Μπορεί το εργατικό δίκαιο να έχει πάει περίπατο, για κάποιους «εργάτες», όμως, ο περίπατος αυτός είναι ιδιαζόντως ευχάριστος. Ο λόγος για τα μέλη του «Εργοταξίου Ιδεών», μιας πρωτοβουλίας των εκδόσεων «Ευρασία», που ξεκίνησε πριν από δύο χρόνια. Πρόκειται ουσιαστικά για έναν κύκλο φιλοσοφικών συναντήσεων, που στόχο έχουν να φέρουν σε επαφή όσους ενδιαφέρονται για σύγχρονα φιλοσοφικά ζητήματα μέσω ενός γόνιμου και ουσιαστικού διαλόγου.

Φέτος, η περιήγηση στον χώρο της Φιλοσοφίας πιάστηκε χέρι χέρι με αυτόν της Ψυχιατρικής και των Τεχνών και μεταφέρθηκε, στα τέλη του Αυγούστου, στη Βυζίτσα του Πηλίου. Και δεν έφτανε αυτό, αλλά οι ομιλίες έγιναν και στον αύλειο χώρο ιστορικού μοναστηριού του Αγ. Ιωάννη (βλέπε φωτ.). Ενα ντου να έκανε κάποια παρακρατική οργάνωση (ή και κρατική, τώρα που είναι και της μόδας να μπαίνουν παρόμοιες οργανώσεις στη Βουλή) και ούτε όλοι οι άγιοι μαζί δεν θα μας έσωζαν. Ασε που με αυτά που ακούγονταν, δεν θα ήθελαν καν να μας σώσουν.

Ο ψυχίατρος-ψυχαναλυτής Κώστας Γεμενετζής μίλησε για τον… καλό ταξιδιώτη, αυτόν που δεν αφήνει πίσω του ίχνη. Ευγενέστατος, κατατοπιστικότατος, αλλά για μας που υπογράφουμε κάθε μας λέξη (τουτέστιν, αφήνουμε τα ίχνη μας παντού) τι να φτουρήσει! Η οικοδέσποινα του σεμιναρίου, επίσης ψυχαναλύτρια, Χλόη Κολλύρη, περιέγραψε την αντίσταση ως στάση και καταλάβαμε επιτέλους κι εμείς οι πτωχοί τι σημαίνει «στέκομαι». Σημαίνει βάζω τα όριά μου. Εως εδώ και μη παρέκει. Ο καθηγητής Φιλοσοφίας Στέφανος Ροζάνης ένωσε στην ομιλία του τη Φαντασία με τη Δημιουργία, ο ψυχίατρος Θανάσης Γεωργάς, την Ψυχοθεραπεία με τη Φαινομενολογία (τα εξήγησε όλα και σε μας τους αδαείς) και ο καθηγητής Πολιτικών Επιστημών, Γιάννης Σταυρακάκης, μας επανέφερε στην πραγματικότητα μιλώντας για τις ψυχοκοινωνικές διαστάσεις της κρίσης…

Ευτυχώς, τα ψυχοσωματικά που μας έχουν εμφανιστεί λόγω κρίσης είχαμε πολλούς ψυχιάτρους να μας τα αναλύσουν. Δόξα στον Αγ. Ιωάννη και στον Καντ μαζί!

Νόρα Ράλλη