Η «Εφ.Συν.» μίλησε με δύο από τις καθαρίστριες του ΥΠΟΙΚ, λίγο πριν από την ολονυχτία έξω από τον Αρειο Πάγο. Αυτή τη φορά παρούσες ήταν και οι κόρες τους, που αποκαλύπτουν την… οικογενειακή πλευρά του αγώνα τους

Της Ντίνας Δασκαλοπούλου

Η καθαρίστρια Δέσποινα Κωστοπούλου με την κόρη της, Κωνσταντίνα

Εξω από τον Αρειο Πάγο, σε μια ολονυχτία διαφορετική από όλα τα άλλα τους (αμέτρητα πια) νυχτέρια καλούσαν χτες οι αγωνιζόμενες καθαρίστριες του υπουργείου Οικονομικών. Σήμερα το πρωί, καθώς οι αρεοπαγίτες θα εισέρχονται στο επιβλητικό μέγαρο, θα αντικρίσουν τις ίδιες, τους άντρες, τα παιδιά τους, αλληλέγγυους πολίτες, αλλά και απεργούς δημοσίους υπαλλήλους, αφού η ΑΔΕΔΥ πραγματοποιεί συλλαλητήριο στις 9.30 π.μ. έξω από το δικαστικό μέγαρο.

Δεν είναι η πιο μεγάλη μέρα αυτού του αγώνα, που ξεκίνησε έναν χρόνο πριν, αλλά είναι σίγουρα από τις πιο κρίσιμες. «Οι συνδικαλιστικές μάχες δεν κρίνονται στα δικαστήρια, ούτε κερδίζονται εκεί. Κρίνονται στην κοινωνία», μας λέει ο Γιάννης. Ανεργος εδώ και δύο χρόνια, ο 30χρονος είναι ένας από τους πολλούς Αθηναίους που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα των καθαριστριών για ολονυχτία έξω από τον Αρειο Πάγο. «Θεωρώ σημαντική και την ενσώματη παρουσία μας σε όλες τις κινητοποιήσεις. Κινδυνεύουμε να γίνουμε αγωνιστές του facebook: κάνεις like, μοιράζεις τη φωτογραφία κι εσύ και θεωρείς ότι είσαι εντάξει με τη συνείδησή σου. Είναι λάθος, το πεδίο της μάχης είναι ο δρόμος».

Εδώ και 12 μήνες, σε καθημερινή βάση η «Εφημερίδα των Συντακτών» κατέγραψε βήμα βήμα τον αγώνα, την αγωνία, τις μάχες των καθαριστριών. Ολες αυτές τις ατελείωτες, σκληρές μέρες υπήρξαν δίπλα τους αθόρυβοι σύμμαχοι οι άντρες και τα παιδιά τους. Σήμερα, λοιπόν, ημέρα νιοστή αυτής της μάχης, δύο από τα αυτά τα παιδιά μιλάνε στην «Εφ.Συν.». Οχι για να μας συγκινήσουν, αλλά για να μας πουν τι σημαίνει να έχεις μάνα μία από τις 595.

Λένε πως οι γυναίκες δεν πρέπει να ασχολούνται με την πολιτική ή τον συνδικαλισμό, γιατί υπονομεύουν τον μητρικό τους ρόλο. Ηταν το πρώτο μου ερώτημα. «Η μάνα μου είναι πολύ πολύ καλύτερη μαμά σήμερα», αποφαίνεται η 20χρονη Αμαλία, κόρη της Φωτεινής Νικηταρά. «Δεν είχα ξαναδεί ποτέ τη μητέρα μου έτσι: δυνατή, να αναλαμβάνει πρωτοβουλίες, να είναι γεμάτη πείσμα κι αξιοπρέπεια. Μου αρέσει πολύ αυτή η καινούργια μαμά μου. Παλιά δεν είχα πρότυπα, τώρα έχω εκείνη. Μου έμαθε να αγωνίζομαι γι’ αυτό που μου αξίζει και να μην υποχωρώ ακόμα και στα πιο δύσκολα».

