κυκλοφορούν ακόμα με τις Πόρσε, των εγκαταλειμμένων μεταναστών που ζουν σε τρώγλες χωρίς νερό και ρεύμα, σε μια κοινωνία που δείχνει να ξέχασε τα θύματά της τόσο γρήγορα.

«Για 11 ώρες εργασίας τη μέρα έπρεπε να παίρνουμε 22 ευρώ την ημέρα, μείον τρία ευρώ για φαγητό και άλλα τρία για στέγαση. Αλλά κάθε φορά μάς έλεγε ότι θα πληρωθούμε την επόμενη εβδομάδα. Πήγαμε και βρήκαμε τον Βαγγελάτο στο γραφείο του, στη Λάπα, και μας είπε ότι θα πλήρωνε μόνο εμάς, αλλά στους άλλους έπρεπε να πούμε να κάνουν υπομονή. Και τότε αποφασίσαμε να κάνουμε απεργία», λέει ο Τίπου στην ανταποκρίτρια του «Guardian», Ελενα Σμιθ, συμπληρώνοντας:

«Πήγαμε στον χώρο εργασίας και άρχισαν να πυροβολούν. Ακουγες μόνο κραυγές και κλάματα από παντού και όλοι να ζητούν βοήθεια. Εκείνοι συνέχισαν να πυροβολούν και το αίμα είχε χυθεί παντού».

Σύμφωνα με τον Μωυσή Καραμπεϊλίδη, τον δικηγόρο των μεταναστών, η ντροπιαστική απόφαση του δικαστηρίου βγήκε μέσα σε 15 λεπτά χωρίς καν να εξηγηθεί το σκεπτικό. «Ντρέπομαι που είμαι Ελληνας. Ελπίζουμε τώρα για την ανατροπή της απόφασης στον Αρειο Πάγο», δηλώνει ο ίδιος.

«Τίποτα δεν έχει αλλάξει στη Μανωλάδα, οι άνθρωποι αυτοί ζουν ακόμα σαν σκλάβοι», σχολιάζει η Βρετανίδα δημοσιογράφος, κάνοντας αναφορά και στη διαφαινόμενη έξαρση των ρατσιστικών επιθέσεων τις τελευταίες εβδομάδες κατά μεταναστών, προσφύγων και ομοφυλόφιλων.

Κ.Ζαφ.