Προς τον Ελληνα Πρωθυπουργό
Αξιότιμε Κύριε Πρωθυπουργέ,
Με σεβασμό στο αξίωμά σας αλλά και στον χρόνο σας θα προσπαθήσω σύντομα να περιγράψω το ερώτημά μου.
Είμαι ασφαλισμένη στο ΙΚΑ από το 1978. Κατέθεσα τα χαρτιά μου για σύνταξη λόγω γήρατος στις 30 Αυγούστου 2012. Από τον Απρίλιο του 2013 λαμβάνω το προσυνταξιοδοτικό επίδομα. Ως σήμερα, 25 μήνες αργότερα, η πλήρης σύνταξη δεν μου έχει αποδοθεί.
Θα μπορούσα, κάνοντας χρήση των σοβαρών προβλημάτων υγείας, να είχα πάρει από χρόνια σύνταξη αναπηρίας. Η αξιοπρέπειά μου όμως μου επέβαλλε να εργάζομαι κανονικά και να καταθέσω τα χαρτιά μου για πλήρη σύνταξη. Και ας μην αναφερθώ στα οικονομικά προβλήματα, που έχουν «σακατέψει» στην κυριολεξία αυτήν την αξιοπρέπεια.
Παρά το γεγονός ότι επιβαρύνθηκα με έξοδα δικηγόρου για να χειριστεί την υπόθεσή μου, το μόνο που λαμβάνω από το αρμόδιο υποκατάστημα ΙΚΑ-ΕΤΑΜ απόδοσης συντάξεων (Νικηφόρου) είναι διαδοχικές ανεκπλήρωτες υποσχέσεις ότι «σε 1-2 μήνες θα έχει ολοκληρωθεί». Η πιο πρόσφατη είναι για τον Νοέμβριο του 2014.
Η καθυστέρηση πλέον των δύο χρόνων για την απόδοση σύνταξης που δικαιούμαι μετά από 35 χρόνια εισφορών είναι μη σύμφωνη με τη νομοθεσία, άδικη και εξοργιστική.
Και σαν να μην έφτανε αυτό, παρατηρώ γύρω μου πως όσοι κατέθεσαν τα χαρτιά τους για σύνταξη πρόσφατα πολύ σύντομα εισπράττουν ολόκληρη τη σύνταξή τους. Δικαιολογία: νέο καθεστώς – νέο σύστημα. Το βρίσκετε αυτό σοβαρό, λογικό ή δίκαιο; Εμείς οι παλαιοί να περιμένουμε 27 – 30 μήνες για τη σύνταξή μας, ενώ οι επόμενοι να την παίρνουν το αργότερο σε 4 μήνες; (συγκεκριμένα παραδείγματα στη διάθεσή σας)
Θεωρώ ότι όλοι εμείς που περιμένουμε στην ουρά σαν πολίτες β’ κατηγορίας δικαιούμαστε μια σαφή και έντιμη απάντηση. Ποιος εγκέφαλος συνέλαβε αυτό το νέο σύστημα; Πρόκειται για νέα αντίληψη της δικαιοσύνης, που εμείς οι απλοί πολίτες αυτής της χώρας αγνοούμε; Γιατί ο Νόμος 3230/2004 παράγρ. 1 άρθρο 11 άλλα ορίζει. Είναι σωστό να μένει σαν μοναδική λύση για τους πολίτες η δικαστική οδός; Πού θα οδηγήσει όλο αυτό; Και εν τέλει, ισχύει η σειρά προτεραιότητας; Ισχύει το δίκαιο;
Παρακαλώ πολύ, αντιμετωπίστε το πρόβλημά μου (κοινό με πολλών ακόμη χιλιάδων ασφαλισμένων) με κατανόηση. Αντιμετωπίστε μας δίκαια και αφήστε να συνεχίσουμε να πορευόμαστε με το κεφάλι ψηλά σαν νομιμόφρονες πολίτες. Διαφορετικά, πολύ σύντομα οι επαίτες δεν θα χωρούν στους δρόμους.
