Της Αρτέμιδος Σπηλιώτη
Φιλόδοξο χαρακτηρίζεται το Εθνικό Σχέδιο Ανασυγκρότησης που παρουσίασε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας, στη Διεθνή Εκθεση Θεσσαλονίκης. Το κόστος του είναι 17,5 δισ. ευρώ (9,5% του ΑΕΠ) εκ των οποίων τα 5 δισ. ευρώ, σε βάθος διετίας, αφορούν το σχέδιο για την ανάκτηση της εργασίας.
Το πόσο ρεαλιστικό είναι δεν είναι δυνατόν να κριθεί στην παρούσα φάση καθώς η κυβέρνηση είναι έτοιμη να δεσμεύσει τη χώρα με νέα δανεικά και νέο μνημόνιο. Επιπρόσθετα, τα πανευρωπαϊκά stress tests των τραπεζών θα ολοκληρωθούν στο τέλος του χρόνου και αν προκύψουν νέες κεφαλαιακές ανάγκες για τις ελληνικές τράπεζες το «μαξιλάρι» του Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας θα «ξεφουσκώσει». Σύμφωνα με τις εξαγγελίες Τσίπρα, το «μαξιλάρι» αυτό θα χρηματοδοτήσει τη «νέα Σεισάχθεια» στα «κόκκινα» δάνεια φυσικών προσώπων και επιχειρήσεων και την ίδρυση αναπτυξιακής τράπεζας.
Από την άλλη πλευρά, η συγκυβέρνηση Ν.Δ.–ΠΑΣΟΚ προορίζει το αποθεματικό του ΤΧΣ για την ελάφρυνση του χρέους.
Αυτό άλλωστε είναι και το φλέγον ζήτημα για τη χώρα και ο Αλ. Τσίπρας δεσμεύτηκε ότι θα διαπραγματευτεί επί της ουσίας και δεν θα αποδεχτεί, όπως ο Αντ. Σαμαράς, τις απαιτήσεις των δανειστών ζητώντας απλώς και μόνο την επιείκειά τους.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ζητά άμεση προσφυγή στη λαϊκή ετυμηγορία και ισχυρή εντολή διαπραγμάτευσης με κύριο στόχο τη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους της ονομαστικής αξίας του χρέους ώστε να γίνει βιώσιμο, όπως συνέβη το 1953 για τη Γερμανία. Παράλληλα, θα διεκδικήσει «ρήτρα ανάπτυξης» ώστε η αποπληρωμή του υπολοίπου να εξυπηρετείται από την ανάπτυξη και όχι από το πλεόνασμα του προϋπολογισμού και φυσικά περίοδο χάριτος ώστε να εξοικονομηθούν πόροι για την ανάπτυξη. Ωστόσο ζητούμενο για τη χώρα και για την αξιωματική αντιπολίτευση είναι ποια θα είναι η κυβέρνηση που θα διαπραγματευτεί τη βιωσιμότητα του χρέους. Αν είναι η παρούσα κυβέρνηση, ο κίνδυνος να βρεθεί μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ προ δυσάρεστων τετελεσμένων (βλ. νέα επώδυνα μέτρα και λιτότητα) είναι ορατός και τα περιθώρια μια νέας διαπραγμάτευσης είναι ανύπαρκτα.
Οι δανειστές θέλουν να είναι σίγουροι ότι θα πάρουν πίσω και με το παραπάνω τα λεφτά τους και τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα ότι θα συνεχίσουν να κάνουν χρυσές δουλειές και να αγοράζουν έναντι πινακίου φακής τα χρυσαφικά της χώρας. Συνεπώς θα κάνουν ό,τι είναι δυνατόν ώστε να διαπραγματευτούν τη βιωσιμότητα του χρέους με τους Σαμαρά–Βενιζέλο, ώστε να μην «κλυδωνιστεί» το ευρωπαϊκό οικοδόμημα.
Οι πολίτες αυτής της χώρας, από την πλευρά τους, προσδοκούν από την παρούσα αξιωματική αντιπολίτευση να έχει ρεαλιστικό σχέδιο για παν ενδεχόμενο.
