Εστι δίκης οφθαλμός;
Οι δικαστικές αποφάσεις είναι σεβαστές, αλλά σε επίπεδο παραμετρικής νομικής και πραγματικής ασφαλιστικής απεικόνισης προκειμένου για τους ασφαλισμένους α1, α2 και α3, οι οποίοι τελούν καθολικά σε όμοια νομική και πραγματική ασφαλιστική «κατάσταση» μέχρι και τη θεμελίωση του συνταξιοδοτικού δικαιώματος και περαιτέρω μέχρι ορισμένη (χ) ημερομηνία, και όταν από την επομένη αυτής βάσει της ως άνω «κατάστασης» απονέμεται μηνιαία σύνταξη ποσού 100€ στον ασφαλισμένο α1 και ποσού 100€ στον ασφαλισμένο α3, ενώ σε και από χρόνο μεταγενέστερο με αυξημένα ασφαλιστικά στοιχεία, όπως κατά 15%, απονέμεται στον ασφαλισμένο α2 μηνιαία σύνταξη ποσού 67,90€ (μειωμένη κατά 32,10%, άρα και εάν απονέμεται μειωμένη κατά 42% ή 52% ή 62,10% κ.ο.κ), κατώτερα Διοικητικά Δικαστήρια δεν δέχθηκαν τη διάκριση της θεμελίωσης (κτήσης) του συνταξιοδοτικού δικαιώματος από την άσκησή του (υποβολή της αίτησης συνταξιοδότησης που προσδιορίζει τον χρόνο έναρξης καταβολής της σύνταξης), την οποία διάκριση το Συμβούλιο της Επικρατείας δέχεται με ευρεία νομολογία (ΣτΕ 136/1970, 150/1970 κ.ά.), και έκριναν (καθόσον δεν δέχθηκαν τις περί του αντιθέτου θέσεις του αιτούντος α2):
1. Οτι δεν παραβιάζεται η αρχή της ισότητας του άρθρου 4 παρ. 1 και 2 του Συντάγματος,
2. Οτι δεν παραβιάζεται η αρχή της αναλογικότητας του άρθρου 25 παρ. 1 του Συντάγματος,
3. Οτι δεν παραβιάζεται η διάταξη της παρ. 13 του άρθρου 18 του ν. 1489/1984 που καθορίζει την προστασία του θεμελιωμένου συνταξιοδοτικού δικαιώματος και την κατάργηση, δηλαδή το ανυπόστατο, κάθε διάταξης που θέτει προθεσμία για την αναγνώριση δικαιώματος σύνταξης ή την αύξηση της σύνταξης κ.λπ.,
4. Οτι δεν παραβιάζεται η γενική διάταξη του εδαφίου ε’ της παρ. 5 του άρθρου 9 του ν.1976/91 που ορίζει «Εφόσον ο δικαιούχος (σύνταξης) παραμένει στην υπηρεσία (…) το δικαίωμα σύνταξης που θεμελιώνεται “δεν θίγεται”»,
5. Οτι δεν παραβιάζεται η διάταξη του εδαφίου δ’ της παρ. 1 του άρθρου 2 του ν. 1902/90 που ορίζει «Εφόσον ο δικαιούχος (σύνταξης) παραμένει στην υπηρεσία και μετά τη συμπλήρωση του συντάξιμου χρόνου που ορίζουν οι διατάξεις του εδαφίου α’ αυτού του άρθρου, το δικαίωμα σύνταξης που θεμελιώνεται κατά τις διατάξεις αυτές “δεν θίγεται” από την παραμονή ή από ενδεχόμενες μεταβολές που επέρχονται κατά τη διάρκεια της παραμονής αυτής»,
(Σημείωση: κατ’ εφαρμογή των δύο πρώτων εδαφίων του άρθρου 53 του ν. 2084/92 οι διατάξεις των φορέων κύριας ασφάλισης ισχύουν και στους φορείς επικουρικής ασφάλισης στους οποίους υπάγονται οι ασφαλισμένοι, στις ανωτέρω δε 4 και 5 περιπτώσεις με τη φράση «δεν θίγεται» προφανώς νοείται η ισοδύναμη φράση «διατηρείται επί ίσοις όροις και δεν θίγεται» και δεν νοείται η μη έλλογη φράση «δεν διατηρείται επί ίσοις όροις και δεν θίγεται» που περιέχει αντιφατικά και αλληλοαναιρούμενα επινοήματα και παράγει αλληλοσυγκρουόμενες ερμηνείες.)