Ευχαριστώ προκαταβολικά για την απάντησή σας και τις δράσεις σας.
Με τιμή,
Αναστασία Μπούνια, Πολύδροσο, Αμαρουσίου
*Ολα τα στοιχεία στη διάθεσή σας.
…………………………………………………………………………….
Ιδρυμα Θεοχαράκη
Κυκλοφόρησε ως ένθετο στον κυριακάτικο Τύπο το πρόγραμμα εκδηλώσεων Ιδρύματος Εικαστικών Τεχνών και μουσικής Β. και Μ. Θεοχαράκη (2014–2015). Περιλαμβάνει εκθέσεις, συναυλίες, διαλέξεις, εκπαιδευτικά προγράμματα κ.λπ. Ο αναγνώστης διαβάζοντας το πρόγραμμα διαπιστώνει ότι υπάρχουν κύκλοι με χρεώσεις που φτάνουν ακόμη και τα 225€–400€. Με αυτές τις χρεώσεις είναι προφανές ότι λόγω της κρίσης ο κόσμος αδυνατεί να ανταποκριθεί και διερωτάται κανείς ποιος ο σκοπός ενός ιδρύματος, όταν αποκλείονται από τη γνώση πλειοψηφίες. Θα έπρεπε να ισχύει ακριβώς το αντίθετο, δηλαδή όλοι οι κύκλοι να είναι δωρεάν για φοιτητές και μαθητές και ένα συμβολικό ποσό για τους υπολοίπους. Με αυτό το ποσό καθώς και με τις χορηγίες θα πληρώνονται ομιλητές, καλλιτέχνες κ.λπ. Μόνο έτσι μπορεί να αποκτήσει ουσία και νόημα η αποστολή ενός ιδρύματος. Δεν γνωρίζω εάν δημοσιεύονται ισολογισμοί και τι αποτελέσματα δείχνουν, αλλά όταν ένας οποιοσδήποτε μαικήνας συστήνει ίδρυμα για τις τέχνες, θα πρέπει να έχει κατά νου ότι μόνο με ανοιχτές πόρτες διαδίδεται ο πολιτισμός. Ειδικά για να προσελκύσει κάποιος τα νιάτα ώστε να αξιοποιήσουν επωφελώς τον χρόνο τους, πρέπει να τους αποδείξει με έργα (και όχι με λόγια) ότι έχει ελατήρια ανιδιοτελή. Ετσι μόνο θα έχουμε θεατές και ακροατές με προσλαμβάνουσες παραστάσεις και ευαισθησίες που θα μπορούν να αξιολογήσουν και να εκτιμήσουν ό,τι βλέπουν και ακούνε. Η εισήγησή μου λοιπόν είναι: «Ανοίξτε τις πόρτες στον πολιτισμό». Διαφορετικά θα ισχύει το: «Αιδώς Αργείοι».
Γιώργος Τρανταλίδης,
δικηγόρος, Πειραιάς
………………………………………………………………………….
Αντίδραση
Σύστημα και φόβος. Από τον φόβο πηγάζει η οργή. Αυτό το συναίσθημα γεννά την αντίδραση και την ορμή. Είναι ο ρομαντισμός τάχα που εκφράζει το απόλυτο ή η ελπίδα για το μέλλον. Η νέα εποχή αφήνει πίσω τις ψευδαισθήσεις των συνειδήσεων και οραματίζεται με διορατικότητα τα νέα δεδομένα. Η κρίση είναι πολιτισμική, εσωτερική, χωρίς αξίες. Η υιοθέτηση αρχών θα επιφέρει την άνοδο από το τέλμα. Χωρίς πυξίδα το καράβι βυθίζεται. Ο κύβος ερρίφθη. Μόνη λύση η λογική του σκεπτόμενου εραστή του ονείρου. Είναι το εφαλτήριο για δημιουργία. Χαίρεται ευδαιμονίας και συμπάθειας. Ναι, το μήνυμα είναι οριστικό.
Αλέξιος Μαυρουδής
