«Οι περισσότεροι επισκέπτες φέτος το καλοκαίρι ήταν Αυστραλοί, Αμερικανοί και Γάλλοι. Ξέρεις, οι τουρίστες δρουν ως «δίκτυο». Αν κάτι τους αρέσει, μεταδίδεται από στόμα σε στόμα», μας λέει ο Κωνσταντίνος. Είναι 25 ετών και μαζί με ακόμη 10 παιδιά της ίδιας ηλικίας είναι υπεύθυνοι για την οργάνωση, τη διαχείριση και τη λειτουργία του πρώτου Μουσείου Ελληνικής Γαστρονομίας. Τους γνωρίσαμε τυχαία, καθώς περνούσαμε από του Ψυρρή. Κι όμως, ένιωθα πως θα έπρεπε να τους ξέρουμε ήδη. Πόσο συχνά τέλος πάντων στην Ελλάδα (σήμερα, αλλά και παλαιότερα) 25χρονοι κατορθώνουν, χωρίς επιδοτήσεις, χωρίς ΕΣΠΑ, χωρίς τίποτα, να κάνουν μια δική τους δουλειά, πόσο μάλλον να ανοίξουν ένα μουσείο αξιώσεων!
Ο Κωνσταντίνος, η Αθηνά, η Νίκη, η Νάγια, ο Ομηρος, ο Δημήτρης, η Αλκυόνη και άλλοι ακόμη, με ονόματα απλά, χωρίς επώνυμα και επωνυμίες. Ούτε πρόεδροι ούτε διευθύνοντες σύμβουλοι. Μια παρέα. Και μια ερώτηση: Πώς τα καταφέρατε;
«Ηταν ένα όραμα του Κωνσταντίνου», μας λέει η Νίκη. Σε πείσμα των καιρών και σε πλήρη αρμονία με τις φυσικές συντεταγμένες, και όχι με τις σημερινές αλήθειες -που πρέπει να είσαι 50 ετών για να θεωρηθείς εκπρόσωπος της νέας γενιάς!-, ο Κωνσταντίνος ήταν στα 20 του, όταν θέλησε να αξιοποιήσει τις σπουδές Οικονομικών στο Λονδίνο. «Επιστρέφοντας, ήθελα να εξερευνήσω τις δυνατότητες να παραμείνω Ελλάδα». Ποιος νέος το λέει αυτό σήμερα; Πολλοί το θέλουν, αλλά οι περισσότεροι -και με το δίκιο τους- δεν τολμούν καν να το σκεφτούν. «Με την αδερφή μου ξεκινήσαμε να συνθέτουμε την ιδέα του μουσείου και έτσι κερδίσαμε τον πρώτο μας διαγωνισμό ελληνικής επιχειρηματικότητας το 2012. Δεν έδιναν χρήματα, αλλά υποστήριξη και τεχνογνωσία. Το σχέδιο προχώρησε, βρήκαμε τον χώρο και ξεκινήσαμε. Θέλαμε να είναι κοντά στη Βαρβάκειο Αγορά, που είναι η καρδιά της γαστρονομίας στην πόλη. Επειτα κερδίσαμε και τον δεύτερο διαγωνισμό, που μας έδωσε κάποια χρήματα και ευτυχώς βρήκαμε και αρκετούς ανθρώπους που εμπιστεύτηκαν το όνειρό μας και μας βοήθησαν. Οχι με χρήματα, αλλά με οικονομικές διευκολύνσεις και εθελοντική εργασία. Μαζί είμαστε ακόμη, σχεδόν δύο χρόνια μετά», εξηγεί ο Κωνσταντίνος. Το κτίριο είναι πανέμορφο. Ενα νεοκλασικό του 1890, 600 τ.μ., με τρία πατώματα, αίθριο και υπέροχες αυθεντικές οροφογραφίες, δίπλα στον Αγ. Δημήτριο, στου Ψυρρή. Η συλλογή του μουσείου αλλάζει ανά εξάμηνο. Η είσοδος είναι δωρεάν και η περιήγηση συνοδεύεται πάντα με ξενάγηση, σε Ελληνες και ξένους. «Αυτό είναι που δίνει και τη μεγάλη αξία στον χώρο», λέει η Νίκη. Στον 1ο όροφο, λειτουργεί πωλητήριο με μοναστηριακά προϊόντα, αλλά και επιλεγμένα τρόφιμα και κρασιά από μικρές ελληνικές παραγωγές, κάποια σε αποκλειστικότητα. Επίσης, τον χειμώνα λειτουργεί εκεί και το εστιατόριο, που το καλοκαίρι μεταφέρεται στο αίθριο. Εκεί ήπιαμε τον καλύτερο ελληνικό καφέ με ροδόνερο. Το μενού είναι πολύ οικονομικό, αποτελείται από τέσσερα πιάτα και «είναι ελληνική παραδοσιακή κουζίνα, κάπως πειραγμένη. Δεν έχουμε σεφ. Εχουμε μάγειρα. Τον Δημήτρη», διευκρινίζει ο Κωνσταντίνος. «Με αυτόν κάνουμε και τα εκπαιδευτικά προγράμματα για μαθητές Δημοτικού, Γυμνασίου και τα σεμινάρια μαγειρικής. Τα πρώτα λέγονται «Ψωμί και Τυρί», έχουν στηθεί από παιδαγωγούς και τα παιδιά τα λατρεύουν. Πάνε βόλτα στη Βαρβάκειο, μαθαίνουν τα εποχικά προϊόντα και φτιάχνουν παραδοσιακό ψωμί και «πρόχειρο» τυρί. Τα δεύτερα γίνονται σχεδόν καθημερινά, με 12μελείς ομάδες και περιλαμβάνουν και δείπνο».
Και συνέδρια και ομιλίες έχουν γίνει, αλλά «ο μεγαλύτερος στόχος μας είναι η επόμενη έκθεση να μας βρει καλύτερους». Οσο για μελλοντικά σχέδια, «ένα σωρό. Θέλουμε άμεσα να ψηφιοποιήσουμε το υλικό μας και να λειτουργήσουμε εφαρμογές επαυξημένης μουσειακής εμπειρίας. Δηλαδή να βλέπεις το αλέτρι με τα μάτια σου και πώς λειτουργούσε στο κινητό σου! Και αυτό παιδιά από την Ελλάδα το έχουν φτιάξει!»… Τι να πω! Τελικά, ίσως υπάρχει ελπίδα…
Info: Μουσείο Ελληνικής Γαστρονομίας (Αγ. Δημητρίου 13, Ψυρρή, Αθήνα, 210 3211311). Καθημερινά, εκτός Δευτέρας, 10.00-23.00. Είσοδος δωρεάν. Το καφέ λειτουργεί από το πρωί, το εστιατόριο το βράδυ. Περισσότερα στο www.gastonomymuseum.gr