«Ημουν πάντα σίγουρη ότι η μητέρα μου είναι μάχιμη, ήταν ανέκαθεν δυναμική», λέει η 30χρονη Κωνσταντίνα, κόρη της Δέσποινας Κωστοπούλου. «Αυτή τη φορά όμως ήταν κι απεγνωσμένη κι αυτό της έδινε μια δύναμη πρωτόγνωρη. Την έχουμε χάσει εντελώς από το σπίτι κι αυτό με πειράζει. Δεν ξέρω αν έγινε καλύτερη μαμά. Αν όμως δεν ήταν μια μητέρα που λατρεύει τα παιδιά της, δεν θα έβρισκε το κουράγιο να τα κάνει όλα αυτά».

Βία κατά αλληλεγγύης

Η Φωτεινή Νικηταρά δέχεται την… έμπρακτη συμπαράσταση της κόρης της Αμαλίας

Δεν ξέρω τι θα κάνατε εσείς, αν βλέπατε να κλοτσούν, να χτυπούν, να σέρνουν τη δική σας μητέρα. Δεν ξέρω τι θα έκανα αν έβλεπα να λοιδορούν, να υβρίζουν, να συκοφαντούν τη δική μου μαμά. Τα παιδιά των καθαριστριών έμαθαν από πρώτο χέρι τι σημαίνει βία: να σέρνουν τη μάνα σου σαν σακί στον δρόμο κι εκείνη να σου ουρλιάζει και να μη σου επιτρέπει να πλησιάσεις για να τη σώσεις –να σε παρακαλάει να τρέξεις για να σωθείς.

Εκτός όμως από τη βία και τα δάκρυα (κι όχι μόνο από τα δακρυγόνα), τα παιδιά των καθαριστριών έμαθαν κι από πρώτο χέρι τι σημαίνει αλληλεγγύη. «Τις ξέρουν πια όλοι, μιλάνε γι’ αυτές όλοι, βλέπω να φοράνε το μπλουζάκι τους άνθρωποι στα πιο άκυρα μέρη», λέει η Αμαλία. «Δεν θα ξεχάσω ποτέ τη συναυλία της Αλεξίου το καλοκαίρι: πάνω από 20.000 άνθρωποι τραγουδούσαν για τις καθαρίστριες. Στην αντιφασιστική πορεία στο Κερατσίνι, τα μπλοκ άνοιγαν, για να περάσουν οι καθαρίστριες. Νιώθω τόσο μα τόσο περήφανη!».

«Η μάνα μου με συγκίνησε δύο φορές πολύ», λέει η Κωνσταντίνα. «Τη μια όταν μίλησε δημόσια για τη ζωή της, πώς ζήσαμε μετά το διαζύγιό της, πώς πήρε την κατάσταση στα χέρια της. Και την άλλη, όταν για πολλοστή φορά τις είχαν δείρει αγρίως, που ήταν τόσο σοκαρισμένη γιατί την έδειρε ένας πιτσιρικάς ΜΑΤατζής που θα μπορούσε να είναι γιος της. Δεν το πίστευε, όχι ότι τις έφαγε, αλλά το πόσο μικρός ήταν και πόσο άγρια τις χτυπούσε».

Σήμερα, καθαρίστριες από όλη τη χώρα θα βρίσκονται έξω από τον Αρειο Πάγο, προσδοκώντας ότι «οι δικαστές θα κρίνουν δίκαια και όχι με πολιτικά κριτήρια», όπως λέει η Ευαγγελία Αλεξάκη. «Η Δικαιοσύνη θα κρίνει το μέτρο της διαθεσιμότητας, το οποίο έκανε νόμο του κράτους μια πλειοψηφία στη Βουλή, που σε καμία περίπτωση δεν αντιστοιχεί στην κοινωνική πλειοψηφία. Αν κερδίσουμε, θα πάρουμε πίσω τις ζωές μας. Αν χάσουμε, ξέρουμε να παλεύουμε. Θα πάμε και στα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια και δεν θα σταματήσουμε να αγωνιζόμαστε».