Το Ισλαμικής Τέχνης πρέπει να είναι το αγαπημένο μουσείο του Αγγελου Δεληβοριά. Ο ίδιος επιμελήθηκε την πρώτη παρουσίαση των πολύτιμων συλλογών του, πριν από μια δεκαετία, ο ίδιος αποδέχτηκε τη δωρεά του νεοκλασικού στη συμβολή των οδών Αγ. Ασωμάτων και Διπύλου από τον πολιτικό και συλλέκτη έργων τέχνης Λάμπρο Ευταξία. Στο παρελθόν, ο Ευταξίας ήθελε να δώσει το κτίριο στη Νίκη Γουλανδρή για να γίνει στο Θησείο το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης, ωστόσο εκείνη αρνήθηκε, προφανώς την αποθάρρυνε η ιδιαίτερη «γεωγραφία» της περιοχής.
Ισως όλα αυτά δεν έχουν τόση σημασία όσο το γεγονός ότι το Μουσείο Ισλαμικής Τέχνης γιορτάζει 10 γόνιμα χρόνια λειτουργίας. Διαθέτει μία από τις σημαντικότερες συλλογές παγκοσμίως, περιζήτητες στο εξωτερικό, με έργα του ισλαμικού πολιτισμού: από τις Ινδίες και την Περσία, τη Μεσοποταμία και τη Μικρά Ασία, τη Μέση Ανατολή, την Αραβία, την Αίγυπτο και τη Β. Αφρική ώς τη Σικελία και την Ισπανία. Πάνω από 8.000 δείγματα κεραμικής, μεταλλοτεχνίας, χρυσοχοΐας, υφαντικής, ξυλογλυπτικής, υαλουργίας, οστέινα αντικείμενα, ενεπίγραφες επιτύμβιες στήλες και όπλα, καθώς και τον εσωτερικό μαρμαροθετημένο διάκοσμο μιας αίθουσας υποδοχής ενός αρχοντικού του 17ου αιώνα από το Κάιρο.
Βασικός σκοπός του παραρτήματος του Μουσείου Μπενάκη είναι η ανάδειξη της τέχνης του ισλαμικού κόσμου και η γνωριμία και κατανόηση των γειτονικών λαών και πολιτισμών. «Με τη δημιουργία αυτού του μουσείου τιμήσαμε τον ιδρυτή του, Αντώνη Μπενάκη, ο οποίος είχε τη διορατικότητα και τη γνώση να συλλέξει, τη δεκαετία του ’40, στην Αίγυπτο, σημαντικά έργα του ισλαμικού πολιτισμού», ειπε ο Αγγ. Δεληβοριάς. «Το μουσείο είναι μια ανεκτίμητη δωρεά στο ελληνικό κράτος, αν και το ελληνικό κράτος δεν την εκτιμά ως τέτοια».
Γεγονός είναι ότι η ελληνική μουσειακή πολιτική δεν το έχει αγκαλιάσει όσο του αξίζει. Ούτε και το ελληνικό κοινό -κυρίως ξένοι το επισκέπτονται. Και όμως, όλα αυτά τα χρόνια έχει αναπτύξει πλούσια εκθεσιακή δραστηριότητα, προβάλλοντας πτυχές του ισλαμικού πολιτισμού, αλλά και της σύγχρονης καλλιτεχνικής δημιουργίας, έχει οργανώσει ημερίδες, ομιλίες, αφηγήσεις παραμυθιών, μουσικές βραδιές, με ταιριαστή θεματολογία.
Χώρια οι συμμετοχές σε σημαντικές εκθέσεις εκτός συνόρων. «Το μουσείο είναι πιο δημοφιλές στο εξωτερικό παρά εδώ, τελευταία και σε χώρες της Μ. Ανατολής», τόνισε η διευθύντριά του, Μίνα Μωραΐτου. Ετσι, επιλεγμένα έργα του μουσείου θα εμπλουτίσουν διεθνή έκθεση με θέμα το «Προσκύνημα στη Μέκκα», στο Αμπου Ντάμπι. Και στην Αθήνα, όμως, συνεχίζει… ακάθεκτο με αποκορύφωμα τον Δεκέμβριο την έκθεση «Θεόδωρος Ράλλης: με το βλέμμα στην Ανατολή», με πίνακες που αναδεικνύουν την ατμόσφαιρα στο χαρέμι και στο λουτρό, αυτοπροσωπογραφίες, εικονογράφηση βιβλίων, ημερολόγια και άλλα αντικείμενα που θα συνδεθούν με τα εκθέματα του μουσείου.
Συνολικά, όλα αυτά τα χρόνια 100.000 επισκέπτες έχουν περάσει το κατώφλι του και 30.000 παιδιά από σχολεία. Σίγουρα στο μουσείο θα μπορούσε να δώσει μεγαλύτερη ώθηση η λειτουργία του καφενείου του, στην ταράτσα του, με υπέροχη θέα στον Κεραμεικό, το Θησείο και την Ακρόπολη. Ωστόσο, η οικονομική κρίση, που οδήγησε σε περικοπές του ωραρίου, αλλά και η αδυναμία πρόσθετης φύλαξης, δρουν προς το παρόν ανασταλτικά.
Παρή Σπίνου
