Του Δημήτρη Κανελλόπουλου
EUROKINISSI/ ΚΑΤΩΜΕΡΗΣ ΚΩΣΤΑΣ
«Εχω την εντύπωση ότι δεν έχω γράψει πάρα πολλά τραγούδια», έλεγε σε μία από τις τελευταίες του συνεντεύξεις ο Αντώνης Βαρδής. «Κάποια στιγμή ρώτησα: Πόσα τραγούδια έχω γράψει; Και μου είπαν, γύρω στα 500. Εγώ νόμιζα ότι πρέπει να είναι πάνω από 600. Δεν αποκλείεται και κάποια τραγούδια να μην τα έχω δηλώσει, γιατί είμαι λίγο αμελής σε αυτά, και μπορεί να είναι 600-700».
Μας έμειναν παρακαταθήκη οι συνθέσεις του λοιπόν, το ισχυρό αποτύπωμα του Αντώνη Βαρδή στη μουσική. Ηταν 66 χρόνων. Και χθες το πρωί έχασε τη μάχη με τον καρκίνο, ήταν πολύ ταλαιπωρημένος το τελευταίο διάστημα, εδώ και δύο μήνες νοσηλευόταν στο νοσοκομείο «Υγεία». «Ο μουσικοσυνθέτης Αντώνης Βαρδής απεβίωσε τα ξημερώματα της Τρίτης 2 Σεπτεμβρίου 2014 στο νοσοκομείο “Υγεία”, μετά από δίμηνη νοσηλεία», έλεγε το λιτό ανακοινωθέν του ιδρύματος.
Οι περιπέτειες της υγείας του ξεκίνησαν πριν από 23 χρόνια, τότε διαπιστώθηκε ότι έπασχε από καρκίνο. Αλλά έζησε με αυτό και πάλεψε. Πριν από έναν χρόνο διαγνώστηκε με καρκινικό όγκο στο κεφάλι, μέχρι και σε μια δύσκολη χειρουργική επέμβαση στο Ανόβερο υποβλήθηκε, αλλά δεν τα κατάφερε παρά τις πρώτες ενδείξεις βελτίωσης της υγείας του. Πέθανε έχοντας στο πλευρό του τον γιο του Γιάννη Βαρδή και στενούς συγγενείς και φίλους. Η κηδεία του θα γίνει σήμερα στις 11 το πρωί σε στενό οικογενειακό κύκλο, στο Νεκροταφείο της Παιανίας.
Ο Αντώνης Βαρδής γεννήθηκε στις 7 Αυγούστου 1948 στο Μοσχάτο. Από πολύ μικρός, μόλις 6 ετών, δούλεψε στο σχήμα του Μανώλη Χιώτη στη «Γωνιά της Αθήνας» στην Πλάκα. Χόρευε και τραγουδούσε. Αλλά δεν μπήκε αμέσως στον χώρο του τραγουδιού, παρά το ελπιδοφόρο ξεκίνημά του. Οι οικονομικές δυσκολίες που αντιμετώπιζε η οικογένειά του ήταν αρκετές. Χρειάστηκε να εργαστεί και ο ίδιος σε διάφορες δουλειές, σε ψιλικατζίδικο, χρωματοπωλείο, βενζινάδικο, σε οικοδομή ως βοηθός υδραυλικού. Μέχρι και ναυτικός έγινε.
Στο τέλος του 1965 και σε ηλικία 17 ετών άρχισε να ασχολείται επαγγελματικά με τη μουσική. Το πρώτο του συγκρότημα ήταν οι «Vickings». Από το 1969 έως και το 1981 δούλεψε ως μουσικός ορχήστρας σε διάφορες μπουάτ της Πλάκας και συνεργάστηκε με τους πιο σημαντικούς Ελληνες δημιουργούς και τραγουδιστές, πριν ξεκινήσει και τη δική του πορεία.
Ως δημιουργός, έγραψε μεγάλα και σημαντικά τραγούδια, που αγαπήθηκαν από το κοινό. Ενδεικτικά: «Θα ‘θελα να ήσουνα εδώ» (στίχοι: Σαράντης Αλιβιζάτος), «Απόψε θέλω να πιω» (Σοφία Αργυροπούλου), «Αχ αγάπη» (Πυθαγόρας), «Θυμήσου» (Λευτέρης Παπαδόπουλος), «Με μια αγκαλιά τραγούδια» (Ιφιγένεια Γιαννοπούλου), «Στο κάτω κάτω της γραφής» (Βασίλης Γιαννόπουλος), «Φεύγουν καράβια» (Πάνος Φαλάρας), «Φεύγω» (Χάρις Αλεξίου – Αντώνης Βαρδής) και άλλα πολλά.
Συνεργάστηκε δε με όλο τον κόσμο: Στέλιο Καζαντζίδη, Γιάννη Πουλόπουλο, Γιώργο Νταλάρα, Γιάννη Πάριο, Δήμητρα Γαλάνη, Βασίλη Παπακωνσταντίνου, Χαρούλα Αλεξίου, Λίτσα Διαμάντη, Ελευθερία Αρβανιτάκη, Μανώλη Μητσιά, Ελένη Βιτάλη κ.ά. Και με τους περισσότερους γνωστούς και καταξιωμένους στιχουργούς: Μάνο Ελευθερίου, Λευτέρη Παπαδόπουλο, Πυθαγόρα, Κώστα Τριπολίτη, Αντώνη Ανδρικάκη κ.ά.
Ηταν ενεργός και δημιουργικός μέχρι το τέλος. Σε ένα από τα παλιότερα posts του στη σελίδα του στο facebook μοιάζει σαν να μας αποχαιρετά: «Ηθελα να σας ευχαριστήσω γιατί μου δίνετε δύναμη, πάντα χρειάζομαι την αγάπη σας και μου τη δίνετε απλόχερα. Εγώ κάνω ό,τι μπορώ, και έχω πει πολλές φορές ότι επειδή τα πράγματα είναι τόσο δύσκολα, όσο μπορούμε να αντλήσουμε δύναμη και να κάνουμε υπομονή, να μπορούμε να αντεπεξέλθουμε».
