Του Κώστα Τσάβαλου
Το δημώδες άσμα «τυφλός βελόνα γύρευε σε ξένο αχυρώνα κι ένας κουφός του έλεγε την άκουα που εβρόντα» φέρνει στη μνήμη η καθιερωμένη πλειοδοσία που στήνεται γύρω από τα οικονομικά προγράμματα των κομμάτων, με αφορμή τη Διεθνή Εκθεση Θεσσαλονίκης και φόντο τις κάλπες. Η προπαγανδιστική προσπάθεια που καταβάλλεται για την αξιοπιστία των προγραμμάτων, παραδοσιακά οδηγεί σε υπερβολές, τόσο στις παραδοχές όσο και στις εκτιμήσεις, πάνω στις οποίες οικοδομούνται αυτά τα προγράμματα, με αποτέλεσμα σχεδόν πάντα να μην εφαρμόζονται, καθώς η ισχύς τους λήγει την επομένη των βουλευτικών εκλογών.
Η διαγραφή των χρεών
Στις εξαγγελίες και το οικονομικό πρόγραμμα που παρουσίασε ο Αλέξης Τσίπρας από τη συμπρωτεύουσα απάντησε με το δικό της «κοστολόγιο» η κυβέρνηση, ανεβάζοντας τον λογαριασμό του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ στα 27,25 δισ. ευρώ (17,2 δισ. το πρώτο έτος) αντί των 11,4 δισ. ευρώ που είναι ο λογαριασμός κατά την αξιωματική αντιπολίτευση. Το υπουργείο Οικονομικών ενσωματώνει στο ποσό αυτό και το κόστος των περίπου 10 δισ. ευρώ (σύμφωνα με μετριοπαθείς εκτιμήσεις) για τη διαγραφή ιδιωτικών χρεών («κόκκινα» δάνεια κ.λπ.). Στο 12σέλιδο κείμενο, το υπουργείο Οικονομικών χαρακτηρίζει λάθος τη «συνταγή» που προτείνει ο κ. Τσίπρας και εκτιμά ότι θα απαιτηθεί αύξηση φόρων τουλάχιστον 14 δισ. ευρώ για να υλοποιηθεί το πρόγραμμα.
Στο πλαίσιο του φοβικού κλίματος που επιχειρεί να δημιουργήσει η κυβέρνηση, κατά την προσφιλή τακτική της, υποστηρίζει ότι οι εξαγγελίες του ΣΥΡΙΖΑ βασίζονται σε μια εσφαλμένη θεώρηση της λειτουργίας της οικονομίας και της πηγής των σημερινών προβλημάτων. Οπως αναφέρει, η ελληνική οικονομία έχει πρόβλημα προσφοράς και όχι ζήτησης. Εάν η παραγωγική δυναμικότητα της οικονομίας δεν βελτιωθεί, η όποια αύξηση της ζήτησης θα μετατραπεί σε εισαγωγές και όχι ανάπτυξη. Ασκεί μάλιστα κριτική λέγοντας ότι κοινωνικά μέτρα, τα οποία παρουσιάζονται ως νέες προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ, είτε εφαρμόζονται ήδη από την κυβέρνηση (π.χ. παροχή επιδόματος στέγασης, κοινωνικά τιμολόγια ΔΕΗ, περισσότερες δόσεις για τις ληξιπρόθεσμες οφειλές, μείωση «κόκκινων» δανείων, αξιοποίηση πόρων ΕΣΠΑ), είτε είναι στο τελικό στάδιο της υλοποίησής τους.
Κατά το υπουργείο Οικονομικών, οι εξαγγελίες του ΣΥΡΙΖΑ, πέραν της ανάγκης χρηματοδότησής τους, έχουν επιπλέον δυσμενείς παράπλευρες επιπτώσεις στις αναπτυξιακές προοπτικές της χώρας, μεταξύ άλλων λόγω της απότομης φυγής κεφαλαίων από τη χώρα, της αύξησης του κόστους δανεισμού για νοικοκυριά και επιχειρήσεις, του παγώματος των ιδιωτικοποιήσεων και νέων επενδύσεων από το εξωτερικό, της αρνητικής επίπτωσης στη βιωσιμότητα των ασφαλιστικών ταμείων, της επιβάρυνσης της κεφαλαιακής επάρκειας και της ρευστότητας των τραπεζών και της απώλειας πόρων από το ΕΣΠΑ από μια ρήξη με την Ευρωπαϊκή Ενωση. Εφόσον εκληφθούν κυριολεκτικά οι δηλώσεις του ΣΥΡΙΖΑ ότι οι προτάσεις γίνονται υπό συνθήκες ισοσκελισμένου προϋπολογισμού, δηλαδή χωρίς την προοπτική του δανεισμού, τα προτεινόμενα μέτρα θα πρέπει να αντισταθμιστούν με αύξηση εσόδων από φόρους κατά περίπου 14 δισ. ευρώ ή 2.700 ευρώ ετησίως ανά οικονομικά ενεργό πολίτη, χωρίς καν να λαμβάνεται υπ’ όψιν το κόστος της διαγραφής ιδιωτικών χρεών.
Οι φόροι στους «πλουσίους»
Οι αναφορές περί μεταφοράς του φορολογικού βάρους «στους πλουσίους» -κατά το υπουργείο Οικονομικών- εμφανίζονται ως κενές περιεχομένου, δεδομένου ότι οποιαδήποτε απόπειρα επιβολής υπέρογκων φορολογικών συντελεστών θα οδηγούσε στην αυτόματη φυγή κεφαλαίων στο εξωτερικό, καθώς στην Ελλάδα εισοδήματα άνω των 100.000 ετησίως δηλώνει μόλις το 0,5% των φορολογουμένων. Αναγκαστικά, λοιπόν, η φορολογία θα βαρύνει όσους δηλώνουν ετήσια εισοδήματα μεταξύ 20.000-50.000, ήτοι περίπου 1.500.000 φορολογούμενους.
