Του Νίκου Σβέρκου
Η θέση του ΣΥΡΙΖΑ συζητείται διεθνώς και οι συναντήσεις των κορυφαίων οικονομολόγων της Κουμουνδούρου δεν περιορίζονται στις κυρίαρχες ελίτ. Μπορεί δηλαδή αφενός ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Γιώργος Σταθάκης, με την ιδιότητα του πανεπιστημιακού, να συμμετάσχει ως παρατηρητής στην ετήσια Διεθνή Συνάντηση του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας στις 10 Οκτωβρίου, ωστόσο ο Γιάννης Δραγασάκης βρίσκεται ήδη στον Ισημερινό, εκεί όπου ο πρόεδρος Ραφαέλ Κορέα ξεκίνησε το 2007 την επιτυχημένη διαδικασία καταγραφής και διεκδίκησης για την μη αποπληρωμή του παράνομου και επαχθούς χρέους.
Ο Γιάννης Δραγασάκης στη «Real» εκτίμησε πάντως ότι «αντί για «κούρεμα», μπορεί να υπάρξει απόσυρση του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, δηλαδή ένα μέρος του χρέους να αποσυρθεί από τις αγορές ή τους φορείς που το κατέχουν σήμερα και να κρατηθεί «παγωμένο» στα πλαίσια της ΕΚΤ», σημειώνοντας ότι αυτή «η πρόταση είναι μία από τις πολλές». Εμπειροι οικονομολόγοι επισημαίνουν ότι σε έναν χρονικό ορίζοντα 80 ή 100 ετών η πραγματική αξία του «παγωμένου» χρέους μπορεί να έχει μειωθεί δραματικά, οπότε θα υπάρξει το ίδιο αποτέλεσμα με το «κούρεμα». Ο Γιάννης Δραγασάκης περιέλαβε πάντως στην απαιτούμενη λύση το «καθοριστικό στοιχείο» της «διαγραφής μεγάλου μέρους του χρέους» και της «εισαγωγής της ρήτρας ανάπτυξης για την εξυπηρέτηση του υπολοίπου».
Επί του διλήμματος «διαγραφή ή επιμήκυνση» ο Ευκλείδης Τσακαλώτος στην «Εποχή» έθεσε το εξής ερώτημα: αφού, όπως ισχυρίζονται οι υποστηρικτές της επιμήκυνσης, «και οι δύο μέθοδοι έχουν τα ίδια αποτελέσματα, γιατί οι δανειστές αντιστέκονται στη μία (κούρεμα) και θα δεχτούν εύκολα την άλλη (επιμήκυνση);». Η απάντηση, όπως εξηγούσαν συνεργάτες του, έχει ξεκάθαρη πολιτική χροιά: οι ηγεσίες των χωρών που δανείζουν την Ελλάδα φαίνεται ότι θα δυσκολευτούν να «πλασάρουν» στους φορολογουμένους τους ότι «χαρίστηκαν» χρέη στους Ελληνες. Ωστόσο και ο Ευκλείδης Τσακαλώτος επέμεινε ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ στις θέσεις του ενσωματώνει και τις δυο μεθόδους – μιλά και για διαγραφή και για επιμήκυνση (αποπληρωμή με ρήτρα ανάπτυξης)».
Κομβικό πάντως θεωρείται το ζήτημα της Διεθνούς Διάσκεψης του Χρέους που προτείνει η Κουμουνδούρου. Συνεργάτες του οικονομικού επιτελείου είχαν εξηγήσει παλαιότερα ότι «το μοντέλο του 1953, όταν «κουρεύτηκε» το χρέος της μεταπολεμικής Γερμανίας, περιελάμβανε τη μετάθεση αποπληρωμής του για 70 χρόνια αργότερα».
Τα στελέχη του Αριστερού Ρεύματος πάντως επιμένουν να δηλώνουν ξεκάθαρα ότι είναι αδιαπραγμάτευτη επιδίωξη η διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους. «Η Ελλάδα χρειάζεται να αναλάβει μια μεγάλη πρωτοβουλία αγώνα για τη διαγραφή, χωρίς όρους, του μεγαλύτερου τουλάχιστον μέρους του χρέους» δήλωσε στο «Χωνί» ο Παναγιώτης Λαφαζάνης, προσθέτοντας ότι «το υπέρογκο δημόσιο χρέος δεν αντιμετωπίζεται με μείωση των επιτοκίων και επιμήκυνση της αποπληρωμής του».
