ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ Του Νίκου Φωτόπουλου
Ιερές μπίζνες που έγιναν επί χούντας μπαίνουν στο μικροσκόπιο της Δικαιοσύνης, 41 χρόνια μετά, καθώς απειλούν 7.000 ιδιοκτησίες στη Χαλκιδική. Πρόκειται για υπόθεση παραχώρησης 54.000 στρεμμάτων σε εταιρεία συμφερόντων του ομίλου Βαρδινογιάννη, που επρόκειτο να συζητηθεί χθες στο Πολυμελές Πρωτοδικείο Χαλκιδικής αλλά αναβλήθηκε για τις 18 Φεβρουαρίου του ‘15.
Αντίδικοι η εταιρεία ΣΕΚΑ Α.Ε. του ομίλου Βαρδινογιάννη και δύο μοναστήρια του Αγίου Ορους (η Μονή Σίμωνος Πέτρας και η Μονή Ξενοφώντος) από τη μία και το Ελληνικό Δημόσιο, ο Δήμος Σιθωνίας και 7.000 μικρο-ιδιοκτήτες από την άλλη.
Την υπόθεση έφερε στην επικαιρότητα εν όψει της χθεσινής δίκης, που τελικά αναβλήθηκε, η παράταξη ΑΝΤΑΡΣΥΑ στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας. Σε κάθε περίπτωση η κινητοποίηση των κατοίκων ήταν μεγάλη. Εκατοντάδες άνθρωποι συγκεντρώθηκαν έξω από το δικαστικό μέγαρο του Πολύγυρου και διαμαρτυρήθηκαν με συνθήματα και πανό ενάντια «στις ορέξεις επιχειρηματικών συμφερόντων και μοναστηριών».
Ο πρόεδρος της κοινότητας Αγίου Νικολάου Χαλκιδικής, Γιώργος Παρδάλης, ανέφερε στην «Εφ.Συν.» ότι «μπορεί η υπόθεση να έχει 41 χρόνια πίσω της, αλλά στην πραγματικότητα τώρα αρχίζει…» Οπως εξήγησε, η εταιρεία συμφερόντων Βαρδινογιάννη και τα δύο συγκεκριμένα μοναστήρια του Αγίου Ορους διεκδικούν ουσιαστικά το 1/3 του ποδιού της Σιθωνίας Χαλκιδικής, που περιλαμβάνει δημόσιο δάσος, καλλιέργειες, οικισμούς και εννέα νησιά!
«Από τα 54.000 στρέμματα, τα 12.000 είναι ιδιοκτησίες που ανήκουν κυρίως σε κατοίκους της Χαλκιδικής, με συμβόλαια είτε από αγορές είτε από κληρονομιές. Ερχονται λοιπόν τα μοναστήρια και η εταιρεία του Βαρδινογιάννη και τα διεκδικούν στηριζόμενοι σε οθωμανικά χρυσόβουλα και σε μια σκανδαλώδη παραχώρηση με απόφαση της χούντας το 1973. Ε, αυτό δεν θα περάσει. Και δεν νομίζω ότι μπορεί να λυθεί και με δικαστικές αποφάσεις. Νομοθετική και πολιτική λύση ζητάμε» εξήγησε.
Σύμφωνα με τους κατοίκους, η περιοχή δόθηκε επί χούντας στον Βαρδινογιάννη για 2,7 ευρώ το στρέμμα(!) όταν κάθε στρέμμα εκεί αξίζει σήμερα τουλάχιστον 200-300.000 ευρώ ανάλογα με την τοποθεσία.
«Παρ’ ότι η σκανδαλώδης αυτή παραχώρηση ανακλήθηκε από το Δημόσιο μετά την πτώση της δικτατορίας, οι τίτλοι ιδιοκτησίας -40 χρόνια μετά!- δεν έχουν ακυρωθεί με αποτέλεσμα συνεχώς να εκκρεμούν δικαστικές διαμάχες, οι οποίες αφορούν τους τύπους αλλά όχι την ουσία της υπόθεσης» λένε και ξεκαθαρίζουν: «Ημασταν σίγουροι για την αναβολή της υπόθεσης. Εγινε προκειμένου, λέει, να έχουν περισσότερο χρόνο τέσσερις πραγματογνώμονες που έχουν οριστεί να ετοιμάσουν τις εκθέσεις τους. Η κοροϊδία έχει φτάσει στο ζενίθ. Ας αποφασίσουν να λύσουν το πρόβλημα νομοθετικά. Οι τοπικοί βουλευτές κάθε φορά υπόσχονται να λύσουν το πρόβλημα και ποτέ δεν το κάνουν. Εμείς από την πλευρά μας, όπως και τα προηγούμενα χρόνια, θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε και στις 18 Φεβρουαρίου θα είμαστε πάλι εδώ».
…………………………………………
Το χρονικό
1971: η Μονή Ξενοφώντος ξεκινά τη διεκδίκηση 54.000 στρεμμάτων στη Σιθωνία επικαλούμενη οθωμανικά έγγραφα.
1973: το Συμβούλιο Ιδιοκτησίας Δημόσιων Δασών παραπέμπει στο Δασαρχείο Πολυγύρου την εξέταση της υπόθεσης.
Την ίδια χρονιά το δασαρχείο αποφαίνεται υπέρ της μονής και ο υπουργός Γεωργίας της χούντας υπογράφει την απόφαση παραχώρησης.
Εντός του έτους το μοναστήρι πουλά την έκταση στη ΣΕΚΑ Α.Ε., συμφερόντων Βαρδινογιάννη.
Ακολουθεί επανεξέταση της υπόθεσης από το Συμβούλιο Ιδιοκτησίας Δημοσίων Δασών και η απόφαση παραχώρησης στη μονή ακυρώνεται.
Μοναστήρι και ΣΕΚΑ προσφεύγουν στο ΣτΕ, που το 1980 αποφαίνεται τελεσίδικα ότι η έκταση ανήκει στο Ελληνικό Δημόσιο (αρ. αποφ. 2332/80).
Εκτοτε, με αγωγές και δικαστικές προσφυγές, η ΣΕΚΑ Α.Ε. συνεχίζει να διεκδικεί τις εκτάσεις καθώς το Δημόσιο δεν έχει προσφύγει στα διοικητικά δικαστήρια για ακύρωση του τίτλου ιδιοκτησίας.
1995: η Δικαιοσύνη συστήνει επιτροπή πραγματογνωμόνων. Το πόρισμα εκδίδεται έπειτα από 9 ολόκληρα χρόνια και αποφαίνεται υπέρ του Δημοσίου. Κρίνει ότι η έκταση βρίσκεται σε δημόσια δασική περιοχή που παραδόθηκε το 1913 από το τουρκικό στο ελληνικό κράτος.
2008: η Δικαιοσύνη αποφασίζει να συστήσει άλλη επιτροπή για να εξετάσει την ουσία της υπόθεσης. Πέρσι, 5 χρόνια μετά, η επιτροπή κρίνει πως οι μονές διαθέτουν ιστορικά στοιχεία σχετικά με την ιδιοκτησία της έκτασης.
Η δίκη που αναβλήθηκε χθες για τον Φεβρουάριο του ‘15 είναι και πάλι αμφίβολο αν θα ξεκαθαρίσει το θέμα οριστικά. Αυτός είναι και ο λόγος που κάτοικοι και τοπική αυτοδιοίκηση ζητούν νομοθετική ρύθμιση σε μια υπόθεση η οποία έπρεπε να έχει τελειώσει μαζί με τη χούντα.