6. Οτι η μη άσκηση εντός τασσομένης προθεσμίας του θεμελιωμένου συνταξιοδοτικού δικαιώματος αποτελεί αντικειμενικό κριτήριο, ώστε να απονέμεται κατώτερη σύνταξη εκείνης που αναλογούσε αν η άσκηση του ως άνω δικαιώματος (όπως πιο πάνω έχω προβάλει) είχε συμβεί προ ή κατά τη λήξη της τασσομένης προθεσμίας,
7. Οτι η απονομή μειωμένης σύνταξης κατά 32,10% ή και ακόμη μειωμένης, όπως στην επιστολή αυτή παραμετρικά απεικονίζεται, δεν είναι αντίθετη με τις αρχές του κράτους δικαίου και στην περίπτωση αυτή δεν αναγνωρίζονται, και δεν έχουν εφαρμογή οι διατάξεις του άρθρου 1 του πρώτου προσθέτου πρωτοκόλλου της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ).
Διερωτώμαι, μήπως παρεισέδυσε δικαστική πλάνη ή εκ παραδρομής δικαστική αυταπάτη;
Εστι δίκης οφθαλμός ος τα πάνθ’ ορά.
Γιάννης Πήλιος, Καλλιθέα, Αθήνα
……………………………………………
Κριτικά…
Κ. Διευθυντά,
Σας γράφω για την απίστευτη ταλαιπωρία που είχα κατά τη μετάβασή μου στη Θεσσαλονίκη στις 6-9-14, με την έκτακτη αμαξοστοιχία της ΓΣΕΕ για τις διαδηλώσεις που έγιναν στα εγκαίνια της ΔΕΘ. Το τρένο ήταν κυριολεκτικά κατειλημμένο σχεδόν ολόκληρο από στελέχη, διάφορες συνιστώσες και υποστηρικτές του ΣΥΡΙΖΑ. Λίγο μετά το ξεκίνημα του ταξιδιού, είχα μια λεκτική αντιπαράθεση με κάποια στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία συνεχίστηκε σε όλο το ταξίδι, αλλά και στην επιστροφή. Με προέτρεψαν να αλλάξω βαγόνι, όπως και έκανα. Αφού έμεινα αρκετή ώρα όρθιος, τελικά μου έδωσαν μια θέση σε άλλο βαγόνι μέχρι να φτάσουμε στη Θεσσαλονίκη. Στην επιστροφή, τα μεσάνυχτα, με το που μπήκα στο τρένο, όπου πήγαινα να καθίσω μού έλεγαν ότι είναι κατειλημμένη η θέση. Είχα πάλι έντονο επεισόδιο, αυτήν τη φορά σχεδόν με όλους τους επιβάτες. Αρκετοί από αυτούς με απείλησαν ότι θα με κατεβάσουν από το τρένο, ότι θα με πετάξουν από το παράθυρο έξω. Μου έλεγαν να το βουλώσω, με ειρωνεύονταν κ.λπ. Σε ένδειξη διαμαρτυρίας ήρθα όρθιος μέχρι την Αθήνα. Αρνήθηκα να καθίσω όταν 1-2 επιβάτες μου παραχώρησαν τη θέση τους. Ολα αυτά επειδή δεν μπορούσαν να αντέξουν την κριτική που έκανα στον ΣΥΡΙΖΑ από τα αριστερά. Για όλα αυτά που γράφω επικαλούμαι τη μαρτυρία του προσωπικού της έκτακτης αμαξοστοιχίας. Καλώ την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, εδώ και τώρα να πάρει θέση για όλα αυτά που έγιναν στο τρένο και θέλω να της πω ότι με τέτοιο κόσμο που έχετε, δεν πρόκειται να πάτε πουθενά. Εχετε μεγάλο λάθος, αν νομίζετε ότι με φωνές και απειλές θα φιμώσετε κάθε κριτική στην όλο και πιο δεξιά στροφή που επιχειρείτε τελευταία. Περιμένω κάποια απάντηση για όλα αυτά που έγιναν σε βάρος μου στο τρένο.
Μιχάλης Γεωργόπουλος, Νέος Κόσμος
