Τη σύμπλευση της εγχώριας τρόικας με την ακροδεξιά και το ραντεβού της Αριστεράς με την ιστορία επισήμαναν χθες σε εκδήλωση του ΣΤΡΙΖΑ-ΕΚΜ στο θέατρο «Ακροπόλ» οι Αλ. Τσίπρας, Ν. Παρασκευόπουλος, Γ. Κιμούλης και Αρ. Μανωλάκος
Tου Νίκου Σβέρκου
Την απάντηση της Αριστεράς στη στρατηγική της έντασης που, σύμφωνα με τον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, ακολουθεί η κυβέρνηση αναζήτησαν οι ομιλητές της σχετικής εκδήλωσης της αξιωματικής αντιπολίτευσης χτες το βράδυ στο θέατρο «Ακροπόλ».
Ο πρόεδρος της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, Αλέξης Τσίπρας, προχώρησε σε μια αναδρομή των τακτικών ελληνικών και ξένων κυβερνήσεων στους κοινωνικούς αγώνες. Ο Α. Τσίπρας διάβασε απόσπασμα από σχετικό κείμενο του Φραντσέσκο Κοσίγκα, υπουργού Δημόσιας Τάξης την εποχή της «έντασης» στην Ιταλία και το χαρακτήρισε «ευαγγέλιο της σημερινής κυβέρνησης του κ. Σαμαρά, του κ. Δένδια, του κ. Βορίδη, του κ. Φαήλου Κρανιδιώτη και του κ. Κεδίκογλου». Ο Αλέξης Τσίπρας σημείωσε, μάλιστα, ότι «νεοφιλελευθερισμός και Ακροδεξιά βαδίζουν χέρι-χέρι σε όλο το καθεστωτικό πολιτικό, κρατικό και μιντιακό φάσμα. Είναι οι δύο όψεις του μνημονιακού νομίσματος», ενώ πρόσθεσε ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το πρόσωπο της κοινωνίας που βάλλεται» και ότι «η Αριστερά και ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η συμπαγής πολιτική δύναμη που εγγυάται ότι η δημοκρατία στην Ελλάδα δεν θα ακρωτηριαστεί από τον νεοφιλελεύθερο ακροδεξιό φονταμενταλισμό της συγκυβέρνησης του Μνημονίου».
Ο Αλέξης Τσίπρας χαρακτήρισε μάλιστα τη Χρυσή Αυγή «πολιτικο-στρατιωτικό πυλώνα του συστήματος της διαπλοκής» και σημείωσε ότι στη στρατηγική της έντασης πρωταγωνιστεί και η «σημερινή ηγετική ομάδα της Ν.Δ. και οι επικοινωνιακοί της σύμβουλοι, επιφανείς ακροδεξιοί αναλφάβητοι, μικροί Γκέμπελς». Ο Αλέξης Τσίπρας σημείωσε ότι η Αριστερά «δεν βρέθηκε τυχαία σε αυτό το ραντεβού με την Ιστορία στον τόπο μας. Και, οπλισμένη με τη συλλογική εμπειρία δεκαετιών, αυτή τη φορά δεν πρόκειται να παραδώσει τα όπλα».
Ο Νίκος Παρασκευόπουλος, καθηγητής Νομικής του ΑΠΘ, σημείωσε εισαγωγικά ότι υπάρχει σύγκρουση ομάδων φιλοσοφιών, την οποία παρομοίασε με σύγκρουση του «πολιτισμού της μέλισσας», χρησιμοποιώντας τον ορισμό του ανθρώπινου κοινωνικού όντος κατά τον Αριστοτέλη, και του «πολιτισμού των λύκων», που υποστηρίζει ότι αν ο άνθρωπος αφεθεί ελεύθερος θα αλληλοσκοτωθεί με τους γύρω του. Ο πανεπιστημιακός τόνισε ότι πλέον η σύγκρουση των «υπεύθυνων πολιτικών» που υπαγορεύουν τη λιτότητα με εκείνους τους «ανεύθυνους» που αντιτίθενται σε αυτή την πολιτική μεταφράζεται σε «σύγκρουση της νομιμότητας με την ανομία». Προσέθεσε δε ότι «το πεδίο της βίας αποτελεί τη καυτή έδρα του κυρίαρχου αντιπάλου» και ότι «ο Οδυσσέας δεν πρόκειται να κερδίσει ποτέ τον Πολύφημο με τη δύναμη και την πάλη».
Ο Γιώργος Κιμούλης, σκηνοθέτης και ηθοποιός, απευθύνθηκε στο ακροατήριο με τη φράση «σύντροφοι και συντρόφισσες», και σημείωσε ότι η Αριστερά «έχει υποχρέωση τη ρήξη, που δεν φτάνει να εξαγγέλλεται και να υλοποιείται μόνο με παραδοσιακές μορφές αντίστασης», αλλά «να μιλά και να υπερασπίζεται το συναίσθημα του πολίτη». Δήλωσε συγκινημένος για την «έμπρακτη αλληλεγγύη» μετά τα όσα γράφτηκαν για φορολογικές οφειλές του και τόνισε χειροκροτούμενος «δηλώνω ευθαρσώς ότι, κουβαλώντας τη σφραγίδα που μου έβαλαν, θα συνεχίσω να διατυπώνω όσο πιο δυνατά τις πολιτικές μου θέσεις». Πρόσθεσε δε ότι «η νέα Δεξιά διεκδικεί να ξεμπερδέψει μια και καλή με το ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς».
Ο Αριστείδης Μανωλάκος, πρώην πρόεδρος της ΕΣΗΕΑ και μέλος του Δ.Σ. της Ανεξάρτητα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης Α.Ε., τόνισε ότι «είναι η δεύτερη φορά μετά το ’58 που η Αριστερά με τα “νέα παιδία” αναδεικνύεται σε αξιωματική αντιπολίτευση», προσθέτοντας ότι «είναι απορίας άξιον που το ΚΚΕ είναι κλεισμένο σε έναν σεχταρισμό που η Ιστορία έχει καταδικάσει» και που την τακτική του «οι πολιτικοί αντίπαλοι της Αριστεράς την υποδέχονται με σεβασμό». «Η Αριστερά βρίσκεται σε κρίσιμη καμπή για να αντιμετωπίσει τη στρατηγική της έντασης και να διεκδικήσει τη διακυβέρνηση» ανέφερε ο Αρ. Μανωλάκος, σημειώνοντας ότι «με τη νομοθεσία του Σαμαρά και την αυθαιρεσία του Δένδια, με το μαστίγιο και το καρότο και την καραμέλα της προσέλκυσης επενδύσεων, επιχειρείται να επιβληθούν όροι παθητικότητας για την κοινωνική συναίνεση», ενώ η Αριστερά οφείλει «να απονομιμοποιήσει την τριανδρική κυβέρνηση και να ενισχύσει τον κόσμο της εργασίας» με «μια κυβέρνηση σωτηρίας του λαού».
