«Βαρδινοπέδι» καταγγέλλει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ στη Χαλκιδική. Στα δικαστήρια του Πολύγυρου εκδικάζεται σήμερα η υπόθεση παραχώρησης 54.000 στρεμμάτων σε εταιρεία συμφερόντων του ομίλου Βαρδινογιάννη. Η διεκδίκηση της περιοχής, που αποτελεί το 1/3 της Σιθωνίας, κρατάει 41 ολόκληρα χρόνια!
Την υπόθεση φέρνει στο φως η περιφερειακή παράταξη «ΑΝΤΑΡΣΥΑ στην Κεντρική Μακεδονία», με επικεφαλής τον Θανάση Αγαπητό, που συμμετέχει δυναμικά στην οργανωμένη κινητοποίηση των κατοίκων, σήμερα στις 9 το πρωί, στο δικαστικό μέγαρο Χαλκιδικής. Η παράταξη καταγγέλλει ότι «κινδυνεύουν 54.000 στρέμματα γης της Σιθωνίας από τις ορέξεις επιχειρηματικών συμφερόντων και μοναστηριών».
Σύμφωνα με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, η ΣΕΚΑ Α.Ε. του ομίλου Βαρδινογιάννη εδώ και 41 χρόνια διεκδικεί την κυριότητα μιας περιοχής που αποτελεί το 1/3 της χερσονήσου και περιλαμβάνει δημόσιο δάσος, καλλιέργειες, οικισμούς και νησιά, στηριζόμενη σε μεσαιωνικά -βυζαντινά και οθωμανικά- χρυσόβουλα, αγοραπωλησίες μεταξύ μοναστηριών, αλλά κυρίως στη σκανδαλώδη παραχώρηση της περιοχής με απόφαση της χούντας στον Βαρδινογιάννη, το 1973. Παρ’ ότι η παραχώρηση ανακλήθηκε από το Δημόσιο μετά την πτώση της χούντας, οι τίτλοι ιδιοκτησίας -40 χρόνια μετά!- δεν έχουν ακυρωθεί, με αποτέλεσμα συνεχώς να εκκρεμούν δικαστικές διαμάχες, οι οποίες αφορούν τους τύπους, αλλά όχι την ουσία της υπόθεσης.
Ο επικεφαλής της περιφερειακής παράταξης, Θανάσης Αγαπητός, τονίζει πως «η πραγματική ουσία βρίσκεται στο γεγονός ότι το κράτος, που τόσο εύκολα υπερφορολογεί, υποθηκεύει ή κατάσχει τη μικρή και μεσαία ιδιοκτησία προς όφελος των τραπεζιτών, δανειστών και λοιπών «επενδυτών», δεν θέλει να δώσει την αναγκαία πολιτική λύση στο πρόβλημα». Σύμφωνα με τον ίδιο, η αποδοχή απ’ όλες τις κυβερνήσεις του καπιταλιστικού δρόμου «ανάπτυξης» είναι που παραδίδει τελικά τη γη, το νερό, τις θάλασσες και τον αέρα στα νύχια των μεγάλων συμφερόντων της επιχειρηματικότητας και της ανταγωνιστικότητας, τις ζωές μας θυσία στον βωμό του κέρδους.
«Απέναντι σε αυτό τον παραλογισμό, η απάντηση βρίσκεται στους αγώνες του λαού για την υπεράσπιση και διεύρυνση του δημόσιου χώρου, αλλά και την κατοχύρωσή του ως τέτοιου απέναντι στα κάθε λογής επιχειρηματικά συμφέροντα, για την προστασία και επέκταση των δημοσίων αγαθών απέναντι στην ιδιωτικοποίηση των πάντων.
»Ηρθε η ώρα να σταματήσει η λεηλασία του τόπου από κάθε Βαρδινογιάννη, Eldorado, ΤΑΙΠΕΔ, μοναστήρι ή μεγαλοξενοδόχο [...]», καταλήγει.
